“Ο κλέψας του κλέψαντος” είναι ο τίτλος που είχε δώσει ο Π. Κουνάδης σε ένα σχετικό παλαιότερο άρθρο του…
in the book i told you by email (Ali Pasha and the music of epirus, Rudolf Maria Brandl) is written, that Schwartz means, that Frankosyriani is an old song from a jewish violinplayer from Odessa.
Also βαρύ ζεϊμπέκικο-Μάρκος Βαμβακάρης
would be originally from Odessa, from a violin player in 4/4, but there is no direct source in the book, but this:
Martin Schwartz, 1998 Greeks of Asia minor
in:
NIKAIA, 43 ff. INTERNATIONALE MUSIKWISSENSCHAGFTLICHE KONFERENZ IN NIKAIA 2.-5. Juli 1998
It would certainly be interesting to see in which way this possible information is explained there, but I don’t have the book…
in the book is no more information, only what i wrote:
Schwartz meint, dass Frankosyriani ein altes Lied von einem jüdischen Geiger aus Odessa ist.
Auch βαρύ ζεϊμπέκικο -Μάρκος Βαμβακάρης wäre ursprünglich aus Odessa, von einem Geiger in 4/4, aber es gibt keine direkte Quelle im Buch, aber diese:
Martin Schwartz, 1998 Griechen Kleinasiens
in:
NIKAIA, 43 ff. INTERNATIONALE MUSIKWISSENSCHAFTLICHE KONFERENZ IN NICAIA 2.-5. Juli 1998
When talking of Μαυροθαλασσίτικα or, more generally, Πολίτικα style songs in two to the bar rhythm (Χασάπικο), of which “Frankosyriani” certainly is one, the possibility that the melody was written after, or included parts of Klezmer songs of the Black Sea region is more than possible. The vast majority of the Rebetiko – songwriters, Mάρκος not excluded of course, practiced “borrowing” of full melody or parts from the general traditional corpus of folk song melodies pertinent to the east Mediterranean area. In this case, the possibility of a melody similar, or even identical to the one of Frankosyriani being known in Odessa or other regions nearby, is definitely possible. Martin Schwartz would certainly, in such a case, not omit to present the necessary documentation, mostly in form of a 78 rpm record of the time and I am sure he did so.
1 «Μου αρέσει»
Μπορεί να υπάρχουν και στν ελληνική αγορά, αλλά μπορείς να τις βρεις και μέσω της πλατφόρμας discogs.com
https://www.discogs.com/fr/label/571745-Rembetika
είτε καινούργιες έιτε μεταχειρισμένες (προσοχή, ψάξε λίγο πριν παραγγείλεις να δεις τι παίζει, μην βρεθείς προ δυσάρεστων εκπλήξεων)
και φυσικά στο spotify,
τα έχω βάλει όλα σε μια δημόσια playlist
3 «Μου αρέσει»
Update αναφορικά με τις Playlist που κοινοποίησα:
Περιείχαν ΜΟΝΟ τα uploads της JSP.
Στο κινητό μου τα εμφανίζει κανονικά…
Στο pc βλέπω ότι αυτόματα αντικαταστάθηκαν κάποια από Uploads/εκδόσεις άλλων εταιρειών… ελπίζω να μην είναι απογοητευτικός ο ήχος!!
Παρακαλώ αν κάποιος μπορεί, ας μου πει τι βλέπει
1 «Μου αρέσει»
Μπάμπη μου καλησπέρα, σε μένα στο κινητό και στο PC τα δείχνει οκ. Μόνο από JSP.
1 «Μου αρέσει»
do you have a email adress von Mr. Martin Schwartz? i found no source …
Check your email, dear Simon!
1 «Μου αρέσει»
Dr. Martin Schwartz wrote by e-mail:
I never said, and do not at all think, that Markos’
1935 Frankosyriani (easily heard online) has any Jewish origin. Odessan, violin, or otherwise.
He did compose a few hasapika very vaguely reminiscent of klezmer/Yiddish tunes, but this is not one of them.
Με εντυπωσιάζει και με ξενίζει ταυτόχρονα η αναγραφή της ιδιότητας του τιμωμένου σε επίσημη πινακίδα ονοματοδοσίας… 
1 «Μου αρέσει»
Πράγματι, μόνο με τους στρατιωτικούς βαθμούς συνηθίζεται (οδός Στρατηγού Τάδε, και όχι πάντα). Ιδίως που μεταγράφεται και στα λατινικά!
Το κλασικό θα ήταν απλώς «Βαμβακάρη». Ίσως πρόκειται για υπερβάλλοντα ζήλο κάποιας ομάδας θερμών βαμβακαρικών που να άσκησαν πίεση υπέρ της ονοματοδοσίας, και όχι απλώς για την καθιερωμένη διαδικασία που ακολουθεί, υποθέτω, κάποιο δημοτικό συμβούλιο που να λέει «Λοιπόν, από ντόπιους ποιους έχουμε που να αξίζει να γίνουν οδοί;»
Άγαρμπο πάντως. Αρχίζει κανείς να σκέφτεται «μα δεν ήταν μόνο μουσικοσυνθέτης, ήταν και στιχουργός, και τραγουδιστής, και μπουζουξής…»
Στη Σύρο ΙΣΩΣ και να υπάρχει “Στιχουργού Μάρκου Βαμβακάρη”, “Μάρκου Βαμβακάρη” (σκέτο), “Μουσικοσυνθέτη Μάρκου Βαμβακάρη” κλπ … Μετά τον θάνατό του τον είχαν ψηλά 
Μάρκου Βαμβακάρη, συνθέτη της Φραγκοσυριανής, γωνία με Μάρκου Βαμβακάρη, συνθέτη των Ματόκλαδων…
Μπα, νομίζω πως όχι. Ο Βαρθαλίτης (γέννημα θρέμμα Συριανός) ίσα ίσα παραπονείται ότι μετά το θάνατό του η Σύρα δεν τον τιμά όπως θα 'πρεπε.
Ε, όχι, το Μάρκου είναι απαραίτητο! Για όλα τ’ άλλα (και τα παρακάτω) συμφωνώ.
(για να μην πώ ότι και το «Μάρκου» σκέτο, οριακά θα ήταν αρκετό…)
Εννοώ ότι οι οδοί με ονοματεπώνυμο και όχι σκέτο επώνυμο είναι από σχετικά πρόσφατες ονοματοδοσίες. Υπάρχουν διάφορες εξαιρέσεις (Ρήγα Φερραίου, οι συνεπώνυμοι Τρικούπηδες ή άλλοι…) αλλά γενικά έτσι συνηθιζόταν. Πιο πρόσφατα το ονματεπώνυμο έγινε κανόνας.
The little way ODOS … goes from Danakos, where MARKOS was born, to the paralia and thalassa.
If you walk this way you can feel like the young boy, if you want.
We were also in the museum in Ano Syros and all the little villages from Frankosyriani.
Now i can play this great composition.