ΠΑΠΑΖΙΑΝ ΑΡΑΜ

Σημείωση από τη συντονιστική ομάδα: η συζήτηση προέκυψε σε θέμα για τον οργανοποιό Καφετζόπουλο, οπότε τα μηνύματα μεταφέρθηκαν εδώ, σε νέα ενότητα

Έχω ένα τέτοιο μπουζούκι το οποίο έχει μήκος σκάφους 32, με τσάκιση στο καπάκι, μήκος χορδής 64, καράολο με μεγάλη κλήση.
Πριν 8 χρόνια είχα ξεκινήσει ολική ανακατασκευή του οργάνου, μιας και είχε τα χάλια του. Το μπράτσο είχε στραβώσει (βιδώσει), η ταστιέρα είχε σαπίσει (έφευγε με το νύχι). Το σκάφος είχε 3 ντούγιες ξεκολλημένες.
Οι επεμβάσεις που γίνανε είναι: Τοποθετήθηκε επιπρόσθετο χαρτί στο εσωτερικό του σκάφους (για να κρατήσει καλύτερα τις ντούγιες), μπήκε καινούριο μπράτσο με κόντρες και καινούρια ταστιέρα με τάστα (διατηρήθηκαν οι αρχικές διαστάσεις του οργάνου), τα κλειδιά και η χορδιέρα είναι από άλλο όργανο, το καπάκι τρίφτηκε και ξαναέγιναν τα σχέδια (πυρογραφία) ενώ τα αρχικά σχέδια ήταν ζωγραφιστά. Το καπάκι βερνικώθηκε με γομαλάκα.

Το όργανο είχε 8 κλειδιά, οπότε του φόρεσα χορδές οχτάχορδου μπουζουκιού.
Δυστυχώς, από τότε το όργανο είχε μείνει κουρδισμένο και απέκτησε ένα ράγισμα στο καπάκι, πάνω από την ταστιέρα.

Α, και το όργανο είχε στο σκάφος μια ετικέτα σκισμένη που έλεγε …ΡΑΜ ΠΑΠΖΙΑΝ … 1895

Το όργανο θυμίζει Ιταλική μαντόλα με μεγάλο μπράτσο. Ο ήχος του μναντολινήζει.

Πρόσφατα πουλήθηκε εδώ ένα παλιό κιθαρόνι του Αράμ Παπ(α)ζιάν.

http://www.rembetiko.gr/forums/showthread.php?t=22241&highlight=��������

Αν μπορούσες να ανεβάσεις καμμιά φωτογραφία της μαντόλας (:wink: θα σου ήμουν ευγνώμων!

Αρχικό μήνυμα από Tsiliadoros
Βρε παιδιά , ψάχνω για 3χορδο μπουζούκι αχλαδόσχημο που να βγάζει πενιές παλιακές - προπολεμικές - πειραιώτικες τι θα με συμβουλέψετε ;

Έχω ένα τέτοιο μπουζούκι το οποίο έχει μήκος σκάφους 32, με τσάκιση στο καπάκι, μήκος χορδής 64, καράολο με μεγάλη κλήση.

mandola 4.jpgmandola 5.jpgmandola 3.jpg

Δηλαδή TaniDani αυτό το όργανο της φωτογραφίας ήταν τρίχορδο μπουζούκι του 1895 του Αράμ Παπαζιάν ; Έχεις κρατήσει φωτογραφίες πως ήταν πριν τις επεμβάσεις;Θα ενδιέφερε πολλούς να το δούμε!

Συγνώμη, θα μου πείτε πως κατέστρεψα ένα ιστορικό όργανο, αλλά το 2004 δεν ήξερα περί αξίας παλαιών οργάνων και προσπάθησα να κάνω από αυτό ένα λειτουργικό όργανο.

  Το μπράτσο είναι περίπου στις παλαιές διαστάσεις, πολύ πιο χοντρό από τα σημερινά μπουζούκια. Αυτό το μπράτσο που του έκανα εγώ είναι με κόντρες και βγήκε πολύ πιο βαρύ από το δικό του.
Το καράολο ήταν διαφορετικό, και έμοιαζε με αυτό εδώ, μπορεί να ήταν και αυτό, δεν ξέρω: 

ΠΑΠΖΙΑΝ ΚΑ1.JPG
Η ταστιέρα του ήταν λεπτή (νομίζω 5 χιλιοστά) ενώ εγώ την έκανα στα 8 χιλιοστά για μεγαλύτερη αντοχή και την άφησα πιο πλατιά προς την μεριά του καράολου.
Έβαλα τα λεπτότερα τάστα που βρήκα στην αγορά γιατί έτσι λεπτά ήταν και τα δικά του και όχι τα πλατιά κιθάρας που βάζουν σήμερα στα μπουζούκια
Η φιγούρα που είναι από το καβαλάρη προς την τρύπα ήταν ζωγραφισμένη μαύρη με άσπρα λουλούδια. Εγώ κράτησα περίπου το ίδιο σχέδιο, όμως το μεγέθυνα. Είναι 18 πόντους ενώ τα αρχικό πρέπει να ήταν 12 πόντους.
Η φιγούρα που είναι πίσω από το καβαλάρη δεν υπήρχε στο αρχικό όργανο, την έκανα εγώ αντιγραφή από ένα παλαιό βιολί.
Επίσης, η τρύπα ήταν σε οβάλ σχήμα με παραμόρφωση. Το κάτω μέρος ήταν μεγαλύτερο οβάλ από το πάνω.
Το σχέδιο της τρύπας που βλέπετε στο όργανο είναι δική μου έμπνευση. Την μεγάλωσα σε σχέση με την δικιά του.
Τα υπόλοιπα μικρά λουλουδάκια γύρω-γύρω στο σκάφος και εκατέρωθεν της ταστιέρας είναι έτοιμη στάμπα πυρογραφίας.
Ο καβαλάρης ήταν μικρός, νομίζω 8 πόντους και πολύ χαμηλός (ίσως στα 8 χιλιοστά) και στο πάνω μέρος που πατάνε οι χορδές είχε τάστο με εγκοπές για τρίχορδο, παρόλο που είχε κλειδιά για τετράχορδο.
Το σχέδιο που έχει η ταστιέρα στην πλευρά της τρύπας είναι δικό μου. Δεν ξέρω πως ήταν η αρχική της μορφή γιατί έλειπε ένα ολόκληρο τμήμα της ταστιέρας.

  Έψαξα στις φωτογραφίες που έχω στον υπολογιστή μου και δεν βρήκα φωτογραφίες του. Μπορεί να ήταν στα αρχεία που έχασα το 2008 όταν χάλασε ο ένας σκληρός μου και δεν μπόρεσα να ανακτήσω τίποτα από αυτό. 

  Περίεργο είναι όμως ότι βρήκα την φωτογραφία της ετικέτας που είχε μέσα, την οποία δεν θυμόμουν να την είχα φωτογραφήσει.

ΠΑΠΖΙΑΝ .JPG

  Για να καταλάβετε πόσο άσχετος ήμουνα, μέχρι και δική μου ετικέτα από καπλαμά επινόησα και του έβαλα μέσα.



Τώρα όμως ξέρω, έχω μάθει πάρα πολλά από το διαδίκτυο για τα μουσικά όργανα και δεν πρόκειται να ξανακάνω τέτοια ζημιά.

Κάποιος όμως το επισκεύασε, που όφειλε να ξέρει κάποια πράγματα και να σε προστατεύσει!

Σε κάθε περίπτωση, να χαίρεσαι το όργανο. Επίσης βοήθησες να γνωρίζουμε, ότι κατα πάσα πιθανότητα υπήρχε τρίχορδο το 1895! Τα υπόλοιπα τα αφήνω στους ειδικούς!

Μόνος μου το έκανα διαβάζοντας ένα παρόμοιο φόρουμ Ιταλικό http://liuteriaitalia.forumup.it και παρακολουθώντας βίντεο στο YouTube από διάφορους ξένους κατασκευαστές. Δεν το πήγα σε οργανοποιό.

Γράψτε λάθος !!! Η φωτογραφία που παρουσίασα δεν είναι η ετικέτα που είχε μέσα το όργανο. Είναι φωτογραφία ετικέτρας που έχει ένα μαντολίνο που έχω και που είναι από τον ίδιο τον κατασκευαστή. Αυτή η ετικέτα είναι ελληνική και είναι Φωκίωνος 8 και Αμπέδου 25 ΕΝ ΠΕΙΡΑΙΕΙ. 'Αρα είναι μετά το 1922. Η άλλη, αν θυμάμαι καλά, πρέπει να ήταν γραμμένη στα τούρκικα.

Φωκίωνος και Αλιπέδου.

Είμαι πλέον ο ευτυχής κάτοχος μιας ρεμπέτικης κιθάρας Παπαζιάν, πιθανότατα δεκαετίας 30. Ο ήχος του οργάνου είναι ιδανικός για το είδος, ισορροπημένος σε όλο το μήκος και όλες τις χορδές, καθαρά ρεμπέτικος (με ξεραΐλα) και “βγαίνει” χωρίς να χρειάζεται προσπάθεια. Εντύπωση προκαλεί η ένταση και η ατάκα. Τα ξύλα είναι βαμμένα μαύρα εκτός από το καπάκι και η πλάτη είναι κόντρα πλακέ. Η ταστιέρα ήταν βαμμένη μαύρη αλλά η μπογιά αφαιρέθηκε σε ένα “συμμάζεμα” από προηγούμενο κάτοχο λίγο καιρό πριν. Όλα τα μέρη πρέπει να είναι αυθεντικά. Σχηματικά, η κιθάρα είναι οκταράκι αλλά το μέγεθός της αντιστοιχεί σχεδόν σε μια σύγχρονη κλασσική (δηλαδή το ηχείο είναι μεγαλύτερο από κιθάρα Απαρτιάν και Ευαγγελίδη). Η ταμπέλα της βρίσκεται στον τάκο.

καλορίζικη, βλέπω άλλαξες και άβαταρ για χάρη της! πολύ έντονη διαφορά στης καμπύλες της.
και η άλλη παπαζιάν του '35 με το μαύρο καπάκι (την αξιοποιεί εξαιρετικά ο κωστής κωστάκης) έχει ήχο με χαρακτήρα, την χαιδεύει και μιλάει!

Πώς προκύπτει ρε παιδιά ότι ήταν τρίχορδο;

μάλλον από εδώ.

Δεν προκύπτει, θα προσπαθήσω να το εξηγήσω πιό κάτω.

Δεν χρειάζεται αυτή η βοήθεια, νομίζω, γιατί σήμερα πιά ξέρουμε με σιγουριά ότι σε παλαιότερες εποχές και μέχρι (χοντρικά) το 2ο παγκόσμιο, τα μπουζούκια είχαν διάφορες αρματωσιές, από τρίχορδο με τρείς μόνο χορδές μέχρι οκτάχορδο ή και παραπάνω, κατά περίπτωση. Όταν σιγά σιγά καταργήθηκε η παλαιότερη τεχνική των χειροποίητων στριφταριών και υιοθετήθηκαν οι βιομηχανικά παραγόμενες κλειδιέρες μαντολίνου, ο μάξιμουμ αριθμός χορδών περιορίστηκε σε οκτώ, αφού οι κλειδιέρες αυτές είχαν τέσσερα κλειδιά η κάθε μία. Υπήρχαν διάφορες “σχολές” για την αρματωσιά των οργάνων αυτών, που συχνά ονομάζουμε “υβρίδια μπουζουκιού / μαντολίνου” , με δύο βασικές επιλογές, τρίχορδο ή τετράχορδο και με παραλλαγές στα ζευγάρια ομόηχων χορδών, που μπορεί να ήταν και τριάδες. Στην τελευταία περίπτωση η μία από τις τρεις χορδές ήταν “τυλιχτή” και κουρδισμένη μία οκτάβα κάτω φυσικά, μπουργκάνα δηλαδή.

Το θέμα τρίχορδων μπουζουκιών με τετράχορδη κλειδιέρα έχει ξανασυζητηθεί, όπως επίσης συχνά έχουν αναφερθεί εμπειρείες οργανοποιών που βρήκαν καβαλλάρηδες ή κόκκαλο καράουλου με πάρα πολλές χαραγές.  Αυτό νομίζω ότι πρέπει να μας οδηγήσει στο συμπέρασμα πως αφού, όπως λέω παραπάνω, για ένα διάστημα αρκετών δεκαετιών συνυπήρξαν τρίχορδη και τετράχορδη αρματωσιά ως επιλογή του χρήστη, συχνά μετά από αλλαγή χρήστη, πώληση ή “κληρονομία” ή οτιδήποτε, ο καινούργιος χρήστης μετέτρεπε το όργανο από τρίχορδο σε τετράχορδο ή αντίστροφα.  Έτσι ίσως να εξηγείται και το φαινόμενο να προσαρμόζεται στο όργανο η βιομηχανική κλειδιέρα “ατόφια” χωρίς να είναι γνωστή, σε εμένα τουλάχιστον, ούτε μία περίπτωση οργανοποιού που να την κόβει πριν την τοποθετήσει, για να φύγουν τα “περιττά” κλειδιά.  Εκτός από την αισθητική διάσταση (είναι συνήθως δύσκολη η αποκατάσταση της συμμετρίας στο κομμένο [SIZE=3]άκ[SIZE=3]ρο[/SIZE]) μπορεί να υπήρχε και η σκέψη “άσ' το, ίσως αργότερα να χρειαστούν και επιπλέον χορδές”.[/SIZE]

Αχ κύριε Νικο

ανοιγεις το γνωστό αγαπημένο μου τοπικ!
Να προσθέσω μόνο πως, τριχορδη κλειδιερα υπήρχε την εποχή εκείνη , όπως βλεπουμε απο όργανο Θεοδωρου Καραμπα

Αυτό είναι ενδιαφέρον, δεν το ήξερα! Μπορείς να παραπέμψεις σε κάποια φωτογραφία; Πόσο σίγουροι είμαστε ότι στο εργαστήριο του Καραμπά δεν είχαν τον τρόπο να κόβουν ένα τμήμα της κλειδιέρας με τέχνη, ώστε να μη φαίνεται αυτό εύκολα;

Εάν θυμάμαι σωστά σε ετικέτα του Καραμπα εχω δει 6 κλειδιά … Μπορεί και να κάνω λάθος
Ως προς το δεύτερο ερώτημα , έχεις δίκιο αγαπητέ κύριε Νίκο