βλ. προηγούμενο σχόλιο
Παιδιά Αρμενίων και Ελλήνων στο Μαραθώνα, 1915/16
Γενοκτονία των Αρμενίων - Αμερικανική οργάνωση ‘Near East Relief’ μεταφέρει από την Μ. Ασία ορφανά - φωτογραφίες (ullstein) από την άφιξη στον Μαραθώνα.
Κώστα, τί είναι αυτά τα λευκά κουτάκια και τα πλαίσια στη φωτογραφία;
αντι-κλόπιραιτ πρέπει να είναι…:091:
Το θέατρο πάντως δεν είναι το Εθνικό (Βασιλικό λεγόταν τότε) αλλά το Δημοτικό, που αργότερα γκρεμίστηκε και τα θεμέλιά του βλέπουμε σήμερα στην πλατεία Κοτζιά.
Ναι αντικλόπιραιτ!
Εδώ είναι η σελίδα που τις πουλάει, δανείζει κ.λ.π γιά εφημερίδες, βιβλία, ταινίες, ίντερνετ κ.α
Μπαίνοντας, έχει επάνω δεξιά το ψαχτήρι. Δίνεις π.χ. στο Suchbegriffe την λέξη Griechenland και δίπλα μια ημερομηνία (αν θέλεις) και ψάχνεις. Υπάρχουν πολλές αξιόλογες φωτογραφίες.
Το θέατρο, που γράφει ο Νίκος, αναφέρεται σαν “όπερα” στα σχόλια της φωτογραφίας.
Επειδή βγαίνουν διαφορετικά αποτελέσματα, δοκιμάστε και με grec, grecia, greece, greek…
Καλό ψάξιμο!
απαραίτητα είναι (δυστυχώς) και τα cookies χωρίς αυτά δεν βλέπεις τίποτα…
Κώστα ωραία σελίδα με σπάνιες φωτογραφίες. Eφτασα στην σελίδα 25 και δεν βλέπω να έχει τέλος…
Γιά το θέατρο, όντως, πρόκειται γιά τον Δημοτικό.
Χρήστο, φαίνεται πως δεν είμουνα αρκετά σαφής. Μα ασφαλώς, τους πρόσφυγες τους έδιωξε όλη η “αστική” (νόμιμη ή νομότυπη) κοινωνία. Και υπάρχουν πολύ χειρότερα, ακόμα και πριν το 1922, που προτείναν οι Έλληνες να πετάξουν τους Σμυρνιούς στη θάλασσα. Μπορώ να σας παραθέσω δεκάδες τεκμήρια.
Αυτό ακριβώς είπα, κι αυτό είναι το ΚΟΜΒΙΚΟ σημείο στην προβληματική μας:
Ότι οι πρόσφυγες, με τη γειτνίασή τους με τους “περιθωριακούς” ή “λούμπεν” ή τον “Υπόκοσμο”, βρήκαν αληθινούς συμμάχους, με αληθινή μπέσα. Οι μαρτυρίες βρίσκονται τόσο στην Αυτοβιογραφία του Μάρκου, όσο και στ’ Απομνημονεύματα της Κυραγγέλας, και σ’ άλλα πολλά κείμενα. Σ’ ό,τι μάλιστα αφορά το ρεμπέτικο, έχουμε τη συγκεκριμένη “συνάντηση”, όπου οι ίδιοι οι “νονοί” (οι μαγαζάτορες θα λέγαμε σήμερα) δώσανε δουλειά στους Σμυρνιούς, και με τη σειρά τους, οι ίδιοι οι Σμυρνιοί, καλέσα την Τετράδα στη Μάντρα του Σαραντόπουλου. Αν αυτό δε λέγεται “κοινοτική αλληλεγγύη”, τότε τι άλλο θ μπορούσε να γίνει;
Το σημαντικό είναι να μην κρίνομε αυτή την πράγματι “περιθωριακή κοινότητα”, πότε με τα μέτρα της αστιτκής νομοθεσίας, και πότε με τον πουριτανισμό των βολεμένων που δεν αναγνωρίζουν καμμιάν ΑΞΙΑ στους παράνομους. Λες και η Παρανομία είναι Απαξία. Κι αυτό από ποιούς; Απ’ αυτούς που ευαγγελίζονται την υπέρτατη παρανομία: Την Επανάσταση.
ΥΓ Ο Μπακούνιν δεν είχε ποτέ μεγάλη πέραση στους αναρχικούς, γιατί θεωρείται κρυπτομαρξιστής… Αν θες να βρεις ουσία γιά τους αναρχικούς στην Ελλάδα, θα δεις τον Proudhon (η ιδιοκτησία είναι κλοπή) γιά τον πολύ τον κόσμο, και τον Max Stirner γιά τους διανοουμένους. Γι αυτόν τον δεύτερο μίλησε πρώτος και πολύ ο Ρένος Αποστολίδης.