Τίτλοι τραγουδιών σε άλλα κουρδίσματα;

Η μελωδία του Χατζημιλούσικου πατάει φαντάζομαι στην ίδια μελωδία με το Μωρή διαβόλου κόρη με τον Κηρομύτη αλλά με περισσότερα στολίδια η 2η. Βέβαια μόνο από ακουστικό δεν μπορώ να καταλάβω σε τι δρόμο είναι αυτά τα 2, πιθανώς και σε διαφορετικό.
(Όχι ότι έχει άμεση σχέση με το νήμα απλά μια διαπίστωση)


Edit: Α και το στρίβε λόγια με Καρρά μου το θυμίζει, το ξέχασα πριν. Πρόκειται όντως για παλιά Μικρασιάτικη μελωδία που τη μοιράζονται διάφορα κομμάτια;

Δεν το ήξερα.

Όχι, δεν είναι η ίδια μελωδία, γιατί είναι άλλοι ρυθμοί: του Κερομύτη, καρσιλαμάς 2322 (και με κάποια μετρικά λάθη - να ‘το πάλι! που λέγαμε τις προάλλες με τον Σταύρο…). Το Χ’'μουλούσικο, απτάλικο.

Το Χ’'μιλούσικο: προχείρως βρίσκω ότι σε κάθε αλλαγή θέματος εισάγει ένα καινούργιο (δεν επανέρχεται σε προηγούμενα), δηλαδή σύνολο 6 θέματα, άλλα μία φορά και άλλα Χ2. Με μια επιφύλαξη μήπως το τελευταίο είναι το ίδιο με κάποιο από τα πρώτα. Όλα αυτά τα θέματα θυμίζουν και τραγούδια, αλλά κανένα τραγούδι δεν έχει τόσο πολλά θέματα, στο καθένα μπορεί να βρούμε καναδυό μόνο από τα 6 ή έστω από τα 5.

Κάποια νομίζω ότι τ’ ακούμε εδώ:

Αυτά τα μουρμούρικα της Παπαγκίκα αρκετά συχνά έχουν δομή υπόπτως σύνθετη. Τα κλασικά μουρμούρικα έχουν ένα Α κι ένα Β και τέρμα, ούτε ξεχωριστές εισαγωγές (μόνο οργανικές επαναλήψεις) ούτε άλλα πιο περίπλοκα πράγματα. Δε θα απέκλεια να είναι έντεχνη διασκευή όχι από συγκεκριμένον μουρμούρικο αδέσποτο σκοπό, αλλά από θέματα από δω κι από κει, οργανωμένα μ’ έναν τρόπο πιο σύνθετο απ’ ό,τι συνηθιζόταν στην ανώμυμη προφορική παράδοση. (Και τα αυθεντικά μουρμούρικα το ίδιο είναι: συρραφή μουσικών θεμάτων που τα ξαναβρίσκουμε κι αλλού σε άλλους συνδυασμούς. Η δαφορά έγκειται στην απλούστερη ή συνθετότερη δομή.)

Και το Στρίβε λόγια, με την εξαιρετικά πονηρή ρυθμική του, πρέπει να είναι το ίδιο: έντεχνη διασκευή ή σύνθεση, βασισμένη όμως σε προϋπάρχοντα μουσικά θέματα.

Και αλλού τα βρίσκουμε τα θέματα του Χ’'μιλούσικου, αλλά αυτή τη στιγμή δεν μπορώ να θυμηθώ πού. Η αρχή-αρχή του κυρίως σκοπού μετά το ταξίμι, μου θυμίζει πολύ έντονα… …τι ρε παιδιά; Σχεδόν ίδιο, με πρίμο-σεγκόντο και με ελάχιστα τονισμένο τον ρυθμό…

Θα είχε ενδιαφέρον να μαζεύαμε όλους τους σκοπούς που συνδυάζουν θέματα από αυτή την οικογένεια, παρόμοια όπως το επιχειρήσαμε εδώ:

1 «Μου αρέσει»

Μέχρι τότε, αφήνω εδώ μερικές σημειώσεις:

1 «Μου αρέσει»

Βλέπω πάει να ξεκινήσει μια πολύ ενδιαφέρουσα συζήτηση που ελπίζω να μου ρθει κ εμένα κάτι και να βοηθήσω κάπως αν μπορώ.
Αρχικά ομως:

Δεν είναι ίδια μελωδία λόγω του ότι είναι άλλοι ρυθμοί και μόνο ή επειδή είναι διαφορετικές και τελος; θέλω να πω δε θα μπορούσε μια παραλλαγή μελωδίας να έχει και διαφορετικό ρυθμό αλλά να υπάρχει κοινό υπόβαθρο; Γενικότερη απορία.

Γενικά μιλώντας δεν είναι αδύνατο, αλλά δεν είναι και εύκολο. Μπορείς να πεις ότι στο «Δε μου λέτε δε μου λέτε / το χασίσι πού πουλιέται», ζεϊμπέκικο, το πρώτο θέμα είναι όπως «Άντε το μαλλώνω το μαλλώνω» στο Γελεκάκι και το δεύτερο κάπως σαν το τσάκισμα στο Μερακλήδικο πουλί, που και τα δύο είναι δυάρια / τεσσάρια. Για ζεϊμπέκικο προσθέτεις τον ένατο χτύπο χωρίς κάτι καινούργιο στη μελωδία, για ξεζεμπέκικο τον κόβεις. Σε όλα τα υπόλοιπα σημεία του μέτρου είναι δυνατόν να διατηρηθούν οι ίδιοι τονισμοί, οι ίδιες διάρκειες κλπ., και, εφόσον στις εν λόγω περιπτώσεις όντως διατηρούνται, τελικά έχουμε την ίδια μελωδία.

Το 2-3-2-2 είναι μάλλον αδύνατο να έχει ίδιους τονισμούς με μια μελωδία άλλου ρυθμού (άντε μ’ ένα πεντάρι 2-3, όπως στη γνωστή διασκευή των Παιδιών της γειτονιάς από τον Νταλάρα, που στο 2-3-2-2 προστέθηκε άλλος ένας χρόνος στο τέλος, 2-3-2-2-1 = 2-3-2-3 = τελικά [2-3] Χ2).

Η γενική κίνηση της μελωδίας είναι πράγματι πολύ κοντά μεταξύ Κερομύτη και Χατζημιλούσικου, αλλά άλλο ίδια μελωδική κίνηση και άλλο η ίδια μελωδία…

1 «Μου αρέσει»

Να παρατηρήσω και κάτι άλλο, γιατί μου 'κανε γενικά εντύπωση αυτός ο σκοπός:

Ο Κερομύτης λέει «Μωρή διαβόλου κόρη, του κόσμου πας και λες / κι ο Χάρος δε σε παίρνει, τι κάθεσαι και κλαις;».

Πάνω στο μοτίβο «Μωρή διαόλου κόρη» υπάρχουν πολλά στιχάκια στην Κάλυμνο, που τα τραγουδούν, μαζί και με πολλά άλλα, στον σκοπό «Κορδόνια». Ένα από αυτά λέει «Μωρή διαόλου κόρη, του Χάρου πας και λες / κι ο Χάρος δε με παίρνει και κάθεσαι και κλαις». Παρόλο που καμία από τις δύο εκδοχές δεν είναι εντελώς ξεκάθαρη, του Κερομύτη που την πρωτοακούω τώρα μού φωτίζει κάπως την καλύμνικη που την ήξερα από παλιά.

(Για την ακρίβεια εδώ λένε «Αναθεματισμένη, του Χάρου πας και λες…», ενώ το διαόλου κόρη δεν το λένε, αλλά αυτό είναι τελείως συγκυριακό.)

Ευχαριστώ για τις απαντήσεις!!

Εμείς στη Σίφνο, τα συγκεκριμένα στιχάκια τα λέμε απάνω στον Πολίτικο. Και μεις, αντί για “μωρή διαβόλου κόρη” λέμε “Αναθεματισμένη”
Παρόμοια στιχάκια σε διάφορους σκοπούς έχω βρει και σε άλλα νησιά με τσαμπούνες.

Συνήθως σε κάθε νησί υπάρχουν καναδυό σκοποί που να ταιριάζουν με στίχους αυτού του μέτρου, και/ή καναδυό άλλοι για 15σύλλαβα που να έχουν τσάκισμα σ’ αυτό το μέτρο. Τα Κορδόνια, που παρέθεσα, είναι από τους αγαπημένους μου. Άλλος ωραιότατος σκοπός για την ίδια χρήση είναι ο Συμπεθερκάτος της Λήμνου, που έχει γίνει εμπορικά γνωστός με το άθλιο στιχάκι «Να μ’ αφήναν οι δικοί σου να κοιμόμουνα μαζί σου».