Λοιπόν, εδώ ομολογώ ότι καταεντυπωσιάστηκα!
Η ομοιότητα πράγματι είναι προφανής, τόσο στη μελωδία όσο και στο Ντουρνεράκια - Ντούνιε Ράνκε. Ιδιαίτερη εντύπωση μου κάνει η αποκάλυψη ότι η αλλόκοτη φράση «τα κορίτσια σέρβικα τα λένε ντουρνεράκια» τελικά έχει νόημα, και μάλιστα είναι ακριβές, αφού πράγματι έτσι τα λένε!
Μπα, σύμπτωση.
Κατ’ αρχήν το όνομα δεν είναι σέρβικο, είναι απλώς σλάβικο. Οι σλαβικοί ή σλαβόφωνοι λαοί είναι η μισή Ευρώπη (Τσέχοι, Σλοβάκοι, Σλοβένιοι, Πολωνοί, Σέρβοι, Κροάτες, Βόσνιοι, Σλαβομακεδόνες, Βούλγαροι…), οι Ρώσοι, οι Ουκρανοί κι ένα πλήθος άλλοι, καθώς και διάφορες μειονότητες που ορίζονται περισσότερο, λιγότερο ή καθόλου συγκεκριμένα.
Το τι ακριβώς Σλάβοι ήταν αυτοί που εποίκισαν την Πελοπόννησο δεν το ξέρω και δεν ξέρω καν αν είναι γνωστό. Κάποτε είχα πάρει την απόφαση κι έκατσα και διάβασα τον περιβόητο Φαλμεράγιερ που, με τον φλογερό ανθελληνισμό του, έδινε κάθε πιθανή (και απίθανη εξίσου) λεπτομέρεια για όλα τα μη ελληνικά φύλα της Ελλάδας. Δεν τον έχω εδώ, αλλά πάντως όσο θυμάμαι έλεγε απλώς Σλάβοι, και πάντως όχι Σέρβοι.
Πάντως η σλαβοφωνία οπουδήποτε στην Ελλάδα εκτός από τη Μακεδονία έχει σβήσει εδώ και αιώνες, αφήνοντας ως μόνο κατάλοιπο τα τοπωνύμια. Αντίθετα από τα αρβανίτικα και τα βλάχικα που, έστω και οριακά, μιλιούνται ακόμη.
Άλλωστε, η ομοιότητα ανάμεσα στη σέρβικη ηχογράφηση και σ’ αυτήν του Στασινόπουλου είναι τόσο έντονη (ενώ του Μουντάκη λιγότερο), που μου δίνει την εντύπωση ότι τότε, το 1927, η ελληνική προσαρμογή του τραγουδιού πρέπει να ήταν αρκετά πρόσφατη.
(Υ.Γ. Κρίμα που η ηχογράφηση με τίτλο «Ντουρνεράκια - Γκάιντα» είναι κομμένη στο ΥΤ. Θα είχα μεγάλη περιέργεια ν’ ακούσω τι είναι η Γκάιντα, μάλλον κάποιο σόλο βιολί με μίμηση γκάιντας.)