Ειναι ζητημα επιλογης που κανει ο μουσικος και ο μαγαζατορας και βαλτε το με οποια σειρα θελετε.Ο μαγαζατορας θα ζητησει να κανεις κατι με εναν συγκεκριμενο τροπο, ο μουσικος θα το κανει ή δεν θα το κανει, θα συνεχισει την συνεργασια ή οχι,αντιστοιχα και ο μαγαζατορας.Λιγες περιπτωσεις υπαρχουν που να σου λενε παιξε ο,τι θες,κανε το προγραμμα σου.Επειδη ακριβως κρινεσαι απο τον κοσμο ειναι και στο χερι του καθενα πως θα διαμορφωσει και το ακροατηριο του,μεχρι το σημειο που μπορει.Τα μαγαζια πλεον κινουνται σε ενα μοτιβο “ρεμπεταδικου” με κυριως 2 κατηγοριες,στο ενα παιζονται λιγα ρεμπετικα,λιγα λαικα,λιγα εντεχνα κ στην αλλη κατηγορια εμπεριεχεται και το σκυλαδικο κ το παραδοσιακο αργα στο προγραμμα.Στην επαρχια παρουσιαζεται μαλιστα πιο εντονο αυτο το φαινομενο.
Αυτα τα “αρπα κολλα” φοιτητορεμπεταδικα του πωπου ειναι που εχουν κυριαρχησει πλεον.Επισης ειναι κ παρα πολλοι οι μουσικοι που δεν τους ενδιαφερει τι θα παιξουν αλλα απλα να πληρωθουν,δεν τους κατηγορω σε καμια περιπτωση,δεν βρισκω το παραμικρο λαθος στην αντιληψη αυτη,απλα δεν το επιλεγω,το θεμα ειναι οτι με αυτη την αντιληψη δυσκολα διορθωνεται και η κατασταση που περιγραφουμε.Ειναι φαινομενο της εποχης.Μαλιστα πιστευω οτι σε αυτη την αρνητικη τροπη που εχει παρει το ολο θεμα μεγαλο μεριδιο πεφτει σε αυτους τους εντεχνοψευτοκουλτουριαρηδες που με το στανιο θελουν τον μαλαμα ρεμπετικο,τον θαναση ρεμπετικο,τον μαραβεγια ρεμπετικο κτλ κτλ.
Σε αυτα τα μαγαζια λοιπον εκτος απο το θεμα του προγραμματος υπαρχει κ η κατα κανονα συνοδεια,χαλια κρασι,χαλια φαι,βαβουρα δια γκαριδας του φοιτητη που θα ερθει σε λιγο να σου ζητησει το θεε μου μεγαλοδυναμε απο πανουση αλκινοο,και φυσικα ο μουσικος ειναι μια γλαστρα,ενα juke box,κατι τετοιο.Σε μερικα δε εχουν και ηχητικα οπου κανουν την βαβουρα εξαπλασια γιατι για να μιλησει ο αλλος φωναζει και ο αλλος απανταει κ ο διπλα και και και,παει λεγοντας.