Τέτοια περιστατικά συναντά κανείς εδώ κι εκεί. Λίγο ανταγωνισμός λίγο αντιζηλία υπάρχει και σε άλλους τομείς και άλλα επαγγέλματα. Το βρίσκεις ακόμα και σε ακαδημαϊκούς κύκλους. Πιστεύω ότι δεν είναι μόνον κουσούρι των Ελλήνων το έχω ζήσει και με “άλλους”. Τελικά το “ταλέντο” είναι τέλειο όταν συνοδεύεται από αυτό που λέμε “καλός άνθρωπος” αλλιώς κάτι χάνεται.
Βρε παιδιά προσπάθησα να ανεβάσω στην σελίδα με τα μπ3ς (rebetiko.sealabs.net) τα μπ3ς από το Greek cooking, για κάποιους που έδειξαν ενδιαφέρον, όμως δεν ανεβαίνουν με τίποτα, -δεν νομίζω πως φταίει η σύνδεσή μου- καμμιά ιδέα γιατί? Αλλος τρόπος?
EDIT:
Καταπληκτικό!! Κώστα η σελίδα που μας έδωσες στο rapidshare δούλεψε τελικά. Είναι όλα εκεί λεβεντιές μου. Στέλνω ε-μαίλ
(Το μήνυμα τροποποιήθηκε από τον/ην Μαργιάννα 21 Ιανουάριος, 2005)
“Γιατί σε πολλούς παλιούς δεξιοτέχνες (πολύ γνωστούς) μπουζουξήδες και λοιπούς δεν αρέσει άραγε ο Ιορδάνης; Και λένε, πως η “νέα μουσική γενιά” τον έχει υπερεκτιμήσει;”
Μία από τα ίδια και από εμένα. Οταν τον ανακαλύψαμε τον Jordan οι πρώτες αντιδράσεις των καθαρών μπουζουξήδων (καθαρή πενιά = τυπικές - νομοταγείς - πενιές, προσηλωμένες στο “πρωτότυπο”) ήταν:
“Μα τι μαλάκας είναι αυτός ρε;”
“Παίζει όπως - όπως και βαράει στο βρόντο για εντυπωσιασμό.”
“Δεν έχει ρυθμό”
“Είναι κλασσικός αλήτης και σας τραβάει το μποέμικο στυλάκι του, όχι το μπουζούκι του.”
(και άλλα τέτοια)
Η απίστευτη πλάκα είναι πως ένα βράδυ στο Ταξίμι στην Ισαύρων, στα μέσα του ‘80, πολύ ώρα πριν ανέβει ο Jordan, καθόμασταν με μια παρέα μουσικούς που τους είχαμε κουβαλήσει εκεί για να “μας πούν τη γνώμη τους”. Στην παρέα πιό δίπλα καθόταν ο Ιορδάνης και έπινε… γάλα (κυριολεκτώ).
Απ’ τα ηχεία ακουγόταν μια προχθεσινή ηχογράφηση του Jordan απ’ το μαγαζί. Τα ακούνε οι “μουσικοί” και ρωτάνε αν αυτός που παίζει είναι ο “Ιορδάνης”. “Ναι” τους λέμε εμείς ρίχνοντας κλεφτές ματιές δίπλα στον… ενδιαφερόμενο που μάλλον μας άκουγε.
Οπότε αρχίζουν όλοι οι μπουζουξήδες: “Τι βλακείες είναι αυτές; Ούτε σε συναυλία φοιτητών δεν στέκεται τέτοιο μαλακισμένο παίξιμο. Γι αυτό μας κουβαλήσατε εδώ;” και άλλα τέτοια.
Χώνεται στην κουβέντα ο Ιορδάνης και τι τους λέει;
“E, ψιτ, δεν είναι μπουζούκι αυτό που ακούτε. Bιολί είναι!”
<font size="-1">Πραγματικά, σε εκείνο το σημείο έριχνε ένα εντελώς παλαβό παίξιμο, απίστευτα γρήγορο, όχι σπουδαία και η ηχογράφηση, οπότε όντως “σήκωνε συζήτηση” για το τί όργανο είναι αυτό που ακούγεται.
Εχω μάρτυρες (που λέει και ο Αρης).
Μετά από 5 χρόνια βρήκα στο ΚΕΜΧ έναν από αυτούς τους μπουζουξήδες και περιττό να σας πω ότι θεωρούσε πλέον τον Jordan δάσκαλό του.</font>
Είναι από εκείνα τα μυστήρια που σπάς το κεφάλι σου μετά πως έγινε. Ευχαριστώ για την επισήμανση και τον κόπο να μου γράψεις Ιωάννα, πάντως το ε-μαίλ ήταν ΚΑΙ για σένα. Χρησιμοποίησα το BCC των ε-μαίλ για ομαδική αποστολή χωρίς να γίνωνται ορατές όλες οι διευθύνσεις στον καθένα από τους παραλήπτες -έτσι νομίζω ότι δουλεύει δηλαδή- η πρόθεσή μου ήταν να στείλω τα λίνκς σε όλους τους συμμετέχοντες στο εδώ θέμα τα θέλουν δεν τα θέλουν όλοι, φαίνεται όμως ότι κάτι δεν δούλεψε εντελώς σωστά. Ελπίζω όμως να το έλαβαν όλοι.
ΟΚ Μαργιαννα το ελαβα, μπηκα στο rapidshare αλλα
κατι γινεται και δεν βγαζω ακρη …
Αυτο που θελω να σε ρωτησω ειναι, το cd αυτο ειναι
απο αντιγραφη ή εχει κυκλοφορησει κανονικα σε
επανεκδοση και αν ναι, απο ποια εταιρεια και ποτε,
αν εχεις στοιχεια (
Το lp (Βινυλιο) εχω την τιμη να το εχω δει και ακουσει, δεν ξερω αν υπαρχει επανεκδοση (;
Ωστοσο κουφαθηκα με το γιαπωνεζικο Link που
παραπεμπει ο Αρης πιο πανω !!
Δυστυχώς τα λίνκς δεν δουλεύουν πιά παιδιά, τα δοκίμασα σήμερα
Πρόλαβε κανείς να τα κατεβάσει?
Το σιντί φαίνεται να είναι γνήσιο αντίτυπο ΓιώργοΒ, η εταιρία είναι Impulse και είναι του 1966. Δεν γνωρίζω τίποτα για LP μια πρόχειρη ματιά που έριξα στο νετ υπάρχουν 2-3 πηγές που λένε ότι το διαθέτουν -δεν ξέρω πόσο έγκυρες και αξιόπιστες είναι- με τιμές που αρχίζουν από 10 δολλάρια μέχρι… 170!
(Το μήνυμα τροποποιήθηκε από τον/ην Μαργιάννα 22 Ιανουάριος, 2005)
Θα παρακαλούσα κι εγώ να έχω το υλικό του Ιορδάνη.
για μένα είναι από τους μεγαλύτερους.Εχω περιμένει ώρες για να τον πείσουμε να άίξει λίγο.Εχω αποσπάσει μια ζωντανή ηχογράφηση αλλά σε κασσετα.Αυτό ίσως που κάνει τον Ιορδάνη μη αρεστό στους διάφορους εν Ζωή και ας πουμε εν ενεργεία μπουζουξήδες είναι ότι δεν έχει στεγανά και κλισέ στο παιξιμό του, έχει φαντασία και ας μην είναι τόσο δεξιοτέχνης όπως του καταλογίζουν.Οσο για το “καμακϊ” που μπορεί να κάνει σε μια γυναίκα ακόμα κι αυτό είναι χαριτωμένο, γιατί έχει πολύ χιούμορ ο Τζορντανάκος!Ασε που μια γυναίκα έχει περισσότερες ελπίδες να τον ψήσει να παίξει.Γι αυτό μαγκες όταν θα πηγαίνετε παίρνετε μαζί σας και μια καλοβαλμένη φίλη, γιατί έχει και γούστο ο άτιμος!!!
Το θέμα της “υποτίμησης” του Jordan από άλλους δεξιοτέχνες μπουζουξήδες δεν έχει βάση στον “παιχτικό” τομέα. Οι παρατηρήσεις τους για “χύμα πενιές”, “έλλειψη ρυθμού” κλπ. είναι φτηνές δικαιολογίες για να καλύψουν την πραγματική αιτία που “πονάει” και δεν είναι άλλη από τη ΖΗΛΕΙΑ.
Κι αυτή η ζήλεια δεν αφορά τη δεινότητα του παίχτη. Εχει να κάνει με την αποδοχή που έχει ο Jordan από τους νεότερους φίλους και οπαδούς του μπουζουκιού.
Ομως η βαθύτερη αιτία αυτής της ζήλειας βρίσκεται βαθύτερα στο χρόνο. Ο Τσομίδης είναι ο πρώτος απ’ τους δεξιοτέχνες μπουζουξήδες (βγάζω έξω τους Παπαϊωάννου και Χιώτη που ήταν παράλληλα σημαντικοί δημιουργοί) που δημιούργησε …πανικό στα μαγαζιά της Αμερικής όπου έπαιζε. Μιλάμε για φανατικό κοινό πέρα απ’ τους Ελληνες ομογενείς. Από αυτή την εκτίμηση άλλωστε πηγάζει και η συνεργασία του με πολυεθνικές ορχήστρες, όπως αυτή η περίφημη του Norman Gold. Ο Jordan λοιπόν προηγείται και χρονικά. Ο μόνος ίσως που έκανε παρόμοια “φασαρία” στο -μη ελληνικό- κοινό της Αμερικής είναι ο Γιάννης “Σπόρος” Σταματίου.
Ξέρεις τι είναι να είσαι το “πρώτο βιολί” στη δισκογραφία ή να βάζουν τ’ όνομά σου στη μαρκίζα έξω απ’ το μαγαζί μαζί με τους τραγουδιστές-φίρμες ή να σε βγάζουν στην οθόνη -μικρή και μεγάλη- και να σε φωνάζουν “Δάσκαλο” και από την άλλη να υπάρχει ένας “τύπος” σε μια τελείως χύμα κατάσταση που μπροστά του “υποκλίνονται” ένα σωρό νέοι, μουσικοί ή απλοί φίλοι της μουσικής;
Αυτό “πονάει” και από αυτό πηγάζουν οι όποιοι χαρακτηρισμοί που έχουν -δήθεν- σχέση με το παίξιμο του Jordan.
Επειτα είναι το “σόου” που δίνει ο Jordan πάνω στο πάλκο. Από μόνη της η μουσική μπορεί να γίνει “σόου”. Προσθέστε και την ερμηνευτική ικανότητα του Jordan και το “σόου” γίνεται …χαμός! Κι όταν λέω “ερμηνευτική ικανότητα” δεν εννοώ το τραγούδι, αλλά: “…Εμενε απέναντι απ’ το σπίτι του μπάρμπα μου ένας Αρμένης, ο οποίος…” και σου αφηγείται την πιο “κουφή” ιστορία που έχεις ακούσει. Γιατί αυτά που διηγείται ακροβατούν ανάμεσα στην πραγματικότητα και στη φαντασία, ανάμεσα στην αλήθεια και στην υπερβολή. Αν προσθέσεις και την απίστευτη αίθηση χιούμορ που διαθέτει, τότε σου αφαιρείται η δυνατότητα να πεις σίγουρα: “Ναι, αυτό είναι ψέμμα”…
Ολα αυτά κάνουν τον Ιορδάνη ΜΟΝΑΔΙΚΟ. Και δεν μπαίνει καν θέμα σύγκρισης με άλλους μπουζουξήδες. Γιατί άλλο πράγμα ο Ιορδάνης κι άλλο “ένας” μπουζουξής.
ΥΓ. Ακούστε ιστορία που μου διηγήθηκαν (ελέγχεται για την εγκυρότητά της):
Σ’ ένα μαγαζί δεν έχει αρχίσει ακόμη η δουλειά και οι μουσικοί κάθονται σ’ ένα τραπέζι πίνοντας και κουβεντιάζοντας τα ερωτικά τους “κατορθώματα”.
Λέει ο ένας: “Την περασμένη βδομάδα έχω πάει με μια γκόμενα, δυο μέτρα, πανέμορφη, γεμάτη χρυσαφικά, με μια Mercedes SLK, στο σπίτι της στην Εκάλη. Μετά από δυο μέρες μ’ έχει πιάσει μια …φαγούρα! Πάω στο γιατρό: Βλεννόρροια!”
Λέει ο άλλος: “Αρε ρε! Εγώ προχθές έχω πάρει σπίτι μια φοβερή, μιας και η γυναίκα μου λείπει ταξίδι. Εκεί που γίνεται ο χαμός, ξαφνικά ακούω κλειδιά στην πόρτα. Βουτάω αγκαλιά τη γκόμενα και τη βγάζω γυμνή στο μπαλκόνι. Εμεινε εκεί στο κρύο δυόμισι ώρες μέχρι να μπορέσω να τη …στείλω…!”
Πριν προλάβει να πει ο επόμενος μουσικός τη δικιά του ιστορία, ακούγεται απ’ το διπλανό τραπέζι η βαριά χαρακτηριστική φωνή: “Εγώ σε μια παρτούζα δε πρόσεχα και τον …έφαγα!”
Την επόμενη μια ώρα η παρέα των μουσικών δεν αντάλλαξε ούτε μια κουβέντα. Η παραπάνω φράση ηχούσε στο μυαλό τους σαν: <font size="+1">Τι να μας πεις και συ απ’ τη ζωή σου…"</font>
Προσυπογράφω τα του Αρη.
Είναι και τούτο:
'Eχει απήχηση στους νέους γιατί είναι… ροκάς. Το “αβγό του Κολόμβου” μου το υπέδειξαν κάτι πιτσιρικάδες που τους πήγα στην Καλλιθέα που έπαιζε το ‘92 ο Jordan. Νομίζω τους είχα μαζέψει απ’ το φεστιβάλ.
Τέλος πάντων, ανεβαίνει και αρχίζει τα παλαβά του. Πιο συγκεκριμένα, μόλις σηκώθηκε μια πανέμορφη και αλανιάρα παχουλή κυρία να ρίξει τσιφτετέλι, ο Ιορδάνης γούρλωσε τα μάτια και έγινε… ποταμός. Είκοσι λεπτά τσιφτετέλι που πέρασε από όλους τους δρόμους της Ανατολής και της Αλάσκας και δεν σταμάταγε με τίποτα! Ο καταϊδρωμένος κιθαρίστας του έριχνε λοξές ματιές οχιάς. Ο Jordan έστρωνε το βραδυνό του κρεβάτι και προετοίμαζε τον πρωϊνό του ζεστό καφέ. Τον κιθαρίστα θα σκεφτότανε τώρα;
Και όλα αυτά φόρα - παρτίδα, ε; Διακόσια άτομα το είχαν καταλάβει πεντακάθαρα αλλά ο Jordan έριχνε τις πιό πονηρές πενιές του ενώ (με εκείνο το καταπληκτικό παιδιάστικο ύφος του) μίλαγε ταυτόχρονα στην κυρία.
Κάποτε τελειώνει αυτή η μουσική περιπέτεια και τι γυρνάνε και μου λένε οι έκπληκτοι πιτσιρικάδες;
“Ρε συ… στο τέλος o τύπος σπάει το μπουζούκι σαν τους Who?”
Τότε το κατάλαβα.
Ο Jordan είναι ρόκ (γειά σου Κραουνάκη)
Υπάρχουν κι άλλα που συγκινούν τον Ιορδάνη και που δείχνουν την άλλη κρυμμένη του όψη, αυτή που ταιριάζει με το παιδιάστικο ύφος του, το οποίο αναφέρει πιό πάνω ο Kostas.
Όπως μου έχει διηγηθεί ο Βάρλας, ο οργανοποιός, σε κάποια επίσκεψη του Ιορδάνη στο εργαστήριο τού Βάρλα (έχει τύχει να τον συναντήσω κι εγώ εκεί καναδυό φορές πριν αρκετά χρόνια) έτυχε να βρίσκεται εκεί κι ο γιός του Βάρλα, που ήταν τότε 2-3 χρονών. Ο Ιορδάνης άρχισε να παίζει με τον μπέμπη, “φτειάχτηκε”, πήρε ένα μπουζούκι κι άρχισε να παίζει παπάδες.
Να λοιπόν που αυτός ο μέγας μπουζουξής, με τον αλανιάρικο κι αντισυμβατικό τρόπο ζωής, συγκινείται κι από πράγματα εντελώς έξω από αυτά που θα περίμενε κανείς κι αναφέρθηκαν από προηγούμενους συζητητές.
Παίδες για να ανεβάσετε τα τραγούδια μία εναλλακτική λύση είναι το www.yousendit.com
Στο πεδίο Recipient’s Email Address βάλτε το δικό σας mail.Δείτε ποιο link σας έστειλε στο mail και πέστε το σε μας εδώ για να μπούμε.
Έχω και γώ ακούσει τα ταξίμια του Ιορδάνη και έχω
τον δίσκο. Το παίξιμο του Ιορδάνη είναι κάτι το
εξαιρετικό. Είναι ένας διαρκής αυτοσχεδιασμός, δεν έχει σημασία αν τα τραγούδια στο δίσκο είναι
παλιά ή καινούρια, σημασία έχει ο τρόπος εκτέλεσης που είναι καθαρά προσωπικός, ΄καταλαβαίνεις ότι παίζει ο Ιορδάνης, όπως κατα-
λαβαίνεις τον Ζαμπέτα , τον Χιώτη και τον Λεμονό-
πουλο. Εάν ο Ιορδάνης΄είχε εμπλακεί περισσότερο
στην δισκογραφία, τώρα θα μιλούσαμε για σχολή
Ιορδάνη στο μουζούκι.Επίσης το γεγονός ότι σε τόσο λίγο χρόνο έχουν γραφτεί τόσες απόψεις περί Ιορδάνη, σημαίνει ότι κάτι συμβαίνει, δεν είναι τυχαίος.
(Το μήνυμα τροποποιήθηκε από τον/ην kostashalios 26 Ιανουάριος, 2005)
Γιατί ρε παιδιά να μη συγκινείται Ο Τζορνταν?αλλωστε αν συγκινείται από πράγματα ή όχι φαίνεται και στο παίξιμό του. Εμένα κάποτε που ήμουν πικραμένη και ερωτικώς αποητευμένη μ έβαλε να του υποσχεθώ ότι θα τον καλέσω στο γάμο μου. και το πιο φοβερό, ενώ δεν παίζει συχνά, για δώρο γενεθλίων έπαιζε όλο το βράδυ.Ποιός είναι τόσο τυχερός να του παίζει ο Ιορδάνης στα 23α γενέθλιά του!Κι αυτό δε το κανε από έπαρση για να μην παρεξηγηθούμε,απλά ήξερε πόσο λύσσαγα να τον ακούσω
Την περασμένη Παρασκευή το βράδυ στο μαγαζί του Βάρλα, πέτυχα τον κο Ιορδάνη μαζί με κάποιον ονόματι Διονύση αγνώστων λοιπών στοιχείων. (κάποιοι από εδώ τον ξέρουν)
Ο κυρ Διονύσης λοιπόν μας πέθανε στο ψέμα (ακόμα πονάει το κεφάλι μας) και κάποια στιγμή έπιασε ένα 4πορτο και έπαιξε μιά απελπιστική σαχλαμάρα.
Περιττό ν’ αναφέρω τα σχόλια του κου Ιορδάνη. Ο Παναγιώτης έψηνε συνέχεια τον master να πιάσει το όργανο αλλά αδίκως. Επέμενε σαν μικρό παιδί που θέλει παγωτό! Όμως ο μεγάλος δεν είχε κέφια.
Στο τέλος δε μου είπε “1000 βραδιές να περιμένεις τον Ιορδάνη να παίξει και να μήν παίζει δεν πειράζει. Την μία που θα παίξει θα αξίζει όλη την αναμονή. Δεν συγκρίνεται με κανέναν.”
Εγώ μουσικά δεν μπορώ-τολμώ-αξίζω να τον πιάσω στο στόμα μου (στα δάκτυλά μου).
Σαν άνθρωπος, μου άρεσε αυτός ο απλός χαρακτήρας, οι λίγες κουβέντες του, αλλά πάνω από όλα η πονηρή-παιδιάστικη ματιά του.
Εν τω μεταξυ εχω ανεβασει καποια κοματια στο http://rebetiko.sealabs.net
και ανεβαζω κι αλλα οποτε εχω χρονο ετσι???
Ρε συ Λιανε 17 € το cd ? Ακριβα το πηρες!!!
