Εχω αυτήν την απορία εδώ και καιρό και ψάχνοντας δεν έχω βρει κάτι που να δείχνει ότι
ο Βαμβακάρης πολέμησε . Δεν φαντάζομαι ότι
δεν πολέμησε λόγω ηλικίας γιατί τότε ήταν 35-36 χρόνων . Μήπως λόγω κάποιου προβλήματος . Η κανείς ποτέ δεν το κατέγραψε;
Φυσικά και δεν πολέμησε, ήταν «γέρος» για τα δεδομένα της εποχής. Έγραψε πάντως κάμποσα τραγούδια για φανταράκια, γυμνασμένα ή αγύμναστα.
3 «Μου αρέσει»
Οκ ευχαριστώ πολύ! Ουαου νόμιζα ότι από 40 και πάνω ήταν τότε πολύ περιεργο
Ήταν εποχές όπου ο μέσος όρος παιδιών ανά οικογένεια ξεπερνούσε, νομίζω, το 4. Έτσι, προτιμούσαν να στέλνουν στο μέτωπο ακόμα και αγύμναστους νεοσύλλεκτους, όχι τους “γέρους”.
2 «Μου αρέσει»
Όπως είπε και ο @nikos_politis ο Μάρκος δεν πολέμησε. Δεν έπιασε τουφέκι.
Ο ίδιος στην αυτοβιογραφία του, στην σελίδα 189 (στην έκδοση της Ελευθεροτυπίας), αναφέρεται στην κήρυξη του πολέμου και λέει τα εξής:
Εκηρύχτηκε ο πόλεμος του 1940 και πήγε όλος ο κόσμος στρατιώτης. Έμεινα μόνος μου αλλά και σε λίγο διάστημα επήραν την ηλικία μου, δηλαδή του 1925, και με έντυσαν στρατιώτη στο Γουδί. Και τότε έβγαλα και ένα τραγούδι, που με έντυσαν φαντάρο.
Όσο κι αν το ΄λεγαν πολλοί
εγώ δεν φανταζόμουν
τώρα στα γεροντάματα
φαντάρος θα ντυνόμουν.
Κι όμως με βάλαν στη γραμμή
εις φάλαγγα κατ΄άντρα
και με διπλοκλειδώσανε
στου πεζικού τη μάντρα.
Δεν ξέρω αν ο Μάρκος θυμόταν καλά τα γεγονότα, χρόνια αργότερα από τις στιγμές εκείνες.
Οι στίχοι που παραθέτει είναι από το τραγούδι “Ο Αγύμναστος”, το οποίο ηχογραφήθηκε και κυκλοφόρησε μεν το 1940, αλλά πολύ πριν από την κήρυξη του Ελληνοϊταλικού πολέμου. Δεν το έγραψε μετά την κήρυξη του πολέμου όπως λανθασμένα θυμόταν.
Γνωρίζουμε ότι όσα τραγούδια ηχογράφησε κατά την διάρκεια του Ελληνοϊταλικού πολέμου για τις ODEON-Parlophone, ηχογραφήθηκαν μετά τον θάνατο του Μεταξά.
Η παρουσία του στις ηχογραφήσεις των δίσκων, μας δίνει την βεβαιότητα να πούμε ότι δεν ήταν ενεργός σαν στρατιώτης το εξάμηνο της πολεμικής σύρραξης. Κατά πάσα πιθανότητα αυτό συνέβη γιατί ήταν “προστάτης” της οικογένειας, σαν πρωτότοκος γιος. Ο πατέρας του είχε πεθάνει από το 1930.
Σύμφωνα με τα λεγόμενα του, στην συνέχεια της αυτοβιογραφίας του, στην περίοδο της κατοχής δεν πείνασε ούτε αυτός ούτε η οικογένεια του. Το μπουζούκι του ήταν αυτό που του έδινε τα προς το ζην.
6 «Μου αρέσει»
Ακριβώς μετά τα έντονα του Φώτη, ο Μάρκος συνεχίζει:
Επήρα την απόφαση να ησυχάσω και εκαθόμουν με τη μάνα μου και εδούλευα και εκοίταζα το σπίτι. Έτσι η καημένη η μάνα μου είδε κάτι ωραίες μέρες από μένα.
Οι αδελφάδες μου μου έλεγαν να παντρευτώ, να ησυχάσω μια δια παντός. Εκεί στη γειτονιά εκάθονταν μια κοπέλα, φιλενάδα των αδελφάδων μου, και εδώσαμε λόγο να παντρευτώ.
Δηλαδή τον επιστράτευσαν πριν την κήρυξη του πολέμου (όπως παρατηρεί και ο Φώτης), τον έντυσαν αλλά μάλλον τον απέλυσαν σύντομα και τον έστειλαν σπίτι του.
Για την κοπέλα που «λογοδοθήκανε», δεν νομίζω να ξαναμίλησε ποτέ, οπουδήποτε στην Αυτοβιογραφία ή αλλού. Αμέσως μετά τα της «λογοδοσίας» περιγράφει ότι τελικά (αντί να ησυχάσει μια δια παντός) σύντομα πήγε στου Δαλέζιου το μαγαζί στην Ομόνοια, όπου παίζανε με όλη την παρέα. Φυσικά και δεν πείνασε οικογενειακώς, όπως όλοι όσοι έπαιζαν (δες και Γενίτσαρη….).
4 «Μου αρέσει»