Τσίπουρο, Ρακή και Τσικουδιά

Γιατί ως γνωστόν, η κόκα κόλα πάει με όλα.:090:

Καλά, έξω δεν πάτε ποτέ; Στα κέντρα, τι σερβίρουν; Τσίπουρο με κόκα κόλα;:019:

Πάμε,πίνουμε αλλά οι αποστάσεις μέσα στην πόλη είναι μικρές και περπατάμε με τα πόδια.Καμιά φορά μετράμε τα κολονάκια για να φτάσουμε σπίτι.Καμιά φορά μπερδευόμαστε και πέρνουμε και τα κολονάκια στο σπίτι.

Έτσι ρε πατρίδα. Όλη η Δυτική Μακεδονία περίπου ίδια είναι. Και ο αλκοολισμός εντός και εκτός εισαγωγικών πέφτει σύνεφο. Αλλά και τι να κάνεις. Αφού η ζωή πάνω είναι δύσκολη, η νέοι δεν έχουν τι να κάνουν, στην καλύτερη βγαίνουν έξω και μεθοκοπάνε (γιατί υπάρχει και η πρέζα). Αλλά έχει κι αυτό τη ζωντάνια του.

Έτσι, μπράβο!

Με αποκορύφωμα το τελευταίο μήνυμα, ρωτάω:
Μέρος αυτών των συζητήσεων γιατί δεν το κάνετε στο chat;

Ζήτημα συνηθείας…

Αρη και Νίκο, μόλις σήμερα κατάλαβα μετά από 6 μήνες ότι υπάρχει και chat εδώ πέρα. Δεν μπορώ να πω ήταν πολύχρήσιμη πληροφορία.:082:

Στο μύνημα #15 ο ΝΙΚΟΣ με κάλυψε πλήρως ('οπως και τις περισσότερες φορές ειναι η αλήθεια) και δεν θα χρειαστεί να επεκταθώ,Απλά θα αναφέρω μόνο ότι για κάποιον που θέλει να ασχοληθεί:
Γιά ζυμωμένα υγρά (τσίπουρα και γλεύκος ή και κρασί) 10 βαθμών που είναι συνήθως κάνουμε:
Πρώτη απόσταξη:30% απόσταγμα (σούμα) που αντιστοιχεί σε 33 αλκοολικούς βαθμούς.
Δεύτερη απόσταξη:Από ένα λίτρο σούμα 33 βαθμών παίρνουμε 1% κεφαλή που αντιστοιχεί σε 85 βαθμούς.30% καρδιά 70 βαθμών, και 30% ουρά 35 βαθμών.
Τώρα σε πολλές περιοχές (νησιά επι το πλείστον) αφήνουν μόνο την πρώτη απόσταξη και το προ"iόν το ονομάζουν “σούμα” δηλαδή σύνολο.
Ακόμα ΝΙΚΟ το πλαστικό σωλήνα που βάζεις ερεύνησέ τον γιατί υπάρχει ο κίνδυνος να περάσουν με την απόσταξη φταλικές ενώσεις επικίνδυνες για την υγεία.
Πάντως χαίρομαι πολύ που υπάρχουν στο ΦΟΡΟΥΜ αρκετά άτομα που ασχολούνται με το “σπορ”

Για χαλκοσωλήνα μίλησα, συνονόματε, όχι φυσικά πλαστικό, με τίποτα! Και αν έυρισκα και πλέγμα χάλκινο, αυτό θα έπαιρνα αλλά υπάρχει μόνο ανοξείδωτο.

Καλή η παράδοση, αλλά οι χάλκινες κατασκευές θέλουν γάνωμα στην ώρα τους, αλλιώς οι κίνδυνοι είναι μεγάλοι. Αντίθετα τα ανοξείδωτα είναι πιο ουδέτερα υλικά, απ’ όσο ξέρω τουλάχιστον. Προσωπικά, μετά από διάφορες “πατέντες” που έφτιαξα, κατέληξα σε μια αναξείδωτη κατασκευή από μάστορα, που πριν καμιά δεκαριά χρόνια μού κόστισε 150 χιλιάρικα (αρκετά λεφτά). Βέβαια μιλάμε καζάνι με “ωφέλιμο” 80 λίτρα. Αν φυσικά θέλετε να βγάλετε δυο-τρία λίτρα απόσταγμα, τότε μια μεγάλη χύτρα είναι ό,τι πρέπει. Και δε χρειάζεται να είναι ταχύτητας. Το καπάκι κλείνει και με απλό ζυμάρι, καθώς δεν υπάρχει καμιά ιδιαίτερη πίεση.
Οσο για το υγραέριο… Μόνο σε κατσαρόλα. Αν πας να βγάλεις καζάνι με αυτό, θα σε πιάσει ο επόμενος τρύγος. Μιλάει ο παθών. Η πρώτη μας καζανιά, στην ύπαιθρο με γύρω στους 10 βαθμούς θερμοκρασία, ήταν με επαγγελματική συκευή υγραερίου. Αφού πέρασε κανα τρίωρο αναμονής, περνάει ένας μπάρμπας και χωρίς να μπορεί να συγκρατήσει τα γέλια του, μας λέει: Ούτε καφέ δε θα φτιάξετε. Βάλτε φωτιά.

Πραγματικά, εκτός από ιδιοκατασκευές έχουν βγεί στην αγορά και βιομηχανικές / βιοτεχνικές ανοξείδωτες κατασκευές. Το έχω ψάξει πάρα πολύ το θέμα, ιδίως όταν η γυναίκα μου ήθελε να μου απαγορεύσει να καζανιάζω σε αγάνωτο καζάνι. Όλοι όσους ρώτησα τότε, και είχα ρωτήσει πολλούς και επαγγελματίες, όλοι είπαν «χαλκό σκέτο, αγάνωτο, και όχι ανοξείδωτη κατασκευή». Δεν είναι φαγητό η απόσταξη, να πάθεις δηλητηρίαση. Αντίθετα, ο χαλκός βελτιώνει την ποιότητα του προϊόντος με κάποιες χημικές διαδικασίες που μου τις εξήγησαν, τις κατάλαβα, με έπεισαν και μετά τις ξέχασα κρατώντας μόνο το ζουμί. Όσοι δεν πείστηκαν, ας ρωτήσουν όπου νομίζουν και φυσικά, ας κάνουν εκείνο που νομίζουν καλύτερο.

Όσο για το υγραέριο, 25 χρόνια περίπου το χρησιμοποιώ στο μικρό καζανάκι μου (25 λίτρα), αλλά τα τελευταία χρόνια κάποιος κοντινός φίλος έχει χάλκινο καζάνι των 80 λίτρων και υγραέριο. Τον καφέ του τον ψήνει στο μπρίκι. Φυσικά διαθέτει και εκείνος, όπως και εγώ, επαγγελματική γκαζιέρα και το απαιτούμενο ειδικό εκτονωτικό και όχι τη γνωστή (ρυθμιζόμενη) οικιακή συσκευή με τη μεμβράνη και το ελατήριο, που δίνει ανεπαρκή πίεση.

Γιατί δεν γράφετε ένα άρθρο με φωτογραφίες (του αποστακτήρα) για την ΚΛΙΚΑ ή όπου αλλού θέλετε - δεν είναι εκεί το θέμα. Το θέμα είναι να γραφεί από κάποιον απ’ τους παραπάνω ερασιτέχνες που την έχουν ξανακάνει αυτή τη δουλειά προκειμένου να μην παραπλανηθούν οι αναγνώστες.
Επίσης, ενδιαφέρον έχουν και κάποιες συνταγές για την πρώτη ύλη.
Διαβάζω σε σκόρπια άρθρα στο internet πολλές αντιφάσκουσες πληροφορίες.
Για παράδειγμα εδώ: http://msofos.gr/usefull/tsipouro.html λέει ότι η “κεφαλή” είναι μόλις το 1% του συνολικού αποστάγματος. Στο ίδιο link διαβάζω ότι για πρώτη ύλη χρησιμοποιούν μη-ξινισμένα κρασιά (γιατί άραγε;).

Κεφαλή 1 % είναι πάρα πολύ λίγο, το μόνο που κάνει είναι να μειώσει δραστικά τον κίνδυνο τυφλώσεως. Εγώ «πετάω» περίπου 5 % για λόγους γεύσεως.

Ελαφρά ξινισμένο κρασί μπορεί να χρησιμοποιηθεί, αρκεί να είναι μόνο αυτό το μειονέκτημά του και να μην έχει άλλες δυσάρεστες οσμές. Όσο όμως το κρασί ξινίζει, τόσο μειώνεται και η περιεκτικότητά του σε οινόπνευμα, με αποτέλεσμα μικρότερη παραγωγή. Τα ξινά δεν περνάνε στο απόσταγμα, είναι έντονα πτητικά.

Μα, έχει ήδη δημοσιευτεί στην Κλίκα άρθρο για απόσταξη: http://www.klika.gr/cms/index.php?option=com_content&task=view&id=317&Itemid=165

Μπράβο ρε Νίκο που θύμισες το κατατοπιστικότατο άρθρο του “…όσο αντέχουμε ακόμα…” Φράνκ.

Τελικά είναι αυτή η μεθανόλη που σου κάνει το κεφάλι ίσαμε μ’ ένα άλογο όταν η ρακούλα είναι κακή; :082:

Όχι, αλλοιώς όλες οι κρητικές θα ήταν μάπα. Οι αναμίξεις κάνουν τη ζημιά, πρόσθεση φτηνού οινοπνεύματος και νερού κλπ.

Ναι, το ξέρω το άρθρο του Φραγκίσκου…
Εγώ έμεινα όμως εκεί που πήγε η κουβέντα σας: Στην κατ’ οίκον παρασκευή (moonshine) και στα όσα dessous της μπορείτε να μας αποκαλύψετε: Τι να προσέξει κανείς, για ποια να αδιαφορήσει, συνταγές υλικού προς απόσταξη, πως επηρεάζεται η τελική γεύση, χρήσιμος και άχρηστος εξοπλισμός κ.λπ.

Εντάξει, παραγγελία ελήφθη υπ’ όψιν. Θα διαβάσω το Φράνκ ξανά και θα δώ τι μπορώ να προσθέσω.

θέλω κι εγω τέτοιο!!!:019:

Για όσους θέλουν να ξεκινήσουν το βιβλιαράκι του κ.Αργύρη Τσακίρη “κάνω το δικό μου τσίπουρο” εκδόσεις ΨΥΧΑΛΟΥ (καθηγητής ΤΕΙ ΑΘΗΝΩΝ τμήμα ΟΙΝΟΛΟΓΙΑΣ και ΤΕΧΝΟΛΟΓΙΑΣ ΠΟΤΩΝ) σε απλό και κατανοητό λόγο.

Γος… γος… γος…:092: ο παραγωγός :087:

πλάκα ε!!!