Ο φιγουρατζής (βρέ μάγκα το μαχαίρι σου)

βρέ μάγκα το μαχαίρι σου για να το κουσουμάρεις?πρέπει να έχεις στη ψυχή φιγουρατζή καρδιά για να το βγάλεις…
όποιος γνωρίζει παιδιά τους στίχους τους στέλνει…καλημέρα

Βρε μάγκα το μαχαίρι σου
για να το κουσουμάρεις
Πρέπει να έχεις την ψυχή φιγουρατζή
καρδιά για να το βγάλεις

Αλλού να πας φιγουρατζή
να κάνεις τη φιγούρα
Γιατί κι εγώ φουμάρισα φιγουρατζή
κι έχω τρελή μαστούρα

Στο ʽπα να κάτσεις φρόνιμα
γιατί θα σε τσακίσω
θα ʽρθω με το κουμπούρι μου φιγουρατζή
και θα σε ξεφτιλίσω

Σε μένα δεν περνάν αυτά
και κρύψε το σπαθί σου
Γιατί μαστούρης θα γινώ φιγουρατζή
και θα ʽρθω στο τσαρδί σου

Τράβα ρε μάγκα το σπαθί
τραβώ κι εγώ την (κάνα??)
να δούμε τίνος απ΄τους δυο φιγουρατζη
θα πρωτοκλάψει η μάνα.

“…τραβώ κι εγώ την κάμα.…”
(κάμα = μαχαίρι πολύ αιχμηρό)

Και δίκοπο, :230:τολμώ να συμπληρώσω… Ελένη :slight_smile:

Νεώτερη προσθήκη???
Πάντως του Ανέστου δεν είναι.

Εγώ απ’τον Μυστακίδη στην Πριγκηπέσσα το άκουσα και το έγραψα… Παραπέρα δε γνωρίζω…

Υπάρχει στον Σχορέλη, αν θυμάμαι καλά. Δεν γράφτηκε στο 78άρι.

Μπράβο, Θοδωρή! :109:
Ευτυχώς στον πίνακα την έχω βάλει αυτή τη σημασία.

Το “Φιγουρατζή” μ΄αυτή την προσθήκη τον έχω ακούσει κι εγώ.
Στο Σχορέλη δεν υπάρχει.

Το έχεις ακούσει από Δελιά εννοείς;

Θυμάμαι ότι υπάρχει σε κάποιο (καλό) βιβλίο σχετικό με το ρεμπέτικο. Μπορεί και να κάνω λάθος ως προς το Σχορέλη…

Από δυο ερασιτεχνικά σχήματα το έχω ακούσει και τις δυο φορές με αυτή την προσθήκη.
Ο Σχορέλης λέει πως πρόκειται για παλιά μικρασιατική μελωδία και δεν την περιλαμβάνει.

Οι στίχοι είναι όπως τους παραθέτει ο Άρης, με μόνη τη διαφορά ότι το τετράστιχο «σε μένα δεν περνάν…» λέγεται δεύτερο. Και ο Σχορέλης περίπου αυτούς τους στίχους παραθέτει, με μικρά λαθάκια.

Το τετράστιχο που παραθέτει ο Δ. Γκόγκος (με κάμα βεβαίως) δεν υπάρχει στο δίσκο, είναι νεώτερη προσθήκη όπως και ο Αντώνης αναφέρει. Ούτε στο Σχορέλη υπάρχει.

Για τη σημείωση του Σχορέλη πως πρόκειται για παλιά μικρασιάτικη μελωδία, δεν συμφωνώ. Όχι μόνο δεν έχω ακούσει παρόμοια μελωδία, αλλά το ύφος και η μουσική φρασεολογία θυμίζουν Δεληά 100 % (παράβαλε και με Αθηναίισσα, σχεδόν ίδια μελωδία). Και έχει και εισαγωγή, πολύ καλά δεμένη μουσικά με το μουσικό κείμενο των στίχων, κάτι που ελάχιστες αδέσποτες μικρασιάτικες μελωδίες έχουν.

Και κάτι άσχετο: εγώ φταίω ή η λοκομοτίβα μας σέρνεται;

Ο Σχορέλης, επειδή δεν είχε στοιχεία, είχε πέσει στο λούκι του Πετρόπουλου, ο οποίος εν ολίγοις έλεγε κλέφτη το Δελιά (μη ξέροντας ότι η αμερικάνικη εκτέλεση του Κατσαρού είναι μεταγενέστερη), με όλη την κακεντρέχεια που επεδείκνυε απέναντι στον Ανέστο. Ο Σχορέλης, έχοντας υπόψη του τα “στοιχεία” του Πετρόπουλου, προσπαθούσε να “μετριάσει” τις εντυπώσεις, λέγοντας ότι πρόκειται για παραδοσιακό τραγούδι.
Οταν οι δισκογραφικές έρευνες αποκάλυψαν την αλήθεια, ο Πετρόπουλος δεν καταδέχτηκε ν’ αλλάξει ούτε μια λέξη από τις κατηγορίες-συκοφαντίες που εξαπέλυσε.
Για το δε Σχορέλη ήταν πια …αργά για να κάνει διόρθωση.
Κατά τ’ άλλα, γινόμαστε εμείς κακοί κι όχι αυτοί που συκοφάντησαν ένα μεγάλο και συνάμα τραγικό καλλιτέχνη, όπως ο Ανέστος Δελιάς.

Σωστά Νίκο. Εξ άλλου υπάρχει και η σχετική ιστορία που λέει με ποιόν τρόπο επάνω στη μελωδία του Ανέστου “καρφώθηκαν” οι στίχοι, από κοινού και με τους Μπάτη,Καρυδάκια κλπ, σε “εξοχική” τοποθεσία (όπου σύχναζαν ενίοτε αναγκαστικά).
Αν την βρω θα την μεταφέρω αυτούσια.

Τη διηγείται παραστατικά ο Νίκος Μάθεσης.

ΚΑΜΑ= εταιρεία κατασκευής μαχαιριών και ξυραφιών εξαιρετικής ποιότητας.

Έχεις κάτι σχετικό, Νίκο, αφίσα, διαφήμηση κλπ; Η λέξη κάμα είναι τουρκική, σε κοινή χρήση και δεν νομίζω να την πήραν από την εταιρία. Μάλλον το αντίθετο συνέβη, κάποιος μαχαιροποιός (kamaci στα τούρκικα…) επέλεξε να ονομάσει έτσι την επιχείρησή του.

Εξ ου και το αγαπητό μου καμάκι, υποθέτω.

Ετσι το ήξερα κι εγώ. Οτι είναι μάρκα ξυραφιού ξυρίσματος. Οπως και το “μέγκλαν” απ’ το Made in England και κάτι άλλα εξίσου διασκεδαστικά.

Απ’ ότι μου λέει εδώ ένας στο γραφείο που ασχολείται με βαράτε/καράτε, πρόκειται για αρχαια Γιαπωνέζικη λέξη που περιγράφει ένα είδος όπλου: κοφτερή λεπίδα χωρίς χερούλι προσαρμοσμένη πάνω σε ξύλινο στυλιάρι. Δεν τολμώ να σκανάρω και να στείλω το σχεδιάκι του γιατί θυμίζει κάτι πολύ… άσεμνο.
:019:

Τώρα… Οι τούρκοι το πήραν απ’ τους γιαπωνέζους; Οι Γιαπωνέζοι απ’ τους Τούρκους; Πρόκειται για γλωσσική σύμπτωση; Υπήρξε (και) ομώνυμη βιοτεχνία;

Dear Denny, εκπλήσσομαι που σου διέφυγε το ότι η εύηχος τούτη λέξη αποτελεί και το πρώτο συνθετικό ενός όρου που περιγράφει μια αρχαιότατη πρακτική, στην οποία επιδίδοντο οι βάρβαροι Ινδοί.

Θα το αποδώσω σε παροδική έξαρση του mad cow σε συνδυασμό με το σφίξιμο της ζέστας.