Χαιρετώ την όμορφη παρέα! Θα ήθελα να μάθω, αν μπορεί να μου πει κάποιος, αν υπάρχει κάποιος, πριν τον Δημήτρη Μυστακίδη, που προσπάθησε να αναλύσει θεωρητικά τους λαϊκούς δρόμους, σε συγκερασμενο σύστημα, με τη βοήθεια 4χορδων και 5χορδων από την τροπική θεωρία.
Δεν είμαι βέβαιος αλλα υπήρχαν τη δεκαετία του 90 κάποιες πηγές που εξηγούσαν κάποια παραδοσιακά κομμάτια με 4χ-5χ μακαμίστικα.Ο Καλαϊτζίδης πχ, στη μέθοδο ουτιου χρησιμοποιεί Ελληνικό παραδοσιακό ρεπερτόριο για να εξηγήσει δομές αλλα το κάνει μακαμίστικα.
2 «Μου αρέσει»
Χα! Καλή ερώτηση.
Γύρω στη δεκαετία '80 πρέπει να πρωτοξεκίνησε στην Ελλάδα η διδασκαλία των μακάμ. Φυσικά, με 4χ-5χ. Σταδιακά, όσοι ήξεραν παράλληλα και λ. δρόμους (ή τους έμαθαν αργότερα) άρχισαν να εφαρμόζουν την ίδια λογική κι αυτοί. Προσωπικά, από τότε που άρχισα να ψιλοκαταλαβαίνω τα μακάμια το έβρισκα πολύ φυσικό να μου μιλάνε και για δρόμους (αλλά κι εγώ ο ίδιος να τους σκέφτομαι) με όρους 4χ-5χ. Επομένως, όταν είδα τον Μυστακίδη δε μου φάνηκε να λέει πρωτοφανέρωτα πράγματα.
Άλλο όμως ποιοι μιλούσαν έτσι κι άλλο ποιος τα πρωτοέγραψε έτσι!
1 «Μου αρέσει»
(Πάντως ακόμη κι ο Παγιάτης, παρόλο που επί της ουσίας η θεώρησή του δεν είναι καθόλου τροπική, έχει κι αυτός 4χ και 5χ. Πρόκειται ίσως για λίγο προσχηματική χρήση ενός αναλυτικού εργαλείου που στην πραγματικότητα δε χρησιμοποιείται από τον συγκεκριμένο συγγραφέα, αλλά πάντως είναι κι αυτό μια ένδειξη ότι και οι παλιότεροι ακόμα είχαν πάρει κάποια μυρωδιά περί 4χ-5χ.)
Ευχαριστώ για τις απαντήσεις. Συμφωνώ, λόγω της παράδοσης μας, και είναι λογικό πολλοί να σκέφτονταν και να δίδασκαν έτσι. Και ειδικά σε μη συγκερασμενα όργανα. Αλλά το ερώτημα είναι άλλο. Έχει δοκιμάσει κανείς άλλος αυτό που έκανε ο Μυστακίδης, πριν το Μυστακίδη?
Για συγκερασμενα όργανα πάντα μιλάω. Στη μετέπειτα βιβλιογραφία υπάρχει η προσπάθεια του Νίκου Ανδρίκου. Αν ξέρετε κάποια άλλη, ευπρόσδεκτη επίσης.
Επαναλαμβάνω ΣΥΓΚΕΡΑΣΜΕΝΑ όργανα, και βιβλιογραφία.
Το βιβλίο του Βούλγαρη τα έλεγε μεν με μόρια, αλλά μπορεί να διαβαστεί και ως συγκερασμένο.
3 «Μου αρέσει»
Υπάρχει κανείς που να έχει γράψει για λαϊκούς δρόμους (όχι μακάμια) χωρίς να αναφέρεται σε συγκερασμένα όργανα;
Ο Ανδρίκος βέβαια, αλλά πολύ πρόσφατα.
Η δική μου έκδοση της δεκαετίας 80 αναφέρει τα τετράχορδα ξεκάθαρα στους αρχαίους τρόπους, με βάση τη βιβλιογραφία του αυτά τα πήρε μάλλον από τον Σόλωνα Μιχαηλίδη. Στους δρόμους φαίνεται να επικεντρώνεται περισσότερο στις συγχορδίες/εναρμόνιση, και στις συγγένειες των δρόμων μεταξύ τους (αυτό το τελευταίο υπονοεί κάπως και τα τετράχορδα αλλά όχι ξεκάθαρα)
Δεν τον έχω εδώ, αλλά από μνήμης νομίζω ότι για κάθε δρόμο λέει «αποτελείται από ένα τετρα/πεντάχορδο τάδε και ένα δείνα, συνημμένα ή διεζευγμένα», και μετά αφήνει αυτή την πληροφορία εντελώς αναξιοποίητη.
Επομένως, αν τα θυμάμαι και σωστά, δεν μπορούμε να τον περιλάβουμε στην απάντηση όταν η ερώτηση είναι
…, γιατί δεν κάνει αυτό, ωστόσο τα αναφέρει.
To Βούλγαρη, που γράφει και ο Μπάμπης, είχα στο μυαλό μου. Βέβαια δε μιλάει για λαϊκους δρόμους αλλά για μακάμ, στην πιο απλή μορφή τους, τα οποία μπορούν να αντιστοιχηθούν με λαϊκούς δρόμους.
Ο οποίος, αν θυμάμαι καλά, ήταν και αυτός που βοήθησε το Μυστακίδη στη συγγραφή του βιβλίου του (ως προς το μακαμίστικο κομμάτι)