Από ποιό δημοτικό τραγούδι είναι άραγε οι στίχοι που τραγουδούν στο τέλος του βίντεο;
“Τούτη ήταν που μου λέγανε … δεν γελιέται στο φιλί”
4 «Μου αρέσει»
Δεν το ξέρω, αλλά από το άκουσμα θα αποτολμήσω μια μαντεψιά: μήπως είναι από τη Χαλκιδική;
Πάντως αν το δίδασκε, πιθανόν να το έχει και στις μεθόδους του (τα βιβλία), οπότε οι τυχόν παλαιοί μαθητές του που μας διαβάζουν ίσως μπορούν να το βρουν και να μας πουν.
Χρόνια πολλά κι ευχαριστώ. Ίσως είναι γαμήλιο αλλά δεν υπάρχει στο CD του συλλόγου με τα γαμήλια. Το βίντεο το ανέβασε πρόσφατα ο Γ. Παπαστεφάνου.
«Σουρτό Πελοποννήσου» το προσδιορίζει ο δάσκαλος, αλλά στον κατάλογο που προηγείται, γράφει Συρτό Π.. Τα λόγια:
Τούτ’ ήταν που μου λέγανε και μου τηνε παινεύανε,
τη σιγαλή, την ταπεινή, που δεν γελιέται στο φιλί…
-Σήκω απ’ αυτού κι έλ’ από ΄δώ, πού ΄χω δυο λόγια να σου ειπώ!
Όπως καταλαβαίνεις, φίλε Natureboy, αποκλείεται να είναι «γαμήλιο» το τραγουδάκι. Μάλλον στα σκωπτικά θα το κατέτασσα, όχι στα “της αγάπης”…
1 «Μου αρέσει»
Ευχαριστώ! Το τραγουδάκι είναι …διαμαντάκι! Αρκετά υπέροχα τραγούδια κατέγραψε ο Καράς που δεν έχουν εντοπιστεί αλλού ούτε σε βιβλία ούτε σε ηχογραφήσεις. Που το βρήκατε αν επιτρέπεται; Μήπως στο βιβλίο του Καρά “Τραγούδια της Πελοποννήσου”;. Παρεμπιπτόντως δεν το έχω το συγκεκριμένο βιβλίο και το ψάχνω, αν μπορεί κάποιος να βοηθήσει…
Το τραγούδι, όπως σωστά φαντάστηκε ο Περικλής, βρίσκεται στο πρώτο τεύχος της σειράς Μέθοδος της Ελληνικής μουσικής, Πρακτικόν μέρος, έκδοση ΣΔΕΜ 1996. Το βιβλίο «Τραγούδια της Πελοποννήσου» δεν το ξέρω, αλλά πιθανότατα θα συμπεριλαμβάνεται και εκεί. Αν υπάρχει κάπου προς διάθεσιν το βιβλίο, θα είναι ο χώρος του ΚΕΠΕΜ.
Χρόνια πολλά!
Άλλη μια καταγραφή αυτού του τραγουδιού επιβεβαιώνει την πληροφορία του Νίκου και ως προς την προέλευση και ως προς το σατιρικό του είδους του:
Ευχαριστώ!
Ελένη, πολύ ενδιαφέρον…
Όλα τα λεφτά ο στίχος: “την σιγαλή, την ταπεινή που δεν γελιέται στο φιλί…”. Δύσκολο πράμα…
Μα πραγματικά! Δεν το περίμενα ότι πίσω από δυο στίχους που ακούσαμε ηχογραφημένους θα υπήρχε ένα τόσο σύνθετο δρώμενο, με ένα σωρό νοήματα, με τόση συλλογικότητα αλλά και ατομικό αυτοσχεδιασμό στην εκτέλεση, γενικά κάτι τόσο ολοκληρωμένο!
Κοίτα να δεις που τελικά, ενώ όντως σκωπτικό είναι, ωστόσο το λένε «το τραγούδι της παντρειάς» και στις παντρειές αναφέρεται. Κι οι δύο το πετύχατε!
Αρκεί βέβαια να είναι όντως το ίδιο. Δε συμπίπτουν όλοι οι στίχοι, και το μεν άρθρο λέει βόρεια ορεινή Ηλεία, ο δε Καράς απλώς Πελοπόννησο.
της κακοπαντρειάς, προσοχή! Και προσοχή και στο δρώμενο όπου οι γυναίκες ρίχνουν στάχτη στα μάτια των αντρών: το νόημα είναι “στραβωθήκατε και δεν είδατε ποιάν πήρατε!”.
Και καλό και ταιριαστό να είναι το ζευγάρωμα, αφού έγινε με προξενιό, πάλι κακοπαντρειά θα είναι. Βέβαια από αυτές τις κακοπαντρειές προήλθαμε πολλοί από εμάς.
Ήρωες και ηρωίδες οι νέοι και οι νέες που επέλεγαν να κλεφτούν.