Πάμε στη Χονολουλού - Δημήτρης Μυστακίδης, Φοίβος Δεληβοριάς, Αγγελική Τουμπανάκη, Σπύρος Γραμμένος

Γράφει ο Δημήτρης Μυστακίδης (@dimitris_mystakidis) στο Facebook για τη νέα αυτή επανεκτέλεση:

Ένας από τους ιδιαίτερα χαρισματικούς και ιδιαίτερα αγαπητούς σε μένα μουσικούς της προπολεμικής μουσικής μας ιστορίας είναι ο Κώστας Μπέζος. Μια μορφή που μέχρι πριν λίγα χρόνια αποτελούσε μυστήριο για τους ερευνητές και εραστές του ρεμπέτικου.

Για μένα, όσο έχω μελετήσει τις δουλειές του αλλά και τα βιογραφικά του στοιχεία που έχουν δει το φως της δημοσιότητας τα τελευταία χρόνια, ήταν ένας απίστευτα ευφυής μουσικός, ακομπλεξάριστος σε ότι αφορά τις μουσικές του επιλογές και με απίστευτο χιούμορ. Πρέπει να διασκέδαζε πολύ με αυτά που έκανε (για να το πούμε με σημερινούς όρους, ήταν το troll της εποχής!). Αυτό, σε συνδυασμό με το μεγάλο ταλέντο και την δεξιοτεχνία του, οδήγησε στο να αφήσει πίσω του έργο πολύ υψηλής ποιότητας. Είτε αυτό ανήκει στην κατηγορία του ελαφρού επιθεωρησιακού τραγουδιού, είτε με την ορχήστρα «Άσπρα Πουλιά», είτε στα περιβόητα ρεμπετικοφανή τραγούδια του (όπως η Υπόγα). Σε κάθε περίπτωση, το έργο του αποτελεί για μένα αντικείμενο μελέτης και παράδειγμα δημιουργικότητας χωρίς στεγανά.

Όταν πριν από λίγο καιρό έκανα μια κουβέντα με τον καλό μου φίλο Μάνο Τουρπάλη Manos Tourpalis (@manos_tourpalis) για τα κουρδίσματα και τις κατασκευαστικές απαιτήσεις που προκύπτουν όσο η γνώσεις μας για την λαϊκή κιθάρα αυξάνονται, αναπόφευκτα φτάσαμε και στον Κωστή και τις χαβάγιες του. Μετά από λίγες μέρες ο Μάνος, που είναι σπουδαίος κατασκευαστής, μου έφερε μια lap steel κιθάρα και μαζί πολλές πληροφορίες για τον τρόπο που παίζεται.

Πάνω στο «σκάλισμα» αυτού του περίεργου οργάνου, προέκυψε αυτό το τραγούδι του Κωστή.

Όταν τελείωσα την ηχογράφηση των οργάνων, είπα να μοιραστώ τη χαρά που είχα όταν πάλευα να το φτιάξω, με μερικούς αγαπημένους και επίσης ακομπλεξάριστους - πρέπει να το επισημάνω - φίλους μου. Έτσι λοιπόν κάλεσα τον Φοίβο, τον Σπύρο και την Αγγελική.

Το αποτέλεσμα εκείνου του γεμάτου γέλιου απογεύματος στο στούντιο είναι αυτό που θα δείτε παρακάτω.

Φοίβος Δεληβοριάς/Foivos Delivorias, Σπύρος Γραμμένος_Spiros Grammenos, Aggeliki Toubanaki σας ευχαριστώ πολύ!

Παραγωγή: Fishbowl Music Tank Theopoula Arvanitidou

video credits: Dimitris Makris

recording studio: ZERO GRAVITY

Mastering: Royal Alzheimer Hall

Παραθέτω από κάτω και την original έκδοση του κομματιού από τον Κώστα Μπέζο:

6 «Μου αρέσει»

Κοίτα σύμπτωση! Ίσα ίσα σήμερα το πρωί άκουγα αυτό το τραγούδι, σε μιαν άλλη αγαπημένη εκτέλεση. Δε θέλω να κλέψω τα φώτα από την καινούργια εκτέλεση, αλλά είναι και δύσκολο να αντισταθώ στον πειρασμό της σύμπτωσης, γι’ αυτό παραθέτω κι αυτήν των Αντartών:

Μπράβο στα κέφια σας, παιδιά! Εξαιρετικό, μόνο που ο Φοίβος, πότε άσπρισε ρε παιδί μου…

1 «Μου αρέσει»

απαιτητικό κομμάτι, που δύσκολα το αναλαμβάνει κανείς -ειδικά ζωντανά. πάντως σε όλα τα βίντεο η όρεξη και η ικανοποίηση είναι ολοφάνερη στα πρόσωπα των εκτελεστών.
και εδώ από το συγκρότημα-tribute “άσπρα πουλιά” (και τον γιάννη νιάρχο ως μετενσάρκωση του κωστή μπέζου):

1 «Μου αρέσει»

Φαντάσου δα την ικανοποίηση στη μούρη του μακαρίτη του Μπέζου! Ένα τραγούδι που πρέπει να πέρασε τουλάχιστον καμιά εξηνταριά χρόνια σε πλήρη αφάνεια, τελικά ανακαλύπτεται και αναδεικνύεται - αλλά όχι από τον καθένα, μόνο από τα πιο γενναία παλικάρια!

____________________-

(Μου κάνει εντύπωση που ακούω τόσους άντρες τραγουδιστές, ειδικευμένους σε άλλα φωνητικά είδη, να βγάζουν με τόση άνεση το γιόντελ…)

1 «Μου αρέσει»

Μπορεί κάποιος να μου εξηγήσει τί ακριβώς συνέβη και είδα (με τα ίδια μου τα μάτια!) τον Κώστα Μπέζο (ασπροντυμένο φυσικά) να εμφανίζεται πρώτος πρώτος και με μεγάλο κέφι να συμμετέχει με τις ίδιες ακριβώς κινήσεις και μιμήσεις;

Αντε, με το καλό τώρα και «Τα άσπρα πουλιά στα βουνά»! (και μην παραλείψετε να ξανακαλέσετε το Μπέζο!)

2 «Μου αρέσει»

όποιος πάει σε παρουσίαση των άσπρων πουλιών θα δεί αυτό και πολλά άλλα!

1 «Μου αρέσει»

Φυσικά και την έχω ακούσει, αυτή την εκτέλεση.