Ας δούμε το συγκεκριμένο παράθεμα από τα «ΑΣΤΥΝΟΜΙΚΑ ΧΡΟΝΙΚΑ» του 1961:
«Ήταν άκόμη τά πάμπολλα κακόφημα κέντρα, άφού είκοσι καί πλέον χασισοποτεία ηρίθμει η περιοχή της Πειραϊκής, μερικά τών οποίων σάς τά επαναφέρω ώσαύτως εις τήν μνήμην. Τό χασισοποτείον του Σερενάκη στήν περιοχή Δημοτικών σφαγείων. 'Ο ντεκές τής κυρά Ρήνης εις μίαν πάροδον τής όδού Κανελλοπούλου της Δραπετσώνας. Τό παρά τον "Αγιον Διονύσιον χασισοποτείον Σωτηράκη. Εις την ’Ακτήν Ξαβερίου τά χασισοποτεία τού Μπαρμπαλέξη. Εις τό χασισοποτείον τού Σάλωνα εις τήν περιοχήν Βούρλων, τό οποίον απεθανάτισεν ό μπαγλαμάς μέ τό κατωτέρω τετράστιχο:
«Θά πάω νά μαστουρωθώ
καί τή χαρά μου νάβρω
μεσ’ τον τεκέ τού Σάλωνα
πούχει τό φίνο μαύρο».
Τέλος εις τήν Πειραϊκήν έλειτούργει άπό τού 1900 τό «πολυτελές καί συγχρονισμένο» χασισοποτείον τού Τζοάνου όπου εσύχναζεν «καλός κόσμος».
Διαβάζουμε λοιπόν στην αρχή ότι θα κάνει λόγο για καμιά εικοσαριά τεκέδες που βρίσκονταν στην «περιοχή της Πειραϊκής». Δεν εννοεί δηλαδή την Πειραϊκή την ακτή που ξέρουμε μέχρι σήμερα και φτάνει μέχρι τη Σχολή Δοκίμων. Εννοεί γενικότερα την «πειραϊκή περιοχή», την περιοχή του Πειραιά. Και πράγματι περιγράφει, και σωστά, άλλον τεκέ να βρίσκεται στα Δημοτικά Σφαγεία, άλλον κοντά στη κεντρική οδό της Δραπετσώνας, την Κανελλοπούλου, άλλον κοντά στον Άγ. Διονύση, άλλο στου Ξαβερίου κλπ. Και τελειώνει με τον Τζοάνο (με το «εις την Πειραϊκήν» εννοείται το «περιοχήν» της αρχής του κειμένου του).
Ωστόσο, πέραν του περιοδικού της Αστυνομίας, οι ασφαλέστερες πηγές είναι πάντα νομίζω οι πηγές της εποχής. Σύμφωνα με αυτές, ο τεκές του Τζοάνου ήταν πλησίον του περίφημου πορνείου των Βούρλων (στη συνοικία Καλοκαιρινού, καθώς ανέφερε ο Μάρκος, αλλά οι επιμελητές φαίνεται του έφαγαν το «στου Καλοκαιρινού» και το άφησαν «του Καλοκαιρινού»):
«Χθες την νύκτα, παρά την συνοικίαν του Αγ. Διονυσίου εν Πειραιεί πλησίον των χαμαιτυπείων δύο χασισοπόται, ο Γ. Σκουλούδης και ο Δ. Πάτερος, αφού ερρόφησαν το μάγον χασίς, το οποίον τους εβύθισεν εις ηδυπαθή όνειρα εις το γνωστόν χασισοποτείον του Τζουάννου, νομίσαντες φανταστικώς ότι ήσαν αντερασταί κάποιου ουρί του παραδείσου των Βούρλων συνεπλάκησαν»
(ΕΜΠΡΟΣ, 22/10/1903)
«εις την απομεμακρυσμένην συνοικίαν του Αγ. Διονυσίου, το καταφύγιον των χασισοποτών και το κρησφύγετον των λωποδυτών, το Ουάιτ Τσάπελ του Πειραιώς, όπου τα πλησίον χασισοποτεία του Τζοάνου […]»
(ΣΚΡΙΠ, 5/1/1909)