Τώρα που διάβασα το κείμενο προσεκτικά, εντόπισα μιά σειρά λάθη, που όμως δεν γίνονται από πρόθεση, αλλά από τη σύγχιση που σπέρνουν στους Τούρκους κάποιοι όψιμοι “φιλέλληνες”, όπως ο ανεκδιήγητος Πεκάνεν που γνωρίσαμε παλιά σ’ αυτό το φόρουμ, και άλλοι νεώτεροι.
- Δεν υπάρχει “αρχαία Τουρκική γλώσσα”. Αν εννοεί τη γλώσσα των Τουρκομάνων, αυτή είναι περίπου Μογγολική, και δεν περιέχει τη λέξει “σαχμπέκ”.
- Η λέξη ΣΑΧΜΠ ή ΣΕΧΜΠ, είναι αραβική, και σημαίνει “φίλος”. Σάχμπακ, ή Σαχμπέκ, ή Σεχμπέκ κ.λ. (ανάλογα με τη διάλεκτο) σημαίνει “ο φίλος σου”, και χρησιμοποιείται όντως σε μιά στενή παρέα, σα να λέμε “φίλε μου”, που σημαίνει τον δεσμό της μπέσας.
- Όταν οι Τούρκοι μιλάνε γιά “Ιόνιαν μιούζικ”, εννούν τις απαλές νησιώτικες και μελωδικές μουσικές των νησιών του Αιγαίου και των παραλίων της Μικράς Ασίας.
- Όπως είπα και πριν, το λεόμενο “τούρκικο ζεϊμπέκικο”, είναι τεσσάρι, αργό τσιφτετέλι, και γι αυτό χορεύεται ΚΑΙ από γυναίκες. Μπορείς να φανταστείς του άγριους ζεϊμπέκους με το μαχαίρι στο στόμα, να χορεύουν… με γυναίκες;
- Όλα αυτά, παραλείπουν να μας πουν ΤΙ ΑΚΡΙΒΩΣ ΗΤΑΝ ΤΑ ΤΑΓΜΑΤΑ ΤΩΝ ΖΕΪΜΠΕΚΩΝ ή ΖΕΪΜΠΕΚΙΔΩΝ, και αφήνει να νοηθεί πως ήσαν κάποιοι περιπλανόμενοι Τούρκοι… Στην πραγματικότητα, η Ζεϊμπέκηδες ήσαν γενίτσαροι (διά της βίας εξισλαμισμένοι Έλληνες) που τους χρησιμοποιούσε ο Σουλτάνος στους πολέμους, ύστερα έγιναν μισθοφόροι, και τέλος κατέληξαν περιπλανόμενοι τυχοδιώκτες. Όλα αυτά είναι απολύτως τεκμηριωμένα ιστορικά, και όπως είπα, ΚΑΝΕΝΑΣ ΣΟΒΑΡΟΣ ΤΟΥΡΚΟΣ (και υπάρχουν πολλοί τέτοιοι) ΔΕΝ ΤΑ ΔΙΑΨΕΥΔΕΙ.