Θεωρώ πολύ σημαντική τη συζήτηση που ανοίχτηκε!
Το έχω το βιβλίο “Canavaccio”.
Ένα τμήμα του μπορούμε να το βρούμε στο διαδίκτυο στην ιστοσελίδα που είχε βάλει ο Κώστας σε παλιότερο μήνυμά του, αλλά το υπόλοιπο μέρος του περιέχει και άλλα σημαντικά στοιχεία, όπως η σημερινή εικόνα διεθνώς, περιεχομένης και της περίπτωσης της Ολλανδίας (για την οποία έγινε επίσης συζήτηση).
Το θέμα είναι πως η έννοια “ναρκωτικά” σκόπιμα χρησιμοποιείται αυθαίρετα και καταχρηστικά για ένα πλήθος “ουσίες” όπως και οι λέξεις “εθισμός” και “κατάχρηση” και αποκρύπτεται το γεγονός πως η κάνναβη ήταν πηγή ενέργειας, ένδυσης, διατροφής, θεραπείας, ευφορίας, χρησιμοποιούμενη για αντικαταθλιπτική δράση (φυσικά με μέτρο) και όλα αυτά [b]επίσημα, διεθνώς μέχρι το 1937.[/b]
Σχεδόν εκβιάζονταν οι αγρότες να την καλλιεργούν παντού, και στην Αμερική, και χαρακτηριζόταν ως φυτό - ευλογία, μάλιστα!
Το γιατί άλλαξε διεθνώς η πολιτική προς την καλλιέργεια και χρήση (με μικροποσότητες) της κάνναβης θα πρέπει να μας απασχολήσει.
Και θα πρέπει να συσχετίσουμε την απαγόρευση με την αναδυόμενη εκείνη την εποχή βιομηχανία των πετροχημικών, του καπνού, των “φαρμάκων”, του καπνού, του αλκοόλ κ.λπ., των οποίων τα συμφέροντα θίγονταν από τη χρήση της κοινής και φτηνής κάνναβης…
Ειδικά, μελέτες ψυχιάτρων έχουν τονίσει πως η κάνναβη δεν δημιουργεί τόσο εθισμό, όπως π.χ. το τσιγάρο… ούτε ομολογείται πως οι επιπτώσεις του καπνίσματος στον οργανισμό είναι ασύγκριτα πιο επιβλαβείς απ’ ό,τι η κάνναβη…
Η κάνναβη είναι η πιο ατοξική ουσία συγκρινόμενη με το αλκοόλ και τον καπνό και δεν δημιουργεί εξάρτηση.
Η δήθεν απειλή από την κάνναβη κατασκευάστηκε μεταγενέστερα εξυπηρετώντας οικονομικά και πολιτικά συμφέροντα και βοηθώντας εμφανώς το κύκλωμα της μαύρης αγοράς που δημιουργήθηκε αυτόματα με την απαγόρευση.
Για το παράδειγμα της Ολλανδίας που αναφέρθηκε.
Εκεί η κατάσταση είναι ελεγχόμενη, η ολλανδική πολιτική για απελευθέρωση των “μαλακών” και για καταγραφή των χρηστών απέδωσε πολύ: καθόλου δεν αυξήθηκαν οι χρήστες, επιβλήθηκαν περιορισμοί αυστηροί στην είσοδο στα coffee - shops σε ανήλικους, και το κυριότερο χτυπήθηκε το κύκλωμα των εμπόρων, ενώ το φαινόμενο των άστεγων εξαθλιωμένων νέων που βρίσκονται πεθαμένοι με τη σύριγγα καρφωμένη… εξαλείφτηκε με τη δημιουργία μητρώου, όπως ανέφερε και ο Νίκος.
Το θέμα είναι πώς μπορεί να εφαρμοστεί μια τέτοια πολιτική στην Ελλάδα…
Καταλαβαίνω τους φόβους του Webmastora αλλά και το πολιτικό κόστος που απαιτεί μια τέτοια πρωτοβουλία…
Όσον αφορά στους Ρεμπέτες και τη σχέση τους με “ουσίες” ή τα χασικλίδικα τραγούδια.
Ακόμα και σε δημοτικά τραγούδια αναφέρεται η χρήση τους, πολύ πριν τις αναφορές του Μάρκου ή του Παπάζογλου, π.χ.
Και, κυρίως, μη μας διαφεύγει πως και στην Ελλάδα η χρήση τους δεν ήταν ποινικά κολάσιμη μέχρι το 1937 χοντρικά…
Όσοι συλλαμβάνονταν μεταγενέστερα σε κατάσταση… ευφορίας, απλά κρατούνταν μέχρι να ξεμαστουρώσουν και μετά ήταν ελεύθεροι, σύμφωνα με πολλές, διασταυρωμένες μαρτυρίες.
Ανάμεσα στα άλλα που αναφέρθηκαν ήταν και η στάση της Αριστεράς απέναντι στις “ουσίες”.
Θυμίζω τους στίχους του Βάρναλη, οι οποίοι από μόνοι τους είναι διαφωτιστικοί για την απέχθεια προς τη χρήση των ουσιών:
“Και μας φορτώσαν στο βαπόρι
τους πατριώτες οι πατριδεμπόροι
ξεπίτηδες, για να φανεί πως ίσα
λογιούνται η λευτεριά με τα χασίσια…”
Κοντολογίς, ο φόβος ενός ακόμα στιγματισμού που θα συνόδευε τους ίδιους και τις οικογένειές τους γενεές δεκατέσερις…
Αλλά, και ο υπαρκτός κίνδυνος να χρησιμοποιηθούν ως μέσο χειραγώγησης των μαζών, όπως ανέφερε και ο Άρης σε προηγούμενο μήνυμά του.