Αυτή είναι η πρώτη εκτέλεση του τραγουδιού (και η λιγότερο γνωστή).Με μια πιο προσεκτική ματιά,θα καταλάβουμε ότι το τραγούδι δεν γράφηκε για ρατσιστικούς λόγους,αλλά για λόγους χιουμοριστικούς παίζοντας με την φήμη ότι οι μαύροι είναι αρκετά “προικισμένοι”,και έτσι έχουν προτίμηση στις γυναίκες.Μετά το κομμάτι άλλαξε και ηχογραφήθηκε εκ νέου ,με τον Ζαμπέτα κατ απαίτηση του Τάκη Λαμπρόπουλου ,ο οποίος είδε ότι ενώ η κυκλοφορία του δίσκου δεν είχε την αναμενόμενη επιτυχία,το βράδυ στο μαγαζί με τον τρόπο που το έλεγε ο Ζαμπέτας (ως σόου),είχε τρομερή επιτυχία.(γιατί άραγε;)Αυτό μου θυμίζει λίγο "τον π… τη τον Σαργκάνη τι έπιασε"Σαφώς και ο Σαργκάνης δεν είναι τέτοιου προσανατολισμού,αλλά ούτε κι αυτός που το λέει το πιστεύει .Την έκφραση “σκυλάραπας” την άκουγα από παιδί από ανθρώπους που σίγουρα δεν ήταν ρατσιστές ,για μαύρους όχι λίγο με σοκολατί χρώμα ,αλλά από εκείνους που είναι εντελώς κατράμι.ΚΑΚΩΣ ΚΑΚΙΣΤΑ ΒΕΒΑΙΑ.!!!Μια ατυχής έκφραση που είχε περάσει στον απλοϊκό κόσμο.Όπως είπα πιο πάνω την κατάσταση είδε ο Λαμπρόπουλος,Τους μάζεψε στην Κολούμπια και έγινε η νέα ηχογράφηση με τον τρόπο του νυκτερινού μαγαζιού.
Από το βιβλίο «Και η βρόχα έπιπτε στρέιτ θρου», Εκδ. Ντέφι): «Στα «Ξημερώματα» το ’64 έρχονταν σαν πελάτες πολλές φορές ο Τάκης Λαμπρόπουλος και ο Χιώτης με τη Μαίρη Λίντα. Με γούσταρε ο Χιώτης να με ακούει και το ’λεγε σε όλους, δεν είχε κόμπλεξ. Μου έρχονται πάλι μια μέρα μαζί με τον Ξαρχάκο. Οπότε μου λέει ο Λαμπρόπουλος, «Ζαμπέτα το Σάββατο στις 9 το πρωί, όλα αυτά τα γράφουμε». «Και ποιος θα τα πει», ρωτάω. «Εσύ ο ίδιος» μου λέει. «Όχι ρε», του λέω, «τι είναι αυτά». Γέλαγα κι έκανα πλάκα. «Τι γελάς ρε», φώναζε αυτός, «εσύ θα τα πεις, δεν μπορεί κανείς να τα πει καλύτερα από σένα και θα τα πεις και μάγκικα με τον τρόπο που τα λες στο μαγαζί». «Ναι, ναι», φώναζε ο Χιώτης, «εσύ θα τα πεις και θα παίξω εγώ μπουζούκι και θα τραγουδήσουμε μαζί». Με το πες πες με πείθουνε τελικά».
Και έρχεται εκείνο το Σαββατόβραδο και ο Ζαμπέτας μπαίνει με χτυποκάρδι πρωτάρη στην Columbia. Αλλά δεν ήταν μόνος. Τότε οι ηχογραφήσεις πήγαιναν μέχρι πρωίας και εκείνο το βράδυ ειδικά, τα ’φερε η τύχη και ξενυχτούσαν γράφοντας πολλοί. Ο Χιώτης βέβαια και η Μαίρη Λίντα είχαν δηλώσει από πριν συμμετοχή. Ο Μανώλης Αγγελόπουλος, όμως, ο Διονυσίου, η Γιώτα Λύδια, η Πόλυ Πάνου, ο Μπιθικώτσης, ο Πάνος Γαβαλάς και η Ρία Κούρτη έτυχε να είναι εκεί. Ηχολήπτης ήταν ο Νίκος Κανελλόπουλος αλλά όταν υπήρχε σοβαρός λόγος πέρναγε από εκεί και ο Λαμπρόπουλος κι εκείνο το βράδυ έφτασε όταν είχε αρχίσει η ηχογράφηση…
«Λέω τον «Αράπη» στην αρχή, παίζει ο Χιώτης. Πέντε μπουζούκια παίζανε, Χιώτης, Καρνέζης, Κώστας Παπαδόπουλος, Στέλιος Μακρυδάκης και Γιάννης Καραμπεσίνης. Και πάνω στην ηχογράφηση και στην πλάκα φωνάζω όλους που ήτανε εκεί κι αρχίζουμε να φωνάζουμε «όοοααα» και τέτοια και τους φτιάχνω χορωδία. Μεγάλη πλάκα έγινε στο στούντιο, πολύ μεγάλη. Νταβαντούρι. Μια κι όξω τελειώνουμε τον «Αράπη», με την πρώτη τον «Μαθητή»… Πολύ ωραία ηχογράφηση! Βγαίνει ο δίσκος και γίνεται ανάρπαστος». [Πηγή: άρθρο της Χάρης Ποντίδα στην εφημερίδα Τα Νέα (2/9/2011)] .