Περιλαμβάνεται και το μπουζούκι καθώς και αντίστοιχο ρεπερτόριο ανά τάξη.
Ήρθε η πολυαναμενόμενη αναγνώριση απ’ ότι φαίνεται…
5 «Μου αρέσει»
με το Πανδουρίς, εννοούνε 6χορδο?
και γισ πρώτη φορά αναφέρονται
στη Λαϊκή κιθάρα !
<<Γβ. Λαϊκή κιθάρα.>>
1 «Μου αρέσει»
Το μπουζούκι νομίζω το αναφέρει ξεκάθαρα.
Πολύ ενδιαφέρουσα εξέλιξη αυτή η ΚΥΑ.
Ως προς την αναφερόμενη “πανδουρίδα”, το όργανο περιλαμβάνεται στα “εποπτικά όργανα αναφοράς” και η ΚΥΑ τη θέλει “με διαστηματική ανάλυση αντίστοιχη τουλάχιστον προς το καθιερωμένο πολίτικο λαούτο”
Πιθανολογώ ότι “πανδουρίδα”=ας πούμε η πανδουρίς κατά Χρύσανθο, δηλ κάτι σαν το Ταμπούρ
Ενδιαφέρον! Νομίζω (ας με διορθώσει κάποιος που ξέρει καλύτερα) πως μέχρι τώρα, η ακρίβεια των διαστημάτων δεν καθοριζόταν καθόλου, απλά το ταμπούρ οριζόταν ως πρότυπο για τα διαστηματικά θέματα, αλλά χωρίς να δίνεται η (βασικότατη!) λεπτομέρεια του απαιτούμενου μήκους μπράτσου / πλήθους μπερντέδων ανά ημιτόνιο. Να σημειωθεί βέβαια ότι το «καθιερωμένο πολίτικο λαούτο», λάφτα κατά πολλούς, με τέσσερις και όχι πέντε μπερντέδες) πόρρω απέχει από τις ακρίβειες των μακρυμάνικων ταμπούρ.
Οι σχολικοί «ταμπουράδες» έχουν τρεις υποδιαιρέσεις του ημιτονίου σε ορισμένα (αυτά που χρειάζεται) ημιτόνια. Το 1/3 του ημιτονίου αντιστοιχεί στα δύο βυζαντινά κόμματα (δωδέκατα του τόνου), που θεωρητικά είναι το ελάχιστο μέτρο της διαφοράς ανάμεσα σε διαστήματα που να χρησιμοποιούνται στην πράξη. Στη δε δημοτική μουσική, τα διαστήματα, σύμφωνα με τη διδασκαλία των Μουσικών Σχολείων, ορίζονται όπως και στη βυζαντινή θεωρία, δηλαδή και πάλι δεν υπάρχουν διαστήματα που η διαφορά μεταξύ τους να μην είναι ακέραιο πολλαπλάσιο του 1/3 του ημιτονίου.
Άρα, ένας σχολικός ταμπουράς μπορεί να παίξει κάθε δημοτική μελωδία με διαστήματα σαν τα θεωρητικώς προβλεπόμενα της Βυζαντινής.
Δεν ξέρω αν σας μπέρδεψα μέχρι στιγμής… Τέλος πάντων:
Μπορεί να έχω μια σειρά επιφυλάξεις σ’ όλα τα παραπάνω, αλλά εφόσον εφαρμόζονται έτσι, τι χρειάζεται η υποδιαίρεση τύπου λάφτας, με τέταρτα του ημιτονίου;
Εδώ πάντως αναφέρεται ότι “Το Πολίτικο λαούτο λοιπόν έχει σχεδόν τα ίδια διαστήματα με την πανδουρίδα του Χρυσάνθου αλλά το σημαντικότερο είναι ότι είναι εύχρηστο στην χρήση του εξαιτίας του πολύ βολικού μεγέθους του,ενώ η πανδουρίδα είναι το λιγότερο 108 εκ.”
1 «Μου αρέσει»
Αυτά, για ό,τι αφορά το μαλακό διάτονο. Όταν όμως πάμε σε χρώμα, τα πράγματα ζορίζουν και, τουλάχιστον θεωρητικά, οι διαφορές μεταξύ σκληρού και μαλακού χρώματος είναι τέτοιες που ο «σχολικός ταμπουράς» αλλά και το πολίτικο λαούτο δεν τις πιάνουν. Αν είχε και τον πέμπτο περντέ για την εναρμόνια δίεση (εγώ το θεωρώ υπερβολή και στο δικό μου έχω 4 μόνο) θα ήταν καλύτερα.
Με 108 εκ. μπράτσο, πρέπει να έχουμε μέχρι και 8 περντέδες ανά ημίτονο! Καμμία σύγκριση με τους 4 του «καθιερωμένου πολίτικου λαούτου».
Ενδιαφέρουσες σημειώσεις του Θ. Αποστολόπουλου για την Πανδουρίδα («Στοιχειώδης οργανοχρησία ασυγκέραστου εγχόρδου»):
1 «Μου αρέσει»
Θεωρητικά μεν, αλλά υπάρχουν θεωρίες και θεωρίες. Μεταξύ αυτών, και μία που και πάλι βγάζει όλα τα διαστήματα με τρίτα του ημιτονίου (κόμματα ανά δύο), η οποία και εφαρμόζεται, αν δεν απατώμαι, στα Μουσ. Σχολεία.
οι διαφορές δεν είναι θεωρητικές, είναι πρακτικές
θεωρητικά η λαυτα έχει όλους περντέδες που χρειαζόμαστε για μια συγκεκριμένη τονικότητα.
το ταμπούρ δεν έχει παραπάνω διαστήματα, έχει παραπάνω τονικότητες
η πρακτική ακρίβεια απο κεί και πέρα είναι και στο (αριστερό) χέρι του μουσικού
2 «Μου αρέσει»