Μερικές σημαντικές πληροφορίες για το τι είναι τα σεμάγια και τα περσέφια.
‘‘Πολλές φορές ο τίτλος κάποιου «μακαμιού» περιέχει και άλλη συμπληρωματική αραβοπερσική λέξη, για ακριβέστερη νοηματική προσέγγιση. Οι κυριότερες από αυτές τις λέξεις είναι: «μιάν» (σημαίνει το «μέσον» είτε με την έννοια του «ημίσεος» είτε με την έννοια του «ανάμεσα»), «τιζ» («γρήγορο»), «σαρκί» («συνδεδεμένο»), «αγιρ» («αργό» και «βαρύ»:grave), «νακαράτ» («με επαναλήψεις στίχων»), «σεμαϊ» («χορευτικό»), «τερενούμ» («με τερετισμούς»-«κρατήματα»), «σαρκί» («ανατολικό»). Από τα «μακάμια» παράγονταν, όπως είπαμε, οι “σοχπέδες” (“κύριοι” και “καταχρηστικοί”)’’
από το “Λεξικό της Ελληνικής Μουσικής”
του Τ. Καλογερόπουλου
Μισμαγια-μισμαγιές:ποιητικά (ερωτικά κατά βάσιν) κείμενα κυρίως του 18ου αιώνα, που τραγουδιούνταν σε μέλος εξωτερικό. Ό,τι υπάρχει στην Πανδώρα, στην Ευτέρπη, στην Ασιάδα Λύρα, στο Απάνθισμα του Κεϊβελή. Κυρίως προέρχονται από την Πόλη.
Και κάποιες παρατηρήσεις, έστω και αργά (φαίνεται, μου είχε ξεφύγει το άνοιγμα του θέματος, καλοκαίρι γαρ…). Τιζ δεν σημαίνει γρήγορος αλλά υψηλός, υψίσυχνος κλπ. και στην μουσική πράξη σημαίνει την επανεμφάνιση κάποιου φθόγγου στη σειρά του δις διαπασών: π.χ. τσαργκιάχ στην πρώτη οκτάβα, τιζ τσαργκιάχ στη δεύτερη (οξύτερη). Σαρκί σημαίνει απλά, τραγούδι. Όχι συνδεδεμένο, ή ανατολικό. Και η μισμαγιά είναι, ουσιαστικά, απλά συλλογή, ανθολογία. Επίσης, προσοχή: Πεσρέφι (το), pesref. Η τροπή της λέξης σε Πεστρέφι, σε κάποιες ελληνόφωνες περιοχές όπως Κύπρος, έχει συζητηθεί αλλού.