Περί Rock και άλλων δαιμονίων

Άλλα Θέματα Άλλες μουσικές
41

Αν λες εκείνο με τα σουξέ “Μα τι λέω”, “Αν σε χάσω”, “Βάστα καρδιά μου βάστα” κ.λπ. ναι το θυμάμαι γιατί φάγαμε μερικές περιουσίες στα παλιομάγαζα μ’ αυτά και… με άλλα.

Στο θέμα μας πάντως κύριοι: Το Deep Purple - Made In Japan έκανε τρελό πάταγο τότε. Και θα το ψήφιζα για πρώτο. Ομως, με την ίδια λογική θα μπορούσε να είναι και τα live του Ντύλαν ή των Crosby etc.

Εκεί που αλλάζουν όλα, είναι στην περίπτωση των Allman Brothers στο Fillmore East Club γιατί εκεί παίχτηκαν μουσικές που δεν είχαν ξαναπαιχτεί και αμφιβάλλω αν ξαναπαίχτηκαν ποτέ. Κάποιοι λίγοι τυχεροί εκείνα τα δύο βράδυα είδαν μπροστά στα μάτια τους - μέσα από ατέλειωτα τζαμαρίσματα - το πάντρεμα του Νότιου Μπλούζ με τη Τζαζ (*) με τον Duane Allman να παράγει πρωτόγνωρη μουσική επι σκηνής! Στο φτερό!

Αυτό κάνει τη διαφορά στα live.

Τα ίδια ισχύουν για τους σπουδαίους όλων των εποχών.
Οι ίδιες ιστορίες δεν κυκλοφοράνε π.χ. για το Χιώτη, τον Παπαϊωάννου, τον Μάρκο; Οτι επί σκηνής άνοιγαν μουσικούς ορίζοντες. Αλλά είμαστε έθνος κομπλεξικών και τότε τα κυνηγούσαμε αυτά μη μας πουν επαρχιώτες στο Παρίσι. Τα θάβαμε όπως γάτα το σκατό της. Για να πέσει ο κλήρος στις μετέπειτα γενιές να κάνουμε τους σκατο-εκταφιαστές.

Αργησα να ανεβάσω αυτό το post γιατί διάβαζα τους “ειδικούς”. Λοιπόν κύριοι, ακόμα και στο συφιλιδικό -παύλα - ζοχαδιακό αλλά όντως έγκυρο All About Jazz πριν λίγα χρόνια λέγανε τα ίδια: Κι αυτοί, τo The Fillmore Concerts βγάζουν σαν κορυφαίο live όλων των εποχών!

(*) Βέβαια, το μουσικό σκηνικό ήταν ώριμο από καιρό, αλλά έπρεπε να βρεθεί ένας Duane για να κάνει το πάντρεμα καθόσον οι πραγματικοί τεχνίτες σπανίζουν. Βλέπετε ο Hendrix είχε φύγει ένα χρόνο πριν. Αλλά και ο Duane με τη μηχανή του, μας την έκανε ένα χρόνο μετά.

42

Λοιπόν, για να κάνουμε έναν απολογισμό: :)[ul]
[li]U2 - Rattle and Hum, από τον Πάνο[/li][li]Markos Vamvakaris & Stratos Pagioumtzis LIVE at the VRANA’s, Athens, από τον babis[/li][li]Allman Brothers - The Fillmore Concerts, από τον Kostas™[/li]
[li]Deep Purple - Made In Japan, από τον Nikolas[/li][li]Bob Dylan - Hard Rain, από την Ελένη (αν εννοεί αυτό)[/li][li]Άκης Πάνου - Τελευταίος Πυρετός, από την Ιωάννα[/ul]Το Made in Japan των Deep Purple είναι ίσως το δεύτερο καλύτερο live rock album που έχει ηχογραφηθεί, ενώ το Fillmore Concerts, αν και διαμάντι, είναι τόσο εγκεφαλικό που σχεδόν αποποιείται τον τίτλο “rock”. Όσο για τον Dylan, από τον οποίο διαθέτω πλήρη δισκογραφία, τα live του είναι αρκετά “ακατέργαστα” και συνήθως επιδέχονται πολλές μουσικές ετικέτες, πλην της rock.[/li]
Άλλος;

43

Το άλμπουμ από το Γούντστοκ πρέπει να είναι μακράν το κορυφαίο live. Από κει πέρα όλα όσα αναφέρονται παραπάνω είναι καλά. Θα μπορούσα να προσθέσω μερικά ακόμη, όπως π.χ. το “Just one night” του Ερρίκου στη Ιαπωνία.
Σας “άφησα” παραπάνω να γράφετε διάφορα ονόματα δυτικών μουσικών, και δε μιλάω δυο μέρες γιατί να μην “ξεχειλώσουμε” κι άλλο το τόπικ. Αλλά να ξεχνάτε τον μπαρμπα-Μήτσο; Τι sκατά ροκ (κι όχι μόνο) θα είχαμε σήμερα χωρίς το μπαρμπα-Μήτσο; Ακόμη και στα live, ανάμεσα στις κορυφαίες ηχογραφήσεις πρέπει να συμπεριλάβουμε τις δεκατόσες ζωντανές εκτελέσεις του “Little wind” (δίπλα φυσικά στο “Μπιρ Αλλάχ” από το μπαρμπα-Γιάννη).
Η ποιότητα των ζωντανών ηχογραφήσεων βασίζεται σε μεγάλο ποσοστό στην επαφή του καλλιτέχνη με το κοινό. Κορυφαίους σε αυτό το επίπεδο θεωρώ όλους ανεξαιρέτως τους παλιούς καλλιτέχνες του blues. Ακούστε το live άλμπουμ του B.B. King από τις φυλακές του Σικάγο (“Live in Cook County jail”, το Σεπτέμβρη του '70) για να εννοήσετε τι εννοώ…

ΥΓ. Τι paparies προγράμματα είναι αυτά που για λόγους “ευγενείας” δεν μπορούμε να γράψουμε τη λέξη sκατά στα ελληνικά;

44

Ένα άλλο θαυμάσιο ‘live’ του B.B. King είναι το “Live at the Regal” από το 1964…B.B. King στο φόρτε του, παίζοντας μέσα στο ghetto του Chicago:

http://cinematreasures.org/theater/992/

Ένα άλλο album που το αγόρασα πριν εικοσιπέντε χρόνια και το ακούω ακόμα είναι η ζωντανή ηχογράφηση που έκανε μαζί με τον κορυφαίο blues τραγουδιστή Bobby “Blue” Bland. Είναι τόσο άνετοι και φαίνεται να περνάνε τόσο καλά και μαζί και με το κοινό.

Και εδώ μαζί σ΄ένα κλιπ από το youtube:

Εύα

45

Μια που έγινε λόγος για τους Allman Brothers, θα ήθελα να αναφέρω πως ο Duane Allman έπαιξε και με μερικούς από τους κορυφαίους της soul μουσικής, όπως ο Wilson Pickett kai o King Curtis, όταν ήταν session musician (πώς το λένε στα ελληνικά;) στο Muscle Shoals, Alabama. Enjoy, που λένε οι Αμερικάνοι!

Εύα

46

Pink Floyd - Live at Pompeii
Johnny Cash - Live at San Quentin

Δεν θα έλεγα ότι κάποιο από τα δύο είναι το καλύτερο live όλων των εποχών, απλά πιστεύω ότι για διαφορετικούς λόγους το καθένα βρίσκονται επάξια στην πρώτη δεκάδα.

47

ΚΑΛΑΑΑΑΑ!!!
Τέτοια αποκάλυψη των καμουφλέ ροκάδων στο Φόρουμ, ούτε εγώ δεν την περίμενα!

Γιά να μην το ξεχάσομε: Εξαιρετικό live, ο Ντύλαν στο Μπούντοκαν (Ιαπωνία).
Επίσης, Bob Marley όλα τα live (είχα την τύχη να τονε δω στο Σαν Σίρο, Μιλάνο!
Ακόμα, τ’ αμέτρητα πειρατικά του Jim Morrison (Doors).

Αλλά το καλύτερο live δεν έγινε ποτέ!

Είναι αυτό που ετοίμασα (από Νέα Υόρκη!) με τον Γιάννη Πετροπουλάκη (Αθήνα) το 1982.
Jam session στο Λυκαβητό, με τον John Lee Hooker δεξιά (“Oooh! Yeah! Castas! I want to see the Acropolis!”) τον Βασίλη Τσιτσάνη αριστερά (“Πολύ ευχαρίστως παρ’ όλο που είμαι υπ’ ατμόν”) και στη μέση Nick Gravenites (“I’ll try to meet my ancestors…”) και τον Cipolina στα ντραμς (μ’ αυτόν δε μιλήσαμε…)

Η δουλειά χάλασε από ******* ιθυνόντων, ας μη θίξω τώρα πεθαμένους…

48

Πώς μου ξέφυγε τούτο; Καλά ρε Άρη, εντάξει. Ένας είναι ο ψηλός. Αλλά κι εσύ πήγες και διάλεξες μια από τις πιο (με το συμπάθειο) λούμπεν/σκυλέ ηχογραφήσεις!

49

ΑΛΤΗΣ, ΓΙΩΡΓΟΣ: Οκτώ λαϊκά πορτραίτα. Μεγάλοι σολίστες του μπουζουκιού στη δεκαετία του ʼ50, Αθήνα 2007, σελ. 291 [Ανέστης Αθανασίου / Αργύρης Βαμβακάρης / Βασίλης Καραπατάκης / Στέλιος Μακρυδάκης / Δημήτρης Στεργίου-Μπέμπης / Γιάννης Τατασόπουλος / Γιώργος Τσιμπίδης / Μανώλης Χιώτης {Jimi Hendrix: ʽʽIʼm not number one, Hiotis isʼʼ}]

Ο συγγραφέας του βιβλίου αναφέρει ένα ντοκυμανταίρ στο οποίο ο Τζίμι Χέντριξ φέρεται να δηλώνει: ʽʽIʼm not number one, Hiotis isʼʼ}. Εγώ, πάντως, δεν έχω δει το ντοκυμανταίρ. Επίσης, σε κάποιο τεύχος του περιοδικού Ποπ και Ροκ (αν θυμάμαι καλά), είχα διαβάσει πως στα κατάλοιπα του Χέντριξ, βρέθηκαν παρτιτούρες με τραγούδια του Χιώτη.

Αν ενδιαφέρεστε για το βιβλίο, στείλτε μήνυμα στο zookout@windowslive.com

50

συγνώμη που επαναφέρω το θέμα,αλλα μου κάνει ιδιαίτερη εντύπωση το οτι σε 5 σελίδες,μόνο ο Γιάννης Βαμβακάς ανεφερε τούς PINK FLOYD.(kai καπου αλλού ο syd barret αναφερεται.):246:

51

Συμφορουμίτες και συμφορουμίτισσες (όχι δεν είμαι πολιτικός). Προβαίνω στην αποστολή του ποστ τούτου διότι παρατήρησα σημαντική σειρά παραλείψεων.
Κανεις, ας πούμε, δεν άναφέρθηκε στον Νικόλα Σπηλιά (Κακό Σπόρο να χει), ήτοι Nick Cave and (or without) The Bad Seeds. O Σεβαστος κύριος Λεονάρδος (καμιά σχέση με τον Μπουρνέλη) Κοέν πέρασε απαρατήρητος. Το ίδιο δε συνέβη -φευ!- και για την μουσική συντροφιά των Radiohead και των Archive ,ενώ θα μου επιτρέψετε να συμπεριλάβω σε αυτή την χορεία των ηρώων τους κύριους- κύριους και κυρίες- κυριες που απαρτίζουν τους Massive Attack και τους Portishhead, μολονότι ό ήχος τους δεν “φαίνεται” ροκ. Τέλος, επειδή το χαρμάνι τούτο είναι εκρηκτικό ,θα μου επιτρέψετε να προσθέσω μια σειρά Ψευτοφαρμάκων. (Placebo).
Εν Ελλάδι τώρα, υπό και μετά την ευεργετική επίδραση των αγίων προπατόρων Παύλου του Σιδηρόπουλου και Νικολάου του Ασίμου, εμφανίσθηκε μια περίοδος “Πανξ Ρομάνα” κατά την οποία δημιουργήθηκαν μια σειρά “Τρύπες”, εντός των οποίων άνθιζαν "Διάφνα Κρίνα, παιδιά έπαιζαν με “Ξύλινα Σπαθιά” κτλ. Βέβαια, η "Αντίδραση " δεν έλειπε από όλο αυτό, αλλά και αυτή είναι αναγκάια για να πιστοποιήσει τα "Υπόγεια Ρεύματα " της "Ενδελέχεια"ς του συστήματος. Εν πάση περιπτώσei, ας πούμε στον μπάρμαν να μας φτιάξει ένα “Last Drive” και μετα οι “Deus ex Machina” να βάλουν τα γκάζια τους… (βοήθεια τους)
Αυτά και όχι μόνο αυτά.
(Ναι, είναι η φάση που ένα καινούριο μέλος ανασταίνει νήματα…:))

52

με τόση ροκιά κρυμμένη μέσα στο φόρουμ κάνω την πρόταση μετονομασίας του χώρου από rempetiko foroum σε…
ROCKmpetiko horoum

53

ειχε κανεις αμφιβολία,πως υπαρχουνε ροκαδες εδώ μεσα? :slight_smile:

54

να δω και “επιτιμο” μελος τον Βασιλη Παπακωνσταντινου και ολα τα “συντρόφια” και “τι στον κοσμο” !!! :256:

55

Γιατι οχι…Δεν ειναι κακος!!

56

Πελαγία μου, όταν σκαρώναμε αυτό το θέμα είχαμε άλλα συγκροτήματα στο νού μας, ο Βασίλης Παπακωνσταντίνου δεν μας είχε προκύψει. Κάνε μία περιήγηση στα πρώτα μηνύματα, να καταλάβεις…

57

ο.κ. εχεις δικιο μεγαλο , Νικολα μου , αλλα γιατι να αποκλεισουμε τα Ελληνικα προιοντα
και να δωσουμε παλι τον οβολο μας στα ξενα ??? :026:

58

Παρότι είμαι Off-topic, επιτρέψτε μου δυό λέξεις για τον Παπακωνστ. Όχι, δεν είναι κακός.

Εδω είναι και το δεύτερο μέρος http://www.youtube.com/watch?v=14KfFjM3bJo&feature=related
κι έχει και φωνάρα. Και μάλιστα είναι πολύ καλύτερος από κάποιους άλλους “δήθεν” που προσπαθούν να τραγουδήσουν αυτά τα τραγούδια, αλλά όμως προσωπικά δεν μου “πάει” τόσο σε αυτό το είδος…

Στα δύο παραπάνω βιντεάκια δεν μου βγάζει συναίσθημα… Μου δίνει την αίσθηση ότι απλώς τραγουδάει για να τραγουδήσει… Και όλος αυτός ο κόσμος που χτυπιέται και ανεμίζει τα χέρια κλπ κλπ μου φαίνεται ότι το κάνει λόγω του Παπακωνστ. Συγγνώμη αλλά τέτοιου είδους παρορμήσεις τις θεωρώ θεατρινισμούς.

Και για να επανέλθω On-topic, μιας που πόσταρα, ας πω κι εγώ τον πόνο μου αναδρομώντας στο (μικρό) παρελθόν μου. Γράφω μπάντες με την σειρά που ξεκίνησα να τις ακούω.

Iron Maiden, Metallica, Nirvana, Queen (τέλος δημοτικού και α’ γυμνασίου)
Deep Purple, Black Sabbath, Rolling Stones, Led Zeppelin, Pink Floyd και σε παράλληλη διαδρομή Iced Earth, Blind Guardian και άλλα μέταλλα που έχουν ήδη αναφερθεί στα πρώτα μυνήματα.
Beatles, Elvis, Creedence Clearwater Revival, Doors, Morrison (ξεχωριστά), Eagles, Beach Boys, The Who, ZZ Top, Cream, Dire Straits, David Bowie, Jethro Tull, Frank Zappa and the Mothers of Invention,Lynyrd Skynyrd, Derek and the Dominos, Joplin, Animals, Scorpions,Kansas, Iggy Pop,Dick Dale,Thin Lizzie και παράλληλα Red Hot Chilli Peppers (τότε έκανε μπαμ το Californication), Rage Against the Machine, System of a Down, Radiohead, Queens of the Stone Age, Muse, Korn, Slipknot, Audioslave, Pantera, Cure
Μετά πιο μπαλαντοειδή κ “κουλτούρα” Bob Dylan, Cohen και κάπου εκεί άρχισαν να μπαίνουν κάποιες σπίθες με Μάρκο κλπ κλπ και σίγουρα έχω ξεχάσει και κάποια απ’έξω.

Υ.Γ.: Όλα τα λεφτά ο Κορακάκης (γιος) με το μαλλί! Μα καλά από πότε έχει βγει στο κουρμπέτι; Εγω τον έκανα μικρότερο από εμένα. Αυτά βλέπω…και έχω την ελπίδα και περίμενω να ακούσουμε κάτι καλό τα επόμενα χρόνια.