Εντάξει βρε φίλε, οι άνθρωποι μπορεί να μην είναι αυθεντία, αλλά το “αίσχος ντροπή και κατάντια” δεν νομίζεις πως είναι υπερβολικό;
emc αν θες εξήγησε μου την διαφορά της κορνέτας από την τρομπέτα. Συμφωνώ ότι η παράδοση της Κέρκυρας στις φιλαρμονικές είναι ισάξια αυτής της Γουμένισσας κι ας έχουνε άλλο ρεπερτόριο. Μιλάμε για πολύ μεράκι και ΠΟΛΛΟΥΣ/ΚΑΛΟΥΣ μουσικούς σε βαθμό να σου προκαλούν δέος ακόμα και στο πιο απλό εμβατήριο.
Η ιστορια που εχω διαβασει ειναι οτι καποια στιγμη (δε θυμαμαι χρονολογια) οι Αγγλικες φιλαρμονικες δεν ηθελαν να συνοδευουν πια τις διαφορες ορθοδοξες λιτανειες με αποτελεσμα οι Κερκυραιοι να ψαχτουν και να φτιαξουν δικες τους φιλαρμονικες καποια χρονια αργοτερα.Οποτε η επιρροη τους θα ηταν οι Αγγλικες φιλαρμονικες που τους συνοδευαν ως τοτε.
Σχετικα με τις κανταδες!
Οι κανταδες εδω στα επτανησα ειναι τραγουδια κυριως ερωτικα(ομορφες κοπελες κι εβγα στο παραθυρι σου κλπ κλπ)…δε νομιζω να υπαρχουν πολλα που ξεφευγουν απο τη θεματολογια αυτη.Αυτα τα τραγουδια λοιπον ειναι επηρρεασμενα απο τα Ιταλικα χορωδιακα τραγουδια…αργοτερα προστεθηκαν το μαντολινο (που μας ηρθε επισης απο την Ιταλια) και η κιθαρα οπου ειχαμε τις πρωτες κομπανιες…και καπου στη συνεχεια μπηκε και το ακκορντεον.
Λεγεται οτι οι κανταδες ξεκινησαν απο τα Επτανησα (κυριως) και την Κρητη,υστερα διαδοθηκαν στην υπολοιπη Ελλαδα.
(Βεβαια νομιζω οτι υπηρχαν ουτως η αλλως σε διαφορα μερη παρομοιου τυπου τραγουδια…πατιναδες αν δεν ειμαι λαθος;).
Καποτε ειχε πεσει μπροστα μου ενα αρθρο που ελεγε για διαφορες αναμεσα σε Αθηναικη και Επτανησιακη κανταδα τονιζοντας οτι η Αθηναικη ειναι μεταγενεστερη της Επτανησιακης καθως και οτι η δευτερη εχει τις ριζες της στην Ευρωπαικη λογια μουσικη.Οι Ευρωπαιοι που ειχαμε στην Κερκυρα για πολλα χρονια ηταν οι Ιταλοι λοιπον.
Μα πως ειναι δυνατον να μου λες οτι τα Κερκυραικα τραγουδια δεν ειναι δυτικοτροπα;!!!
Δεν ειναι σε καμια περιπτωση κερκυραικοτροπα…μπορουμε χαριν του τοπου στον οποιο απαντωνται να τα ονομασουμε ετσι αλλα μεχρι εκει.Λεγεται οτι η Κερκυραικη μουσικη ειχε αλλο υφος και αυτο αλλαξε υπο την Βενετοκρατια (500 χρονια).Υπαρχουν ελαχιστα τραγουδια που θεωρουνται απειρακτα…μετρημενα στα δαχτυλα του ενος χεριου μαλλον.
Οσον αφορα την πολυφωνια στην εκκλησιαστικη μουσικη εχω ακουστα για το “κρητικο μελος” που εφεραν οικογενειες που εφυγαν απο την Κρητη με την Οθωμανικη κυριαρχια.Δε γνωριζω τις ιδιαιτεροτητες του μελους αυτου.
Ζητώ συγνώμη για την παρέμβαση, αλλά έχω και εγώ αρκετές απορίες/σκέψεις για το θέμα:
Είναι δύσκολο να καθοριστεί τι έχει αναπτυχθεί στο νησί μουσικά και τι έχουν φυτέψει στο πέρασμα τους οι Άγγλοι και Ιταλοί.
Θα ήταν άδικο όμως να πούμε ότι δεν υπάρχει Κερκυραικός ήχος στην μουσική και όλα είναι Ιταλικά, δυτικά ή οτιδήποτε.
Θα πρέπει να πούμε ότι ο μουσικός πλούτος του νησιού είναι μεγαλύτερος απο την μπάντα ή τη μαντολινάτα/καντάδα.
Και όπως με το ρεμπέτικο, πρέπει κάπου να αποφασίσουμε πόσο νόημα έχει να ψάχνουμε με το μικροσκόπιο, τι ονομάζουμε Ελληνικό και τι όχι. Είναι ήχος του τόπου, αυτά τα τραγούδια χορεύουμε για αιώνες, αυτές τις μουσικές τραγουδάμε.
Ας δούμε τους τοπικούς χορούς: Ναι, η Φουρλάνα προφανώς προέρχεται απο το Ιταλικό Forlana(τουλάχιστον η ονομασία) αλλά υπάρχει και ένας χορός που λέγεται Κορακιανίτικος (με εναλλαγές αργής και γρήγορης μελωδίας), ο οποίος, κατα τη γνώμη μου απέχει αρκετά απο ιταλικά ακούσματα. Υποψιάζομαι ότι δεν είναι το μοναδικό παράδειγμα.
Είναι επίσης βέβαιο ότι ολόκληρη η Ελλάδα δέχτηκε αυτή την επιρροή. Μπορεί η σχολή Μάντζαρου, Σαμάρα, Ξύνδα κλπ μυρίζει Ιταλία, καθώς και οι μαντολινάτες αλλά ξεχνάμε μουσικούς στην υπόλοιπη Ελλάδα όπως Θεόφραστο Σακελλαρίδη με την Οπερέτα, ή ακόμα και συνθέτες όπως Κώστα Γιαννίδη (η Γιάννη Κωνσταντινίδη αν θέλετε)που εγραψαν σε ύφος καθαρά δυτικό.
Νομίζω ότι χρειάζεται αρκετή μουσικολογική έρευνα για να διασωθούν κάποια μουσικά διαμάντια που χάνονται.Λίγος κόσμος έχει ακούσει πολυφωνικές χορωδίες της νότιας Κέρκυρας να τραγουδάνε acapella. Ας μην κάνουμε το λάθος να …πετάξουμε αυτή τη μουσική και να τη βάψουμε ξένη άρα άχρηστη σε εμάς. Ο μουσικός πλούτος της Κέρκυρας είναι μεγαλύτερος απο τις μπάντες και τις μαντολινάτες.
Και πάλι συγνώμη για την off-topic παρέμβαση
Σχετικά με τον τίτλο, έχω αναφερθεί ήδη σε προηγούμενο μήνυμα και έχω ζητήσει συγνώμη…
αλλά και έτσι που έχει ο τίτλος, σε καμία περίπτωση δεν προορίζεται για το σχήμα το οποίο παίζει και είδατε στο βίντεο.
Άνοιξα το θέμα θέλοντας να θίξω όλη αυτή την κατάσταση που υπάρχει τα τελευταία χρόνια με τα μαγαζιά, που βάζοντας τον τίτλο ‘Ρεμπετάδικον’, έχουν στο ρεπερτόριό τους σχεδόν όλη την γκάμα του ελληνικού τραγουδιού…
Το έκανα επίσης για να ενημερώσω τον καθένα του μπορεί να βρεθεί κατά εδώ και θέλει να ακούσει ρεμπέτικο, σε αυτό το μαγαζί κατά τις 2:00 δεν θα ακούει Μάρκο αλλά Διονυσίου… Αν αυτό είναι στα γούστα κάποιου έκανα άθελά μου και διαφήμιση στο μαγαζί…
Για να ξεκαθαρίσω την θέση μου:
α)Το αίσχος, είναι στο ότι το μαγαζί, και το κάθε μαγαζί, που θέλει να θεωρείται γνήσιο ρεμπετάδικο, όπως αναφέρεται και στο βίντεο, θα πρέπει να έχει μία γραμμή και ένα χρονικό περιθώριο στο ρεπερτόριο που παίζει, για να μπορεί να έχει και ταυτότητα (κάτι πολύ δύσκολο στις μέρες μας…) και δεν θα έπρεπε να παίζει τέτοια τραγούδια ακόμα και αν η ώρα είναι περασμένη και το κλίμα είναι πιο φιλικό και κάποιος το έχει ζητήσει… αν είναι έτσι να μην λέγεται ρεμπετάδικο, να λέγεται μουσική ταβέρνα ή δεν ξέρω και εγώ πως αλλιώς… έρχομαι στα λεγόμενα του Κapa δηλαδή!
Όταν ποιά τα μικρόφωνα έχουν κλείσει και το μαγαζί έχει γίνει μία παρέα φίλων και γνωστών σε ένα τραπέζι, θέτουμε την κουβέντα σε νέα βάση. Τότε θα μπορούσαν να συμβούν και αυτά που αναφέρατε… άλλη κουβέντα όμως, εγώ μέχρι στιγμής αναφέρομαι σε στημένο live με ήχο και γεμάτο μαγαζί.
β)Η ντροπή, στο ότι στο βίντεο παίζουν Μπάτη, Χρυσίνη (αν δεν κάνω λάθος), και Περιστέρη (τραγουδισμένο μάλιστα απο τον μέγα Παπασιδέρη) και όταν ξαφνικά περάσεις απο έξω ή βρεθείς εκεί ακούς Διονυσίου και μάλλον και άλλα τραγούδια σχετικού ύφους…
Αν αυτό είναι αποδεκτό απο κάποιον κανένα πρόβλημα, απλά σας ενημερώνω για να ξέρεται.
γ)Η κατάντια, είναι στο ότι μέσα σε όλη αυτή την κατάσταση των τελευταίων χρόνων, ο ‘λαϊκισμός του ρεμπέτικου’ (ελπίζω να καταλαβαίνεται πως το εννοώ και να μην παρεξηγηθώ…), είναι αιτία εκμετάλλευσης του απο διάφορους επιτήδειους, είτε μαγαζάτορες είτε καλλιτέχνες, χωρίς να του προσδίδουν τον απαραίτητο σεβασμό σαν ένα ιστορικό είδος μουσικής που καλούνται να αναπαράγουν ή ακόμα και σαν φιλοσοφία ή σαν τρόπο σκέψης, τρόπο ζωής και αντιμετόπισης των πραγμάτων… Όταν λοιπόν αυτό συμβαίνει σε συνδυασμό με την άγνοια του κόσμου για αυτό το μουσικό είδος, κάτι που συμβαίνει στην Κέρκυρα, τότε είναι πολύ εύκολο να περάσεις μία λάθος εικόνα και να δημιουργήσεις λάθος εντυπώσεις για το τι είναι το ρεμπέτικο, παίζοντας στο μαγαζί σου, που φέρει τον τίτλο ρεμπετάδικο, μουσική απο όλες τις δεκαετίες ώς και το σήμερα.
Φίλε δεν ξέρω πολλά πράματα για τα χάλκινα, είναι διαφορετικά όργανα πολύ παρόμοια τόσο στην όψη όσο και στον ήχο (π.χ και το φλούγκερχορν που επίσης είναι πολύ παρόμοιο αλλά διαφορετικό όργανο). Αυτό που ξέρω είναι ότι οι αγγλικές μπάντες με χάλκινα των ανθρακωρυχείων κλπ παίζουν με κορνέτες, ενώ οι φιλαρμονικές παίζουν με τρομπέτες. Και με βάση την ιστοσελίδα της φιλαρμονικής της Κέρκυρας οι μουσικοί διευθυντές ήταν σπουδασμένοι στην Ιταλία ή τη Γερμανία, όχι την Αγγλία. Και στην Ιταλία υπάρχουν τοπικές μπάντες, δε ξέρω ακριβώς τι όργανα χρησιμοποιούν. Γενικά οι Άγγλοι σαν αποικιοκράτες έχουν επιρροή κυρίως στρατιωτική και οικονομική, πολιτιστικά άφησαν λίγα πράματα πίσω τους, ιδιαίτερα στα Επτάνησα όπου ήταν τελείως περαστικοί.
Για τη σύνδεση καντάδας/ μαντολινάτας με την Ιταλία δεν είμαι τόσο σίγουρος. Έχω παίξει ιταλικά κομμάτια για μαντολινάτα π.χ Calace και είναι καθαρά κλασσικές οργανικές συνθέσεις ακόμα κι αν χρησιμοποιούν κάποια λαϊκά στοιχεία (ελληνικό αντίστοιχο παράδειγμα ο Λάβδας ή τα έργα ελλήνων συνθετών για την ορχήστρα νυκτών της Πάτρας), ενώ η καντάδα είναι καθαρά λαϊκό είδος, και φωνητικά(όπως έχω πει αλλού ομοφωνία και ίσο αντί ανεξαρτητης τετραφωνίας), και οργανικά (με αυτοσχεδιαστικές παρεμβάσεις του μαντολίνου συγγενικές με το μεταγενέστερο ύφος του Ζαμπέτα, μπασοκίθαρο όχι και τόσο διαφορετικό από το ρεμπέτικο κλπ). Οι ισπανικές εστουδιαντίνες των φοιτητών μου φαίνονται πολύ πιο κοντά σαν ύφος και σαν πιθανή επιρροή, έστω κι αν χρησιμοποιούν μπαντούριες αντί μαντολίνα.
Η αθηναϊκή καντάδα συνήθως είναι κομμάτια επώνυμων συνθετών, κάποιοι λαϊκοί όπως ο Κόκκινος, κάποιοι σπουδασμένοι όπως ο Λαυράγκας.Καντάδες τραγουδιούνταν και στα καρναβάλια των Ταταούλων, ένα έθιμο που έχουμε και στη Λεμεσό ενώ δεν ξέρω να υπάρχει στην Ελλάδα.
…εγώ πάντως σε καμιά ζόρικη καψούρα μου, το “το μάτια που κλαίνε” άκουγα και όχι το “είσαι αφράτη σαν φρατζόλα” του Μάρκου.
Βεβαίως…είμαστε σε ένα forum για το ρεμπέτικο… αλλά έχει απ’όλα εδώ μέσα… ανθρώπους που την έχουν δει “ρεμπετοφύλακες”…πολλούς που γουστάρουν ρεμπέτικο αλλά πάνε 2 φορές την βδομάδα να ακούσουν τον Τατασόπουλο(και μη μου πείτε τώρα ότι παίζει ρεμπέτικο επειδή κρατάει τρίχορδο?)…ανθρώπους που ακούνε απ’όλα αρκεί να είναι προσεγμένο(σαν και του λόγου μου)…και ανθρώπους που παίζουν-ακούν και ζούνε για το ρεμπέτικο τραγούδι πιο πολύ κι από τους ρεμπέτες…έτσι μην τρελαινόμαστε περισσότερο απ’ότι θά’πρεπε με ένα ατυχές “σκληρό” σχόλιο…!
Η γνώμη μου είναι πάντως ότι μακάρι να είχαμε μερικούς ακόμα τραγουδιστές σαν το Στράτο Διονυσίου και μακάρι να παίζονταν στα ρεμπετάδικα(στο παρασκήνιο του προγράμματος) δικά του τραγούδια, γιατί κάτι άλλα που ακούω…χριστε και παναγιά μου βόηθα!:082::112::112::019:
Το θέμα είναι να θές να ακούσεις Μάρκο, και σίγουρα θα βρεις πολλά τραγούδια να ακούσεις
και για τις ζόρικες καψούρες και για πολλά άλλα…!
Με τα τελευταία σου λόγια δεν διαφωνώ καθόλου, είναι νομίζω καθαρά θέμα γούστου και θέμα προσωπικής άποψης…επιλογής καλύτερα, και κανένας δεν μπορεί αυτό να το κατακρίνει.
Εγώ ας πούμε θα γούσταρα να ακούω ταξίμια και αμανέδες και άλλος θα γούσταρε παραδοσιακά Μικρασίας ή
δεν ξέρω και εγώ τι…
Συμφωνούμε σίγουρα στο ότι αυτό που θα θέλαμε να ακούσουμε δεν θα μας κάνει να λέμε…χριστε και παναγιά μου βόηθα!
Όσο για το “ρεμπετοφύλακες”, νομίζω πως ο καθένας μας που ασχολείται (και) με αυτή τη μουσική, και η θέληση και το ενδιαφέρον του για να μάθει περισσότερα, καθώς και για να ανταλλάξει ιδέες και απόψεις με άλλα άτομα που έχουν τις ίδιες ανησυχίες ή έστω τα ίδια μουσικά γούστα (σε γενικές γραμμές), ήταν η αφορμή να γραφτεί σε αυτό το φόμουν, όπως και σε άλλα παρόμοια, είναι απο μόνος του ένας “ρεμπετοφύλακας”. Το ότι ακούμε, προσπαθούμε να παίξουμε και να αποδώσουμε αυτή τη μουσική,
τη μοιραζόμαστε με φίλους και είναι μέσο και τρόπος έκφρασής για τον καθένα, μέσα σε αυτό το χωνευτήρι της παγκοσμιοποίησης και της μουσικής αλλοτρίωσης, μας κάνει “ρεμπετοφύλακες”.
Η γραμμή, τώρα, που θα βάλει ο καθένας για τον εαυτό του, στο τι θεωρεί ρεμπέτικο και στο τι θέλει να παίζει και να ακούει είναι και αυτό καθαρά υποκειμενικό θέμα…το οποίο όμως εμπεριέχει αντικειμενικές αλήθειες!
Ο ορος ρεμπετοφυλακας δε μου ακουγεται ωραιος.Γιατι πρεπει να χαρακτηριζομαι καπως…επειδη θελω να ακουω τη μουσικη που μου αρεσει σωστα παιγμενη και πλαισιωμενη;!!!
Αυτο δεν ειναι το νοημα;…Η μουσικη να διατηρει τα χαρακτηριστικα της…αλλιως ας παρουμε σβαρνα τα “ρεμπεταδικα” να ακουσουμε ρεμπετικα με αρμονιο και beat τραγουδισμενα απο το Μαζωνακη!
Ειναι βασικοτατο να διατηρειται ο χαρακτηρας…αλλιως μιλαμε γι αλλο πραγμα.
Δεν ειναι κακο να παιχτει Διονυσιου σε ενα ρεμπεταδικο.Τον θεωρω αξιολογο τραγουδιστη και αρκετα τραγουδια του μου αρεσουν.Δε μου αρεσει ομως να παω σε ενα ρεμπεταδικο και αναμεσα απο τα ρεμπετικα να ακουω διαφορα αλλα.
Σε ενα ρεμπεταδικο λοιπον…εφοσον αυτοχαρακτηριζεται ετσι πρεπει να διατηρει ενα χαρακτηρα κι αν θελει να παιξει Διονυσιου να κανει μια βραδυα αφιερωμα…(και οχι μονο στο Διονυσιου…αρκει να μη φτασει στο ΛεΠα)!
Οταν ενα μαγαζι αυτοχαρακτηριζεται ρεμπεταδικο πρεπει να κινειται σε καποιες γραμμες αλλιως ας ονομαστει “Μουσικο μεζεδοπωλειο”…απλα τα πραγματα!
Υγ-Φιλε και συντοπιτη Alk δεν απαξιωσα τη μουσικη της Κερκυρας…Οι φιλαρμονικες της Κερκυρας ειναι πολυ καλες σε αυτο που κανουν…αλλιως δε θα ειχαν λαβει τοσες διακρισεις ουτε θα ειχαν βγαλει τοσους μεγαλους μουσικους.Το οτι δεν αρεσει σε μενα δε σημαινει οτι απαξιωνω το επιπεδο τους.
Σαφως λεω…να παρει…γιατι να μην εχουμε κι εμεις αρωμα ανατολης;…ειναι η γνωμη μου.Εννοειται πως υπαρχουν κι αλλα πραγματα περα απο τις φιλαρμονικες και τις μαντολινατες,δεν αρνηθηκα οτι υπαρχουν χοροι,τραγουδια (και δρωμενα)…διαβασε τα λεγομενα μου το αναφερω ξεκαθαρα…και το ψαχνω συναμα.
Ο κερκυραικος ηχος φιλε ελαχιστα υπαρχει πλεον…αποτελει μουσειακο ειδος δυστυχως.Διατηρουνται ελαχιστα απο χορωδιες και απο καποιες ηχογραφησεις του Λαοδαμα (πολιτιστικος συλλογος).
Αποδειξη της μη υπαρξης του κερκυραικου ηχου…τα κερκυραικα γλεντια!
Θαρρω εχεις ακουσει τι παιζουν,θα μου πεις θεμα ορχηστρας;…Θα σου πω θεμα ακροατηριου!
Α…και μη μου πεις οτι ειναι ενταξει επειδη παιζουν μια “Ρουγα” κι εναν “Αη Γιωργη” σε ενα 6ωρο προγραμματος:)
emc τι να σου πω. Τυχαίνει να παίζω σε μια φιλαρμονική που έχουμε και ανθρώπους που ήταν μόνιμοι σε φιλαρμονικές στρατού κλπ. Τρομπέτα/κορνέτα το ίδιο το 'εχουν. Το φλικόρνο και η σαίτα είναι σαν τρομπέτες αλλα δεν είναι
Και όμως τα δύο αυτά όργανα έχουν διαφορετική προέλευση, διαφορετική κατασκευή και φυσικά διαφορετικό ηχόχρωμα. Για να μη μακρηγορήσω, μιας και οι σχετικές λεπτομέρειες μπορούν εύκολα να βρεθούν με μια απλή αναζήτηση στο google, η κορνέτα εμφανίστηκε στη Γαλλία γύρω στο 1825 και ο ήχος της είναι πιο “ήπιος” από αυτόν της τρομπέτας. Βέβαια, με το πέρασμα των καιρών κατασκευάζονται κορνέτες που μοιάζουν όλο και περισσότερο με τρομπέτες, τόσο εμφανισιακά όσο και ηχοχρωματικά, αλλά αφού μιλάμε για άλλες εποχές αυτό δεν έχει σημασία. Αυτό που όμως έχει σημασία και φαίνεται να επιβεβαιώνει το σκεπτικό του emc είναι ότι η κορνέτα είναι πιο εύκολη στο χειρισμό της απ’ ό,τι η τρομπέτα και τονικά πιο ακριβής (όσον αφορά τον αρχάριο/ερασιτέχνη τουλάχιστον μιας και για τους επαγγελματίες τρομπετίστες συνήθως δεν τίθεται θέμα παρά μόνο στα πολύ ψηλά ρετζίστρα). Άρα, δεν είναι απορίας άξιο που ιστορικά οι κορνέτες συσχετίστηκαν για πολλά χρόνια με στρατιωτικές μπάντες προτού να διαδοθούν και αλλού. Άλλωστε, άλλη η κλάση των μουσικών που απαρτίζουν μια φιλαρμονική (γενικά μιλώντας βέβαια και όχι απόλυτα ή ειδικά) και άλλη η κλάση των μουσικών μιας ορχήστρας, για παράδειγμα.
Ο τίτλος του τραγουδιού είναι " Άκου βρε φίλε"
Στίχοι: Κώστας Κοφινιώτης
Μουσική: Τάκης Σούκας
Πρώτη εκτέλεση: Στράτος Διονυσίου
Αναφέρεσαι στο μαγαζί; όταν λες “αίσχος, ντροπή, κατάντια”; στο σχήμα που ερμήνευε αυτό το τραγούδι; ή στους παραπάνω δημιουργούς;
Υ.Γ. Γειά σου φίλε Τάκη Σούκα, ιστορία!
Αρχικό μήνυμα από Ιάκωβος 
Καθώς γύριζα σπίτι σήμερα, και περνώντας απο το μαγαζί, γιατί είναι στο δρόμο μου,
κοντοστάθηκα και άκουσα…
‘μάτια που κλαίνε…μην τα πιστεύεις…θα σε γελάσουνε…αν τα αγαπάς…’!
Μάγκες ,αυθεντικότατοι του ρεμπέτικου ,βασιλικότεροι του βασιλέως, σας πέρασε ποτέ από το μυαλό ότι ένα μαγαζί μπορεί να έχει μια prive βραδιά και κάποιο αντίστοιχο μουσικό σύνολο της αρεσκείας τους και να παίζουν το “μάτια που κλαίνε” ή ότι άλλο γουστάρουν κεκλεισμένων των θυρών,μην πειρατεύουμε λοιπόν ακουστικά κανένα μουσικού ενδιαφέροντος χώρο και να βγάζουμε άκυρα συμπεράσματα,μπείτε σαν πελάτες και μετά μιλήστε…όσο για το κομμάτι είναι μια λαϊκή μπαλάντα ερμηνευμένη από έναν από τους μεγαλύτερους θρύλους του λαϊκού μας τραγουδιού και χαλάλι του που πέχτηκε στο μαγαζί,καλύτερα αυτά παρά Πάολες και Παντελίδηδες…όσο για το αν πρέπει να κάνεις τη χάρη σε πελάτη όταν αφορά παραγγελία εκτός κλίματος είναι εντελώς υποκειμενικό και σηκώνει ατέρμονη συζήτηση,πάντως όλα τα επονομαζόμενα ρεμπετάδικα ανά την Ελλάδα έχουν στο πρόγραμμα τους και παλιό καλό λαϊκό τραγούδι που άλλωστε είναι η χρονική συνέχεια του ρεμπέτικου και δεν υπάρχει φασιστική αυστηρότητα στο ρεπερτόριο πουθενά.
…τα είπες όλα φίλε μου ,“ρεμπετοφυλακή” και χωρίς να ξέρουν μουσικολογία… το παίζουν ρεμπετοφύλακες όσο είναι φοιτητές και τους παίρνει λες κι οι υπόλοιποι είναι δήθεν ,γιατί όταν μπούνε κι αυτοί στην πραγματική επαγγελματική μάχη θα παίξουν και Μικρούτσικο και Μάλαμα και Παπάζογλου και Κραουνάκη και θα πουν κι ένα τραγούδι…πόσο μάλλον Διονυσίου ,Καζαντζίδη ,Μπιθηκότση κ.ά …
Συμφωνώ απόλυτα…Στο κάτω κάτω γνωρίζουμε τι θα έπαιζε σήμερα ο Βαμβακάρης ή ο Δέλλιας σε ένα ανάλογο ταβερνάκι; Ανάμεσα στα λαϊκά τραγούδια της μετά του '50 εποχής υπάρχουν αριστουργήματα που αδικούνται κατάφωρα από αυτού του είδους την κατηγοριοποίηση…
1 «Μου αρέσει»
πείτε με ρεμπετοφύλακα, αλλά θεωρώ ότι το λαϊκό είναι άλλο είδος, με άλλη φιλοσοφία και άλλη αντίληψη. όταν έχουμε φτιάξει μια ωραία κατάσταση σε μια παρέα, σε ένα μαγαζί, σε ένα γλέντι, θα τη διαφυλάξουμε και δεν θα τη νοθεύσουμε με λαϊκά. μπορεί βέβαια να την εμπλουτίσουμε με άλλα είδη μουσικής.
πάνω στο “όπου να’ναι” μεροκάματο θα παίξουμε κάποια αξιοπρεπή λαϊκά ή έντεχνα μέχρι ενός σημείου, αναλόγως το μέρος και την κατάσταση πάντα. γενικά είναι καλό να έχει χαρακτήρα το πρόγραμμα, οι σούπες είναι εύπεπτες αλλά όχι εύγευστες.
Απλα με την παραθεση τιτλων τραγουδιων δεν μπορει να βγει συμπερασμα. Το βασικο που μετραει ειναι το κλιμα και η εκτελεση των κομματιων. Εχω ακουσει ‘‘σκυλέ’’ εκτελεση καντονε σταυρο καντονε, και αντιστοιχα πολυ μαγκικη εκτελεση ‘‘χτες το βραδυ στην ταβερνα’’ . Σε γενικες γραμμες παντως η μιξη προυποθετει γνωση, αλλιως δημιουργειται συγχυση μυαλου.
Παιδιά, σε γενικές γραμμές δε βλέπω να υπάρχει διαφωνία ως προς το ότι εντός κάποιων ορίων (όσο κι αν ο καθένας τοποθετεί αλλού τα όρια) πρέπει όλοι να ευχαριστηθούν.
Όμως ο ακροατής δεν ευχαριστιέται μόνο με το να ακούσει τα τραγούδια που του αρέσουν, αλλά και με το να μην αναγκαστεί να ακούσει τα τραγούδια που δε θέλει να ακούσει. Και τι θα γίνει μ’ εκείνους που για να ευχαριστηθούν θέλουν ένα ολόκληρο πρόγραμμα εντός δεδομένου ύφους, και που, αν αντ’ αυτού το πρόγραμμα πάει και λίγο από δω και λίγο από κει, θα ξενερώσουν;
Θα μου πεις, πρέπει μια κομπανία ή ένα μαγαζί να ικανοποιεί ακόμη κι αυτωνών την παραξενιά;
Ε ναι. Όχι το κάθε μαγαζί, αλλά κάπου στον κόσμο πρέπει κι αυτοί οι έρμοι να δικαιωθούν. Εκείνοι που θα έλεγαν «παραγγελιά: μην παίξεις αυτό κι αυτό». Νομίζω ότι είναι η πιο αδικημένη μερίδα ακροατών.
Ε και;
Ειναι ζητημα επιλογης που κανει ο μουσικος και ο μαγαζατορας και βαλτε το με οποια σειρα θελετε.Ο μαγαζατορας θα ζητησει να κανεις κατι με εναν συγκεκριμενο τροπο, ο μουσικος θα το κανει ή δεν θα το κανει, θα συνεχισει την συνεργασια ή οχι,αντιστοιχα και ο μαγαζατορας.Λιγες περιπτωσεις υπαρχουν που να σου λενε παιξε ο,τι θες,κανε το προγραμμα σου.Επειδη ακριβως κρινεσαι απο τον κοσμο ειναι και στο χερι του καθενα πως θα διαμορφωσει και το ακροατηριο του,μεχρι το σημειο που μπορει.Τα μαγαζια πλεον κινουνται σε ενα μοτιβο “ρεμπεταδικου” με κυριως 2 κατηγοριες,στο ενα παιζονται λιγα ρεμπετικα,λιγα λαικα,λιγα εντεχνα κ στην αλλη κατηγορια εμπεριεχεται και το σκυλαδικο κ το παραδοσιακο αργα στο προγραμμα.Στην επαρχια παρουσιαζεται μαλιστα πιο εντονο αυτο το φαινομενο.
Αυτα τα “αρπα κολλα” φοιτητορεμπεταδικα του πωπου ειναι που εχουν κυριαρχησει πλεον.Επισης ειναι κ παρα πολλοι οι μουσικοι που δεν τους ενδιαφερει τι θα παιξουν αλλα απλα να πληρωθουν,δεν τους κατηγορω σε καμια περιπτωση,δεν βρισκω το παραμικρο λαθος στην αντιληψη αυτη,απλα δεν το επιλεγω,το θεμα ειναι οτι με αυτη την αντιληψη δυσκολα διορθωνεται και η κατασταση που περιγραφουμε.Ειναι φαινομενο της εποχης.Μαλιστα πιστευω οτι σε αυτη την αρνητικη τροπη που εχει παρει το ολο θεμα μεγαλο μεριδιο πεφτει σε αυτους τους εντεχνοψευτοκουλτουριαρηδες που με το στανιο θελουν τον μαλαμα ρεμπετικο,τον θαναση ρεμπετικο,τον μαραβεγια ρεμπετικο κτλ κτλ.
Σε αυτα τα μαγαζια λοιπον εκτος απο το θεμα του προγραμματος υπαρχει κ η κατα κανονα συνοδεια,χαλια κρασι,χαλια φαι,βαβουρα δια γκαριδας του φοιτητη που θα ερθει σε λιγο να σου ζητησει το θεε μου μεγαλοδυναμε απο πανουση αλκινοο,και φυσικα ο μουσικος ειναι μια γλαστρα,ενα juke box,κατι τετοιο.Σε μερικα δε εχουν και ηχητικα οπου κανουν την βαβουρα εξαπλασια γιατι για να μιλησει ο αλλος φωναζει και ο αλλος απανταει κ ο διπλα και και και,παει λεγοντας.