Τυχερή που σου γράφει τέτοιους στίχους. !!!
Μπράβο Σαράντο.
Παρ΄ όλα αυτά, σας έχω στη μπούκα του κανονιού και εσένα και την Πελαγία.
Ακόμα περιμένω βουκολικούς στίχους και εσείς εκεί… τα μάτια σου, η αγαπη σου. Δεν θα βγάλουμε λεφτάαααααααα. Τι σκατά μανατζερ είμαι, αμα δεν κάνετε ότι σας λέω???
Και επειδή βαρέθηκα να περιμένω, ξεκινάω να γράφω δικούς μου στίχους και θα τους πουλήσω.
Διαβάστε:
Ποίημα 1. Η Κεφαλλονιά.
‘‘Σα βγείς στον πηγαιμό για την Κεφαλλονιά, να εύχεσαι να΄ναι μακρύς ο δρόμος…,
πού’ χε τη δική του ιστορία, καποιος την έγραψε στο τοίχο με …κιμωλία’’
(άμα το τελείωσω, θα το στείλω).
Ποίημα 2. Γιαγιά ή ύπαιθρος.
‘‘Καθόταν η γιαγιάκα μου και τσάκιζε ελίτσες
και κάπου κάπου άφηνε μικρές μικρές κλανίτσες’’
Αυτό το ποίημα μη το βλέπετε έτσι απλό.
‘‘Καθόταν’’,
… άρα δεν ήταν ξαπλωμένη, κατάκοιτη, άρρωστη. Άνθρωπος έυρωστος, μέχρι τα γεράματα. Σε αντίθεση με τους σημερινούς που δεν έχουν δυνάμεις…
‘‘η γιαγιάκα μου’’
…χρησιμοποποίησα υποκοριστικό για να δείξω τρυφεράδα, στοργή, αγάπη, δεσμό, οικογένεια. Αξίες που χάνονται σιγά σιγά.
‘‘τσάκιζε’’ …
διότι η τσακιστή ελιά, κρατάει περισσότερο ξύδι και αλατάκι, ποτίζει και αμα την τρώς σε κανει να ανασηκώνεις το φρύδι και να δακρύζεις απο την σπιρτάδα. Τσιπουρομεζές.
‘‘ελίτσες’’…
προιόν που μας κράτησε ζωντανούς. Σύμβολο ελευθερίας.
‘‘κάπου κάπου’’…
όχι συνέχεια…κάπου κάπου (όποιος δεν καταλαβαίνει ούτε αυτό, δεν μπορεί να διαβάζει την ποίησή μου)
‘‘άφηνε’’…
οικοιοθελώς, όχι να κάνουν ότι θέλουν απο μόνες τους
‘‘μικρές μικρές’’…
διότι υπάρχουν πολλοί τύποι
‘‘κλανίτσες’’.
άρα δεν είχε ειλεό. Αναφέρομαι όπως καταλάβατε σε θέμα υγείας. Το εντεράκι δούλευε μια χαρά.
Αυτάαααααααα.