Συμφωνώ βεβαίως απόλυτα με την Ελένη ότι δεν υπάρχει ουδείς λόγος σήμερα να αποδείξουμε πόσο ελληνική ή όχι είναι η ρίζα των Ποντίων, των Καλαβρέζων, των γκρεκάνων, των ίδιων των Ελλήνων της Ελλάδας. Αυτό που προέχει είναι η διάσωση αυτών των πολιτισμών, όσο πολυπολιτισμικοί και αν είναι, και η καταγραφή όσο γίνεται περισσότερων στοιχείων τους. Και η μεταλαμπάδευση στις επόμενες γενεές των στοιχείων που έχει παραλάβει η σημερινή.
Ενέργειες λοιπόν όπως εκείνη των ανθρώπων (δυστυχώς, δάσκαλοι μάλλον είναι) που αυθαίρετα ονόμασαν Πυρρίχιο τη Σέρα, με αποκλειστικό στόχο να δημιουργήσουν ντέ και καλά μία σύνδεση με την αρχαία Ελλάδα εκεί που δεν υπάρχει, δεν βοηθούν. Αν μάλιστα, αυτά διδαχθούν στα παιδιά ως δεδομένα, κάνουν και ζημιά και την είδαμε στον Πόντιο. Η καταγραφή στοιχείων γλωσσολογικής έρευνας που είδα σε λίνκ που μας είχε δώσει ο Πόντιος (π.χ. καταλήξεις θηλυκών επιθέτων η άλαλος, η έμορφος, μεταπτώσεις γενικής τύπου ο νέον > τη νέονος, ο Τούρκον > τη Τούρκονος βοηθούν, αλλά το σωστό είναι να καταγράφονται και όλες οι επιδράσεις από περιβάλλοντα μη ελληνικά ώστε να συμπληρώνονται τα στοιχεία. Και κυρίως, να οριοθετηθεί ο στόχος: όχι η per mare, per terra απόδειξη ελληνικότητας αλλά η καταγραφή και διάσωση, φυσιολογικά, μέσα από τη σχέση παπούδων / γονιών / παιδιού, όλου του πλούτου της παράδοσης, χωρίς δηλαδή αποκλεισμό των στοιχείων εκείνων που δεν εξυπηρετούν συγκεκριμένες απόψεις. Είναι πολύ πιο σωστό ο δάσκαλος να ενθαρρύνει το παιδί να συζητήσει με τους παπούδες και τους γονιούς και να κατευθύνει μία καταγραφή, από το να του παρουσιαστούν έτοιμα, μασημένα στερεότυπα που απλά εξυπηρετούν σκοπιμότητες. Ας ελπίσουμε ότι όλο και περισσότεροι δάσκαλοι θα ενθαρρύνουν τέτοιες προσεγγίσεις.
Μάρθα, 600 κομμάτια είναι αρκετά για εξαγωγή συμπερασμάτων. Αυτό που δεν μου αρέσει είναι ο στόχος της έρευνας, να αποδείξει πόσο Έλληνες είναι οι Πόντιοι. Δεν το απέδειξε γιατί είχε εξ αρχής λάθος μεθοδολογία.
Δημήτρη, και βέβαια εγκατεστημένους στην Ελλάδα Πόντιους μουσικούς αφορά η έρευνα, αφού έγινε το 1987, και μάλιστα δεύτερης και τρίτης γενιάς. Αναφέροντας την υποδοχή που είδαν οι πρόσφυγες, ξέχασες τους Πόντιους τους 75 και μετά. Τους αγκαλιάσαμε και αυτούς… (Ρωσάκια, θα πεθάνετε, άκουσαν κάποια νέα παιδιά στην Φωκίωνος Νέγρη πριν λίγα χρόνια, πριν πράγματι μαχαιρωθούν).