Μένω στο Τελ Αβίβ, και γράφω ένα blog για την Ελληνική Μουσική (στα αγγλικά). Ήμουν γοητευμένος από το πώς τα “χασικλίδικα” άρχισαν στις “Τεκές” και τώρα, μετά από πολλά χρόνια, είναι στο “Ηρώδου Αττικού” και στο “Μέγαρο μουσικη”, έτσι έγραψα γι 'αυτό:
Αβι
Ενδιαφέρον άρθρο. Καλή εισαγωγή όχι μόνο στα χασικλήδικα, αλλά σε όλο το ρεμπέτικο τραγούδι. Απ’ ό,τι έχω ακούσει στο Ισραήλ υπάρχει αγάπη για το ρεμπέτικο.
Εξ αφορμής της ίδιας συναυλίας, στο Ηρώδειο, είχα γράψει κι εγώ τότε (2007) ένα σχόλιο. Με άλλη οπτική όμως.
Δεν το διαβασα ακομα ολο αλλα οντως φαινεται πολυ προσεγμενο!
Πολλα μπραβο απο μενα και μια ερωτηση: Ειναι αληθεια αυτο που λεει ο Παναγιωτης, οτι δηλαδη στο Ισραηλ αγαπουν το ρεμπετικο; Πως και συμβαινει αυτο;
Οπως και να εχει…με τις υγειες μας Αβι - bom shankar 
Το ελληνικό τραγούδι έχει μεγάλη απήχηση στο Ισραήλ. Σε αυτό πέραν της λογικής συγγένειας στα μουσικά γούστα και ακούσματα, καθώς πρόκειται για χώρες της ανατολικής Μεσογείου, συνετέλεσε ο Άρης Σαν, ο οποίος μετανάστευσε στο Ισραήλ το 1958, αναδείχθηκε σε έναν από τους πιο εμπορικούς καλλιτέχνες και διασκεύασε πολλά ελληνικά τραγούδια.
Όσον αφορά ειδικότερα το ενδιαφέρον για το ρεμπέτικο τραγούδι έχω ακούσει την ερμηνεία ότι έπαιξαν ρόλο Εβραίοι της Θεσσαλονίκης, που μετανάστευσαν τη δεκαετία του '50 στο Ισραήλ και βέβαια κουβάλησαν μαζί τους και τα ρεμπέτικα ακούσματα που είχαν.
Ισραηλινοί αγαπούν ελληνική μουσική γενικά, και ρεμπέτικα παραστάσεις συνήθως γεμίζει αίθουσες μουσικής. Μαριω θα είναι εδώ την επόμενη εβδομάδα
Ακριβώς όπως τα Ρεμπέτικα στην Ελλάδα, Ελληνική Μουσική ξεκίνησε εδώ ως μια “υποκουλτούρα” του εβραϊκού λαού που έχουν βγαλθεί εξω τις αραβικές χώρες και ήρθαν εδώ στην αρχή της δεκαετίας του '50. Οπως είπανε Ο Άρης-Σαν την δεκαετία του '60 και άλλοι μετά, φέρνοντας την ελληνική μουσική την κεντρική κουλτούρα.