Επιτέλους… αξιώθηκα και βρήκα τους στίχους και τους παραθέτω:
“τη ζούλα μου ανακάλυψαν
και δε θα μαστουριάσω
τον αίτιο το σουπιατζή
και το καρφί
θα τονε σουγαδιάσω…”
“έμαθες πως έχω προίκα,
σπίτι και πολλά λεφτά,
το΄βαλες βλάμη πίκα
να μου πάρεις όλα αυτά…”
Έτσι:
πίκα : πείσμα, θυμός που νιώθει κάποιος, ο οποίος θεωρεί τον εαυτό του θιγμένο, προσβεβλημένο, μνησικακία
[ιταλ. picca < γαλλ. pique ] .
Για το “σουπιατζής” λίγο πριν.
Νομίζω πως κάποιες από τις προηγούμενες λέξεις που αναφέρθηκαν δεν χρειάζεται να τις εντάξουμε στο λεξιλόγιο, ανήκουν στην κοινή, ομιλούμενη γλώσσα.