Tην Δευτέρα στις 27 Απριλίου 2009 και ώρα 21:00 στον Ιανό (Σταδίου 24) διοργανώνεται μουσική παράσταση με τίτλο “ΡΕΜΠΕΤΙΚΑ ΚΑΙ TANGO.ΔΡΟΜΟΙ ΠΑΡΑΛΛΗΛΟΙ”. Οι απίθανες ομοιότητες αλλά και οι αποκαλυπτικές διαφορές στην καταγωγή, θεματολογία και εξέλιξη των δύο αυτών παγκόσμιων μουσικών θησαυρών, του ρεμπέτικου της Ελλάδας και του tango της Αργεντινής. Με δύο ανάλογα συγκροτήματα (ρεμπέτικο και αργεντίνικο) στις δύο γλώσσες, με σχετική μετάφραση από τα ισπανικά και με το απαραίτητο φωτογραφικό υλικό, καθώς και με τους ανάλογους χορευτές Το πρόγραμμα επιμελείται και παρουσιάζει ο Πάνος Σαββόπουλος.
Τραγουδούν: Καραγιάννη Νάντια, Σκόνδρας Κώστας, Σταυρόπουλος Κώστας, Σταφυλοπάτη Μαρία και Δασκαλάκη Ειρήνη.
Η βραδιά θα μεταδοθεί ζωντανά από το ianosradio.gr και τον Ραδιοφωνικό Σταθμό Στο Κόκκινο 105.5 Fm. Είσοδος με ποτό: 20?
Η προφανής έλλειψη πρωτοτυπίας (μίμηση, αντιγραφή κλπ.) και τακτ.
Το ότι δεν χρησιμοποιήθηκε το σχήμα που είχε την πρωτότυπη ιδέα.
Η “μομφή” μου [/FONT]βέβαια αφορά τους διοργανωτές και μόνο.
— Νέο μήνυμα προστέθηκε στις 13:33 ::: Το προηγούμενο μήνυμα δημοσιεύθηκε στις 13:16 —
Πάλι κακός θα γίνω!
Ημαρτον πια!
Το Φόρουμ διοργανώνει βραδιές που στοιχίζουν 20 ευρώ κατ’ άτομο. Μέσα σ’ αυτό το εικοσάρικο περιλαμβάνεται ένα πλήρες γεύμα και κρασί χωρίς όριο. Το δε μουσικό μέρος συνήθως περιλαμβάνει (εκτός από ένα στάνταρ επαγγελματικό μουσικό σχήμα) μια σειρά από αξιόλογους μουσικούς, που καλύπτουν ένα πρόγραμμα διάρκειας …8ώρου.
Με αφορμή λοιπόν τα παραπάνω, ρίχνω την εξής πρόταση: http://www.rembetiko.gr/forums/showthread.php?p=177903#post177903
Δεν πρόκειται βεβαίως να πάω στην εκδήλωση, είναι ήδη γνωστά τα όσα θα «παρουσιαστούν». Το θέμα έχει άλλωστε εξαντλητικά συζητηθεί στο φόρουμ, μία αναζήτηση θα σας πείσει.
Και βεβαίως, μπράβο στον Άρη!
Αρχίζω να σκέφτομαι, σιγά σιγά, ότι μπορεί να ήρθε η ώρα να κλείσει ο κύκλος της απουσίας μπραβο/σεμνόκουμπου απο τις δημοσιεύσεις μου, κάτι που άλλωστε δεν το είχα ζητήσει, αλλά προέκυψε από τεχνικούς λόγους.
Αγαπητοί Φίλοι,
Επικοινώνησα με τους συντελεστές της παράστασης “ρεμπέτικο και tango δρόμοι παράλληλοι” που θα πραγματοποιηθεί στον Ιανό σήμερα στις 27 Απριλίου 2009 στις 21:00 και πληροφορήθηκα ότι η συγκεκριμένη παράσταση δεν έχει καμία σχέση με άλλες παρόμοιου περιεχομένου. Επίσης, πληροφορήθηκα ότι η ειδική θεματολογία της παράστασης προβάλεται για πρώτη φορά αφού θα συγκριθούν στιχουργικά και θα ερμηνευθούν ζωντανά τραγούδια με θεματολογία: την φυλακή, τα μαχαίρια και τους φόνους, τη μάνα, το θάνατο, την αργκό κλπ των δύο αυτών ειδών.
η αρχή του ρεμπέτικο και του Tango είναι εντυπωσιακά όμοια, όμως υπάρχει μια μεγάλη διαφορά>
το Tango (όπως και το Fado, to Jazz, to Flamenco έγιναν καλλητεχνικά είδη μουσικής ενώ το ρεμπέτικο σταματάει να είναι πια ρεμπέτικο όταν καλλητέχνες το παίρνουν στα χέρια τους.
Η Μάρθα έχει δίκιο, αλλά μάλλον δεν εξέφρασε καλά αυτό που ήθελε να πεί (και ας με διορθώσει, αν κάνω λάθος): Με τον προσδιορισμό «καλλιτέχνες» μάλλον εννοούσε τους εκτός ρεμπέτικης φιλοσοφίας μουσικούς. Οι «έξη λαϊκές ζωγραφιές», αλλά και οι «Πασχαλιές απʼ τη νεκρή γή» του Χατζιδάκι δεν είναι ρεμπέτικο.
Σ’ ευχαριστώ πολύ Νίκο. Μήπως και η λέξη “εντεχνο” ταιριάζει?
Τα τραγούδια του Tango και το Fado μοιάζουν πολύ με κατεγορίες σαν τα τραγούδια του Θεωδοράκη (από ποίηση), και ο Χιώτης δεν έκανε ρεμπέτικα τραγούδια από πλευρά της μουσικής. Το ρεμπέτικο θέλει την σπλότητα του λαό.
Κατηγορίες λαϊκών τραγουδιών όπως τα blues, tango, fados, και η jazz ακόμα, και βεβαίως και το ρεμπέτικο, παραμένουν λαϊκή έκφραση μόνο όσο εκφράζονται από και εκφράζουν τους λαϊκούς αρχικούς δημιουργούς τους. Οι τέσσερις πρώτες κατηγορίες έδωσαν το έμπνευσμα ώστε μία σειρά «έντεχνων», όσο και αν δεν μας αρέσει ο όρος, δημιουργών να «ακουμπήσει» στο λαϊκό ύφος και να ξεπηδήσει π.χ. το rhythm and blues και αργότερα το ρόκ, τα «εκλεπτυσμένα» χορευτικά ταγκό της Ευρώπης του μεσοπολέμου, η εγκεφαλική και αργότερα η ατονική τζάζ και άλλα. Κάτι ανάλογο δεν έγινε με το ρεμπέτικο, γιαυτό και κάποιοι «τυμβωρύχοι» σαν και εμάς κολλάν μετά μανίας στις πρώτες εκτελέσεις, αρνούμενοι να δεχτούν (να δεχτούμε) ως ρεμπέτικο σύγχρονες δημιουργίες που όπωσδήποτε βασίζονται, ρυθμικά και εν μέρει μελωδικά, σε στοιχεία του αρχικού ρεμπέτικου.
Αλλά δεν είναι δυνατόν να γραφτεί πραγματεία για την «Ανέλιξη της Ελληνικής Λαϊκής Μουσικής από τον Καραπιπέρη και το Μάρκο ως τον Λεμπέση, τον (Π.) Σαββόπουλο και τον (Σπ.) Παπαδόπουλο», σε ένα μισάωρο ενός βδομαδιάτικου πρωϊνού.
Η μοναδική μου ένσταση, Μάρθα, είναι για το Χιώτη: έχει δημιουργήσει και ερμηνεύσει έναν τεράστιο όγκο γνησιώτατων και βαρβάτων ρεμπέτικων, επειδή ακριβώς διέθετε την απλότητα του λαού.
Σίγουρα θα έρθει σε αρκετούς το ερώτημα «ο Κορακάκης, είναι ρεμπέτικο;». Η δική μου απάντηση είναι όχι, όσο και αν μου είναι συμπαθέστατα τα τραγούδια του Κορακάκη και άλλων.
Χωρίς εγωιστικές διαθέσεις και χωρίς να θέλω να θίξω κανέναν:
Το συνολικό έργο του Χιώτη δεν είναι -δυστυχώς- ευρύτερα γνωστό. Τα “ρεμπέτικα” τραγούδια του Χιώτη είναι περισσότερα από τα μη-ρεμπέτικα" (όπως βλέπετε βάζω τις λέξεις σε εισαγωγικά).
Από την προπολεμική περίοδο (Παλιά μου αγάπη", “Πιο κάτω από το Τζάνειο”, “Δε λες το ναι και συ” κ.ά.), στη μεταπολεμική περίοδο (“Που 'σουνα”, “Θεέ μου βάλ’ το χέρι σου”, “Θα σε διώξω”, “Το μπουζουκάκι”, “Μπρος στα κλειστά παράθυρα”, “Πες μου αν με βαρέθηκες”, “Τρελλό κορίτσι”, “Οι τσιγγάνες”, “Παράξενη κοπέλλα” και πολλά άλλα), ακόμη στην περίοδο του τετράχορδου (“Σβήσε μάνα μου τη λάμπα”, “Παίξε μπουζούκι μου”, “Σκάρτες ζαριές” κ.ά.).
Αναφορικά την χθεσινή μουσική παράσταση με τίτλο “ΡΕΜΠΕΤΙΚΑ ΚΑΙ TANGO.ΔΡΟΜΟΙ ΠΑΡΑΛΛΗΛΟΙ” στο Ιανό (την οποία παρακολούθησα και ήταν εξαιρετικά καλή) και τα όσα γράφτηκαν εδώ, έχω να σας αναφέρω ότι τα εξής:
Ο Πάνος Σαββόπουλος ανέδειξε το θέμα για ρεμπέτικα και tango έντεκα χρόνια νωρίτερα σε μια ραδιοφωνική του εκπομπή.
Ο Πάνος Σαββόπουλος παρουσίασε το θέμα αυτό στο ευρύ κοινό μέσα από την Σαββατιάτικη εκπομπή του Σπύρου Παπαδόπουλου - στην υγειά μας πριν 1,5 - 2 χρόνια. Στην εκπομπή αυτή εκτός από τα αναφερόμενα μουσικά είδη συμπεριλήφθηκαν τα blues και το flamenco.
Επομένως, η χθεσινή παράσταση την οποία επιμελήθηκε ο Πάνος Σαββόπουλος δεν είναι, σε καμία περίπτωση, αντιγραφή διότι το θέμα έχει διαπραγματευτεί από εκείνον χρόνια πριν.
Εφόσον επιθυμείτε περισσότερες λεπτομέρειες μπορώ να επανέλθω στο θέμα αυτό.
Τώρα, κατά την ταπεινή μου, άποψη τα προαναφερόμενα μουσικά ειδη (ρεμπέτικο, tango, μπλουζ, flamenco) δεν μοιάζουν μουσικολογικά αλλά θεματολογικά και κοινωνικά. ¨Εχουν κοινή αφετηρία (γύρω στο 1890),χ ρυσές δεκαετίες ήταν το "20, "30,"40 και φθίνουν μετά το 1950.
Σας ευχαριστώ.
Μου έκανε εντύπωση το επιχείρημα ενός φίλου - το είδα τυχαία στην παρούσα ιστοσελίδα - που ρώτησε τους συντελεστές του προγράμματος Σαββόπουλου , αν το πρόγραμμά τους είναι αυθεντικό και του απήντησαν, πως , ναι - είναι . Περίμενε κάποια άλλη απάντηση ;
Η επιτυχία και η δημοσιότητα, που είχε το αυθεντικό πρόγραμμα “ΣΜΥΡΝΑΙΙΚΟ ΡΕΜΠΕΤΙΚΟ & ΤANGO- Bίοι Παράλληλοι” στην Τηλεόραση και το Ραδιόφωνο, σίγουρα άνοιξε ορέξεις και συνέβαλε στην αντιγραφή.
Ομως όλες αυτές οι αναφορές και οι παρουσιάσεις στα ΜΜΕ αποτελούν ταυτόχρονα και το τεκμήριο, για το ποιό πρόγραμμα και πότε παρουσιάστηκε πρώτο το ελληνικό κοινό . Οι πολυάριθμες αναφορές και η χρονολογική τους σειρά στο Διαδίκτυο δεν αφήνουν καμιά αμφιβολία, ότι πρώτα παρουσιάστηκε το αυθεντικό πρόγραμμα των Κώστα Καλαφάτη και Bruno Dando,με τον τίτλο “ΣΜΥΡΝΑΙΙΚΟ ΡΕΜΠΕΤΙΚΟ & ΤANGO- Bίοι Παράλληλοι” - που είναι γνωστοί επαγγελματίες στο είδος τους κι έχουν ασχοληθεί δεκαετίες ο ένας με το Ρεμπέτικο κι ο άλλος με το Τango. Αν θέλει να είναι κανείς αντικειμενικός και δίκαιος , η δουλειά τους δεν συγκρίνεται σε τίποτε με το πρόγραμμα Σαββόπουλου, που είναι κατά γενική ομολογία αντιγραφή του αυθεντικού προγράμματός τους σαν τίτλος , περιεχόμενο, δομή και επιλογή κομματιών και μεταφράσεις .
Οσοι έχουν δει και τα δύο προγράμματα - το αυθεντικό και αυτό του Σαββόπουλου - διεπίστωσαν κατ’ αρχήν, ότι στο δεύτερο - για ριχτεί στάχτη στα μάτια και υποτιμώντας σαφώς το IQ του κοινού - είχαν γίνει μερικές μικροαλλαγές (π.χ. αντί “Βίοι παράλληλοι” Δρόμοι παράλληλοι ) και μαζί πως είχε γίνει εκτεταμένη υποκλοπή σε κάθε επίπεδο , ως και κομμάτια αυτούσια με τις μεταφράσεις τους υπεκλάπησαν από το πρόγραμμα του Bruno Dando. (Ο κάθε στοιχειωδώς “ξύπνιος” θα κατάλαβε, ότι εδώ πρέπει να δούλεψε μαγνητοφωνάκι …ή πιστεύει κανείς , πως ο Bruno Dando - γένημμα- θρέμμα του Μπουένος Αϊρες και δεκαετίες επαγγελματίας του Τango - υπέκλεψε κομμάτια στην αργκώ του 1920 από τον Σαββόπουλο;)
Υστερα τίθεται και το ερώτημα, αν ο Σαββόπουλος ήταν γνώστης του αντικειμένου, γιατί δεν έβγαλε πρώτος το πρόγραμμα εδώ κι 11 χρόνια κι άφησε αποδεδειγμένα να του φανε άλλοι την δόξα ; Δεν είναι απορίας άξιον; Τέλος, τί νόημα έχει το ανακάτεμμα του Τango με το Blues ή με το fadο ; Επειδή είναι όλα λαϊκής προέλευσης , πρέπει - σώνει και καλά - να τα κάνομε αχταρμά ; Η όποιος ξέρει από Blues ξέρει κι από Τango;
Ο Κώστας Καλαφάτης κι ο Bruno Dando είναι γνωστοί επαγγελματίες στο είδος τους κι όποιος δεν τους ξέρει, θα τους βρει στο διαδίκτυο. Γνωστά είναι κι ο βίος κι η πολιτεία του Πάνου Σαββόπουλου , που στον τομέα του έχει αναμφίβολα τις ικανότητές του. Πρέπει όμως κάποτε να σταματήσει η νοοτροπία, του "ό,τι δηλώσεις είσαι " . Στην προκείμενη περίπτωση άλλο είναι , βρε παιδιά , να κυκλοφορείς με το βιβλίο κάποιου φιλόσοφου στην κωλότσεπη κι άλλο να είσαι φιλόσοφος ο ίδιος . Ας καταλάβομε κάποτε την διαφορά, για να μην αναλωνόμαστε σε ανούσιες συζητήσεις, μπας και γίνομε σαν λαός πιο δημιουργικοί …! Κι ας συμφωνήσομε, ότι η υποκλοπή πνευματικής ιδιοκτησίας δεν είναι ό,τι πιό δημιουργικό …
