Ο Μάρκος Βαμβακάρης εξιστορεί και παίζει (ζωντανό 1969)

Σας το αφιερώνω μάγκες μου εκ καρδίας!Με σεβασμό στην ιερη μνήμη του.

Αρχικά ο Μάρκος παίζει διάφορα ταξίμια και δρόμους.Στο δεύτερο μέρος ο Μάρκος μιλάει για την ζωή του.Είναι από την αυτοβιογραφία του και ηχογραφημένο πιθανώς το 1969 παρατηρούμε εδώ και κυρίως στο β μέρος που θα ακουλουθησει οτί κάποια σημαντικά στοιχεία δεν έχουν συμπεριληφθεί

Αργότερα με το πολύ ενδιαφέρον δεύτερο μέρος της αφήγησης.

Σταύρο το φόρουμ και ο ρεμπετόκοσμος σε ευχαριστεί που τα μοιράστηκες !

Τι λες τώρα!!!

:110::110::110:

Γειά σου ρε Σταύρο,και ευχαριστούμε πολύ.Ντοκουμέντο από τα λίγα αυτό πού μάς χάρισες.
Θα ηθελα να προσθέσω οτι τόσο γλυκό παίξιμο εχω σπάνια ακούσει.Το χαΙδεύει ο Μάρκος το μπουζούκι…Λές καί εχει καμιά γκόμενα στα χέρια του…Αγάπη γιά το αργανο…
Οσο για αυτά πού λέει η Μάρκος,και αυτά πού εγραψε η Καϊλ,βλέπουμε πόσο μεγάλος ειναι ο κίνδυνος οταν από στόμα σε στόμα,από ανάλυση σε ανάλυση, και προσωπική τοποθέτηση και επεξεργασία,χάνεται το νόημα και στο τελος η αλήθεια…
Ετσι ειναι αυτά τα πράματα.

Γειά σου ρε Μάρκο γίγαντα.Αντρας εμεινες μέχρι την τελευταία σου στιγμή.Ποτέ σου δέν αρνήθηκες ολα αυτά πού εκανες,ποτέ δέν μάσησες τα λόγια σου…

Μαρκος…Ενας και μοναδικός

ενα ευχαρηστω εκμερος μου σταυρο, για το ντουκουμεντω, αυτο…
αναμενουμε οντος με αγονια και το δευτερο μερος, να σε
καλα μαγκα μου που μας δηνης αυτα τα ντοκουμεντα…

ΑΘΑΝΑΤΟΣ ΜΑΡΚΟΣ,

Καταπληκτικά

Δική σου η σελίδα στο fb;

σταύρο σε ευχαριστούμε.
δεν είναι μόνο το τί λέει, αλλά και όλος ο τρόπος ομιλίας του που δείχνει τον άνθρωπο. έχε μια ευγένεια στις συνεντεύξεις, όπως και ο κερομύτης (ακόμα και στα δύσκολα σημεία), και μια μίξη “λόγιας” καθαρεύουσας και δημοτικής, αναλόγως τη στιγμή.
θα κάτσω να καταγράψω και τί περνάει στο κάθε ταξίμι, ειδικά στο κιουρντί μου έκανε εντύπωση που παίζει κάτι σαν καρτσιγάρ (νομίζω σε κάποιες περιοχές το λένε ακόμα έτσι).

Η συνέχεια.Εδώ ο Μάρκος μιλάει για τους παλαιότερους μπουζουξήδες, τους τεκέδες , το χασίσι , τον πατέρα του , την γκάιντα (Περικλη δώσε βάση!!!) και άλλα.

…να είσαι καλά Σταύρο

Παρών!

Περίεργη η επιμονή του στη λέξη γκάιντα (κάιντα μάλιστα). Στη Σύρα (όπως και σ’ όλο το Αιγαίο) δεν έχουν γκάιντες, αλλά τσαμπούνες, και η συριανή εκδοχή της λέξης είναι ζαμπούνα. Όλο αυτό το αποκριάτικο έθιμο που περιγράφει μου το έχουν πει και οι σημερινοί Φραγκοσυριανοί ζαμπουνιέρηδες, όσοι είναι σε ηλικία να το έχουν προλάβει.

Σε πολλά σημεία είναι φανερό ότι ο Μάρκος προσπαθεί να μιλήσει τη γλώσσα της ερευνήτριας. Και το κρουστό το λέει τούμπανο, αλλά σε κάποιο σημείο που μιλάει πιο γρήγορα (=λιγότερο εσκεμμένα) του ξεφεύγει ο ιδιωματικός συριανός όρος τουμπί, που μάλλον τον απέφευγε για λόγους καλύτερης συνεννόησης. Την «κάιντα» όμως τη λέει και την ξαναλέει τόσες φορές, και ζαμπούνα ή τσαμπούνα ούτε μία.

Να σχολιάσω επίσης ότι, ενώ στους κύκλους των τσαμπουνιέρηδων είναι πολύ γνωστό ότι ο Βαμβακάρης μικρός συνόδευε τον πατέρα του που έπαιζε τσαμπούνα, το ότι ξεκίνησε κι ο ίδιος να μαθαίνει έχει περάσει απαρατήρητο.

Κι αυτή η ευλογημένη, ρωτάει τόσες λεπτομέρειες για το τούμπανο, μη γυρίσει στον άντρα της αδιάβαστη, και την κάιντα την προσπερνάει σαν αυτονόητη!


Παρά ταύτα είναι καλή η Κάιλ. Στη συζήτηση για τους χασικλήδες που ήταν καλοί άνθρωποι κλπ. είναι σπουδαίο πώς καταφέρνει να δημιουργήσει τέτοιο κλίμα απενοχοποίησης, τη στιγμή που το θέμα ήταν τόσο στιγματισμένο και μάλιστα από την κοινωνική κατηγορία ανθρώπων την οποία, λίγο πολύ, εκπροσωπεί κι η ίδια.

Εξαιρετικό ευχαριστούμε για το πολύτιμο αρχείο πραγματικός θησαυρός .Με εκτίμηση.

Καλή δύναμη Σταύρο,να μπορείς να μας χαρίζεις τέτοια ντοκουμέντα.Σε ευχαριστούμε.

Φυσικά και μπράβο στο Σταύρο, πολλά μπράβο! Είναι σίγουρο ότι η συνομιλήτρια είναι η Κάιλ; αν ναι, τότε κάποιος, κάπου, έχει και το υπόλοιπο υλικό της. Αλλά βεβαίως, οι μαγνητοταινίες δεν διαρκούν αιώνια…

Νομίζω σε κάποιο σημείο της απευθύνεται ως “κυρία Αγγέλα”, άρα πολύ πιθανόν.

Το σημείο αυτό μου ξέφυγε, αν είναι έτσι, τότε και βέβαια η Κάιλ είναι.

Ναι, το βρήκα τελικά, είναι στο 26:36 του Β’ μέρους (“-Σε διαβεβαιώ, κυρία Αγγέλα, ότι οι χασικλήδες ήταν οι καλύτεροι ανθρώποι”).

Βεβαίως, ευχαριστώ πολύ Κώστα!