Προσθήκες στο γλωσσάρι.
- Στο τραγούδι “Η ΠΑΞΙΜΑΔΟΚΛΕΦΤΡΑ”, 1927,
σε στ. Γ. Λαμπρινίδη, σύνθ. Γ. Καρρά που ερμηνεύει ο Αντ. Νταλγκάς
μια " …αφράτη παξιμάδα…"
«…με σταματά και με ρωτά πού πέφτουν τα [u]Κυβέλεια…[/u]»
Πρόκειται για το γαλακτοπωλείο «Κυβέλεια», όπου
“…σύχναζαν ηθοποιοί και δημοσιογράφοι, συνήθως κατά τα ξημερώματα…”
[Πηγή:“Εν Αθήναις κάποτε”, Διον. Ηλιόπουλος]
Το γαλακτοπωλείο/ ζαχαροπλαστείο λοιπόν “Κυβέλεια” βρισκόταν στα Χαυτεία, Πανεπιστημίου 83, μεταξύ Αιόλου και Πλατείας Ομονοίας
(Η φωτό από το λεύκωμα “ΑΘΗΝΑΙ” που εκδόθηκε το 1925)
- “ΕΑΝ ΕΙΧΑ ΕΚΑΤΟ”, 1929, με το Γ. Κατσαρό
«…θα σου είχα ένα [u]λιτζερίνο [/u]
να σου τραβάει, πουλί μου, τα κουπιά…»
Λιτζερίνος (και Αλιτζερίνος) [από το ιταλικό Algerino] εκτός από την πρωταρχική του σημασία (Αλγερινός) σήμαινε και τον πειρατή, τον κουρσάρο, φαινόμενο συνηθέστατο ανάμεσα σε ελληνικούς πληθυσμούς της Τουρκοκρατίας, ιδιαίτερα στη Μάνη.
Ο Αλγερίνος πειρατής ήταν συνώνυμο της σκληρότητας,
έτσι η λέξη «Λιτζερίνος / Αλιτζερίνος» είχε και την έννοια του αρπακτικού και κακόπιστου ανθρώπου, του σκληρού και βάναυσου.
Εδώ όμως η λέξη έχει την έννοια του κωπηλάτη.
Σύμφωνα με τον Π. Κουνάδη τη λέξη “λιτζερίνος” ο Κατσαρός τη χρησιμοποιεί εννοώντας το γονδολιέρη της Βενετίας και
- απʼό,τι φαίνεται και από τους στίχους και από την εκτέλεση του τραγουδιού – έχει δίκιο.
- ΜΙΑ ΜΙΚΡΗ ΣΤΟ ΠΕΡΙΣΤΕΡΙ, 1946,
Σύνθεση του Κώστα Ρούκουνα, το ερμηνεύει ο ίδιος.
“…μια μικρή στο Περιστέρι μες στου [u]Λαναρά[/u] δουλεύει…”
Η οικογένεια Λαναρά ξεκινώντας τις επιχειρηματικές της δραστηριότητες το 1909, διέθετε εργοστάσια κλωστοϋφαντουργίας.
Μεσουράνησαν στο Μεσοπόλεμο, αλλά κατέρρευσαν με πολλά χρέη, το 2009.