Νίκο, τα διαβάζω, τα ξαναδιαβάζω και δεν το πιστεύω !
- Εσύ, λοιπόν είδες από τα γραφόμενά μου πως αυτά είναι δικά μου συμπεράσματα ;;;!!!
- Και μετά παραθέτεις, από το λεξικό, ΟΛΕΣ ΤΙΣ ΛΕΞΕΙΣ ΠΟΥ ΕΙΧΑ ΣΗΜΕΙΩΣΕΙ εξαρχής !!!
- Και πως, αυτές είναι “τουρκικές” ερμηνείες κι όχι ελληνικές…
(δλδ… μέχρι που αυτό σηκώνει και συζήτηση γλωσσικού εθνικισμού !!! -χαμογελαστά αυτό)
Λοιπόν, σταματάω πια να γράφω, γιατί πιθανά αλλού είναι το πρόβλημα και το όλο παρασκήνιο…
Αλλά, θα κάνω κάποιες τελευταίες σημειώσεις:
Η ετυμολογία, η σημασιολογία και η συγκριτική των λέξεων είναι μια πολλή σπουδαία ιστορία τού γλωσσικού πολιτισμού! Η γλώσσα είναι απρόβλεπτο πράμα, πολλές φορές. Και εδώ, θαρρώ, πως κανείς μας δεν είναι ικανός γνώστης για να καταπιαστεί ουσιαστικά και επιστημονικά με αυτό.
Ξεκίνησε μια απλή καταγραφή και ερμηνεία “αγνώστων” (στους πολλούς) λέξεων στο “ρεμπέτικο”-λαϊκό τραγούδι. Και πολύ καλά έκανε και αυτό είναι όλο !
Μην προσπαθούμε να μπούμε σε “ξένα” χωράφια, που δεν έχουμε στην τελική και την απαραίτητη (και σφαιρική) γνώση.
Το να παραθέτουμε όλες τις -πιθανές- ερμηνείες των λέξεων, για όλες τις “μικρές ομάδες” (π.χ. περιθωριακοί, ομοφυλόφιλοι, ναρκομανείς ή και…Αγιορείτες (!) είναι άλλη εργασία.
Εύχομαι, από καρδιάς, να επιτευχθεί !
Για το σαρμάκο (και πάλι και τέλος) :
Η πολιορκία δεν έχει μόνο στρατιωτική έννοια… (Ελπίζω αυτό να είναι το δεδομένο μας).
Οι Τούρκοι, σαν παλιός “πολεμικός” λαός έχουν και ειδική λέξη γιαυτό (που την έχει, όπως είδες, και το λεξικό σου) kuŞatmak (υπερφαλαγγίζω=επεκτείνω το μέτωπο της φάλαγγας, για να κυκλώσω την εχθρική παράταξη, δλδ απλά: περικυκλώνω για την κατάληψη των εχθρικών οχυρών )
Που προέρχεται από το : kuŞ[b]aκ = ζώνη
[/b]Η λέξη πολιορκία και τώρα και στην αρχαία ελληνική (πόλις+έρκος* = πόλη+φράχτης) την ίδια σημασία είχε πάντα !
Στην καθημερινή χρήση, η πολιορκία δεν σημαίνει λοιπόν “εκτελώ τη στρατιωτική επιχείρηση περίζωσης των εχθρών”, αλλά πολύ απλά και κατανοητά -από όλο τον κόσμο- έχει την έννοια = περισφίγγω, περικλείω, περιβάλλω, κυκλώνω, τυλίγω, γυρνοβολάω, ζορίζω, πιέζω (μέχρι και στενοχωρώ).
Η λέξη σαρμάκο είναι σαφές πως, είναι άλλο ένα γλωσσικό δάνειο (από το sarmak) προσαρμοσμένο στο κλιτικό σύστημα της γλώσσας μας.
Και πως έχει -πιθανή, έστω σε μια μικρή ομάδα κατοίκων- χρήση σαν σημασιολογικό πια δάνειο, αμφίδρομης, συνεπαγωγικής, αντικριστής (καρσί ! ) ερμηνείας δεν μπορώ να το αμφισβητήσω, αφού υπάρχουν, έστω και λίγες, μαρτυρίες.
Η “ρεμπέτικη” σημασιολογία της λέξης “σαρμάκο”, αφού το εδώ πόνημα με αυτό το σκοπό συντάσσεται -και όχι για την καταγραφή και διόρθωση των ελληνοτουρκικών δανείων και αντιδανείων- έχει -από τα προφανή, μόνο αυτή τη έννοια (κι έχει απαντηθεί μόνο σε αυτό το κείμενο-τραγούδι του Βαμβακάρη -προς το παρόν).
Γνωρίζοντας κάποιος τον Μάρκο Βαμβακάρη, τον χαρακτήρα και τον βίο του, ΜΟΝΟ ΤΗΝ “ΤΟΥΡΚΙΚΗ ΕΡΜΗΝΕΙΑ” ΣΤΗ ΧΡΗΣΗ ΤΗΣ ΛΕΞΗΣ μπορεί να του αποδώσει. (Αν και αλλιώς να ήτανε ο Μάρκος, ένας φοβισμένος και τζάμπα-μάγκας, και να ήξερε τη χρήση-παραφθορά τής λέξης, με τη σημασία του “τουμπεκί”, στο συγκεκριμένο τραγούδι του, εννοιολογικά, θα 'ταν αταίριαστο).
Σταματάω εδώ, πια.
Φιλικότατα,
Ιω.
ΥΓ:
(να και έρκος)
“Ποιόν σε έπος φύγεν έρκος οδόντων” = ποιος λόγος ξέφυγε από το φράγμα των δοντιών σου = τι ασυλλόγιστα που μίλησες…
(Ομηρική φράση)
Δλδ, κάποιος το “έρκος” μπορεί να ισχυριστεί πως σημαίνει… “μασέλα” !!!
