Ποιμενική φλογέρα από καλάμι σε Λα

Γεια σε όλους. Σας παρουσιάζω μία φλογέρα που έφτιαξα από καλάμι. Είναι σε τονισμό Λα και είναι διακοσμημένη με πυρογράφο.

Και ένα δείγμα ήχου:

13 «Μου αρέσει»

Υπέροχο αποτέλεσμα συγχαρητήρια!

Ευχαριστώ, να είσαι καλά!

1 «Μου αρέσει»

μερακλήδικη δουλειά, με το καλό και τα επόμενα!

Ευχαριστώ Νίκο, έχω φτιάξει πολλές.

1 «Μου αρέσει»

Πολύ ωραία εικόνα, μερακλήδικη, και ήχος. Στο επόμενο βίντεο βάρα και στις ψηλές να γουστάρουμε!

Απορία:

Οι τρύπες μοιάζουν να είναι σε λίγο κουνημένες αποστάσεις (η 2η από κάτω είναι πιο ψηλά;), και ορισμένες μεγαλύτερες από άλλες. Είναι έτσι, ή με ξεγελούν τα κεντίδια; Και αν είναι, γιατί;

1 «Μου αρέσει»

Ευχαριστώ Pepe. Αν και δεν ξέρω να παίζω ακόμα καλά, την επόμενη φορά θα προσπαθήσω να παίξω και στις ψιλές. Όσον αφορά στις τρύπες, δεν σε ξεγελούν τα κεντίδια. Οι τρύπες δεν έχουν ούτε την ίδια απόσταση μεταξύ τους, ούτε την ίδια διάμετρο. Το κούρδισμα είναι στην γνωστή διατονική κλίμακα, με την τρίτη τρύπα από κάτω να είναι ημιτόνιο για αυτό είναι πιο μικρή και σε μικρότερη απόσταση από ότι οι άλλες. Η δεύτερη από κάτω, για να βγει τόνος έπρεπε να γίνει πιο μεγάλη, αλλιώς θα έπρεπε να γίνει σε μεγαλύτερη απόσταση από την προηγούμενη, που αυτό δεν θα ήταν βολικό για τα δάχτυλα. Οι νότες είναι: όλες κλειστές Λα και μετά ανοίγοντας μία μία είναι: Σι-Ντο#-Ρε-Μι-Φα#-Σολ#-Λα (έξι τρύπες μπροστά και μία πίσω)

3 «Μου αρέσει»

Συγχαρητήρια για τη δουλειά σου! Παίξε μας και έναν Σκάρο να γουστάρουμε :wink:

Ναι, αλλά δεν έπρεπε να βγει τόνος! Το διάστημα 2ης-3ης βαθμίδας (π.χ. Σι-Ντο# στην τονική Λα) δεν είναι τόνος, είναι περίπου αυτό που δίνουν οι ισομεγέθεις και ισαπέχουσες τρύπες. Τόνος παρά κάτι.

Συνήθως κουρδίζω τις φλογέρες με την κλασική διατονική κλίμακα, με “καθαρούς” τόνους δηλαδή. Οι αλλοιωμένες νότες μπορούν να παιχτούν αφήνοντας κενό με το δάχτυλο. Ακόμα κι αν υπάρχει ένα λαθάκι στο κούρδισμα, μπορεί να διορθωθεί με το παίξιμο. Πάντως μια και το ανέφερες, στο αραβικό καβάλα(kawala) το διάστημα 2ης-3ης βαθμίδας δεν είναι τόνος, αλλά τέταρτο του τόνου, ένα κόμα κάτω δηλαδή οπότε παίζοντας με τη σειρά τις κάτω τέσσερες τρύπες σου δίνει το ραστ μακάμ. Κι επειδή σε βλέπω με την τσαμπούνα, δες κι ένα βιντεάκι με τον φίλο μου Γιώργο Νταβλιάκο στην γκάϊντα. Δε νομίζω να έχεις ξαναδεί κάτι τέτοιο. https://www.youtube.com/watch?v=2E57lmGSXYQ

Σ’ ευχαριστώ Γρηγόρη, ο Σκάρος θέλει λίγο δουλίτσα, αλλά θα το προσπαθήσω.

Μα δεν είναι αλλοιωμένες! Είναι αυτές που θα έπαιζε (και που όντως έπαιζε) ο κάθε βοσκός με την ποιμενική του φλογέρα, και μάλιστα με τους απλούς δαχτυλισμούς, χωρίς κάποια ειδική επιδίωξη να πετύχει τούτο ή εκείνο το μόριο.

Ο λόγος που εξαρχής το σχολίασα αυτό είναι επειδή το βλέπω να το κάνουν και μερικοί με τις τσαμπούνες, να ανεβάζουν τη δεύτερη τρύπα πιο ψηλά από την κανονική της θέση. Κατεξοχήν μάλιστα στην Κρήτη (όπου ζω), όπου η παραδοσιακή ασκομαντούρα έσβησε πριν προλάβουν να τη γνωρίσουν όλοι οι σύγχρονοι ασκομαντουράρηδες που βγήκαν τα τελευταία 15 περίπου χρόνια.

Κι όμως, οι παλιοί κάτι ήξεραν που ξεκίναγαν με το οπτικό (ισομεγέθεις ισαπέχουσες τρύπες), ό,τι κλίμακα έβγαζε αυτό την έπαιρναν για σωστή, και πάνω σ’ αυτήν έχτιζαν τις μελωδίες τους. Το χαμηλό Σι (Ντο# στην περίπτωσή σου) είναι ένα «ουδέτερο» διάστημα που, ανάλογα με την πορεία της μελωδίας, μπορεί να δώσει την εντύπωση ότι ακούς είτε Σι είτε Σιb, πολύ πειστικά και χωρίς να χρειαστεί να ξεφύγει κανείς ούτε στιγμή από τους βασικούς δαχτυλισμούς - που, αν το έκανε, θα ήταν κάτι εντελώς ξένο προς τη μουσική νοοτροπία των βοσκών και των άλλων λαϊκών ανθρώπων που υποτίθεται ότι παίρνει κανείς ως πρότυπο όταν καταπιάνεται με τέτοια πράγματα.

Εδώ πρόσεξε να δεις τι γίνεται: με το Ντο# σε λίγο χαμηλότερη θέση, τα Ουσάκ θα ακούγονταν σωστά, σαν Ουσάκ. Όχι πως και με το συγκερασμένο ακούγονται λάθος, ένα κομμάτι όμως που να μην είναι Ουσάκ (όπως το Από ξένο τόπο που παίζεις στο βίντεο) θα ακουγόταν σαφώς φάλτσο. Οπότε, θα ήξερε κανείς αυτόματα ότι δεν είναι αυτή η τονική του, και άρα δε θα έπεφτε στην παγίδα να το παίξει από Σι (από τη 2η τρύπα, τη βάση του Ουσάκ) που δε σου δίνει σωστά την υποτονική. Διότι προφανώς θα το παρατήρησες ότι κάτι δεν πάει καλά με την υποτονική, και ότι πρέπει είτε να την παίξει κανείς τόσο φευγαλέα ώστε να προσπαθήσει να περάσει το φάλτσο στο ντούκου είτε να το διορθώσει μ’ έναν δαχτυλισμό (μισή τρύπα) που είναι ξένος στην παραδοσιακή τεχνική του οργάνου. Αυτό που φταίει είναι ότι, με τα συγκερασμένα διαστήματα, εξισώνεις το Ουσάκ με το μινόρε.

Κατάλαβα τι εννοείς και δε διαφωνώ. Όντως οι παλιοί φλογεροπαίχτες φτιάχνανε τις τρύπες στις φλογέρες σε ίσες αποστάσεις και το κούρδισμα γινότανε με το αυτί. Έτσι έφτιαχνε τις φλογέρες του ο Αριστείδης Βασιλάρης. Ένα άλλο παράδειγμα είναι ο Κύπριος Γρίστακας ο οποίος χρησιμοποιεί τον δείκτη του δεξιού του χεριού για να μετράει τις αποστάσεις ανάμεσα στις τρύπες, στα πιθκιαύλια που φτιάχνει.Έχει την “δική” του κλίμακα. Όταν πήγε να παίξει με ένα πιθκιαύλι του Γρίστακα κάποιος άλλος Κύπριος δεξιοτέχνης, είπε ότι η φλογέρα είναι φάλτσα και όταν άκουσε τον Γρίστακα να παίζει δεν μπορούσε να το πιστέψει. Το ίδιο έπαθε κι ο Γρίστακας όταν προσπάθησε να παίξει με φλογέρα που είχε φτιάξει άλλος. “Αυτό το πιθκιαύλι δεν μολογάει” είπε.

Αν λέμε τον ίδιο, που εμφανίζεται και ως Αντρέας Χρίστακκος (με μουστάκες, λιγνός, και συνήθως μ’ ένα πιθκιαύλι ντυμένο με φιδοτόμαρο), είναι έξτρα έξτρα περίπτωση. Τον έχω γνωρίσει. Όχι απλώς μνημείο του παρελθόντος, αλλά και πραγματικός δεξιοτέχνης. Ο μόνος που να 'χω ακούσει με τέτοιου είδους όργανο που πραγματικά να δικαιούται αυτό τον τίτλο.

Ο οποίος όμως έχει μια ιδιόρρυθμη σχέση με την τονικότητα. Τον έχω ακούσει να πιάνει τραγούδι σε τυχαίο τόνο, μετά να παίζει οργανικό ενδιάμεσο στο πιθκιαύλι που ήταν σε άλλο τόνο (ούτε που σκέφτηκε να πάρει πρώτα τόνο από το όργανο), και στον επόμενο στίχο να συνεχίζει τον ίδιο τόνο που τραγουδούσε στην αρχή!

Και μιλάμε για άνθρωπο που είναι υπεράνω πάσης υποψίας για φάλτσο αφτί - το παίξιμό του το αποδεικνύει. Έχει όμως άλλα κριτήρια!

Ναι τον ίδιο λέμε, απλά δεν θυμόμουνα καλά το όνομά του. Είσαι τυχερός που τον γνώρισες!

Καλησπέρα αδέρφια χωνομαι στην συζήτηση για να ξεκλεψω καμία πληροφορία ως απύθμενα αρχάριος αλλά πρόσφατα μαγεμένος με την ποιμενική φλογέρα ρωτάω λοιπόν ποιο το κριτήριο για επιλογη οργάνου βάσει τονικότητας ΛΑ. ΣΟΛ. ΦΑ ???τι να προτιμήσω??!

Το μοναδικό που γνωρίζω είναι ότι όσο χαμηλωνει η τονικότητα τόσο αυξάνεται το μήκος της

Καλησπέρα. Θα σου πρότεινα για αρχή να ξεκινήσεις με Λα γιατί είναι πιο βολική όσον αφορά στο μήκος και στην ποσότητα του αέρα που πρέπει να φυσάς.

1 «Μου αρέσει»

Ευχαριστώ για την απάντηση φίλε Γιώργο επικοινώνησα με οργανοποιο και ο ίδιος αυτό μου πρότεινε οπότε και παρήγγειλα Λα.
Καλη μελέτη και καλά παιξίματα!!!

Να είσαι καλά. Καλή αρχή και θα τα λέμε!

1 «Μου αρέσει»