Ο Βάρλας είναι από τους κορυφαίους μαστόρους. Είναι μια πολύ καλή επιλογή, εφόσον όπως λες δεν έχεις οικονομικό ταβάνι. Πάντως, όπως και οι περισσότεροι ήδη σου είπαν, γύρισε όσο περισσότερο μπορείς και πιάσε όσο περισσότερα όργανα μπορείς στα χέρια σου. Και θα σου πρότεινα και το εξής. Αν υπάρχει ο χρόνος, βγες πήγαινε σε μαγαζιά που παίζουν παίκτες που σου αρέσουν και ζήτησε την γνώμη τους για τα όργανα που κρατάνε. Έτσι θα μάθεις και αυτό που σου είπε ο Νίκος, για το ποια όργανα παρουσιάζουν προβλήματα σε πραγματικές συνθήκες δουλειάς.
2 «Μου αρέσει»
Ο Παναγιώτης Βάρλας ξέρει καλά την οργανοποιια, αρκεί να συνεννοηθείς μαζί του. Νομίζω πλέον δουλεύει μαζί με τον γιο του. Εκεί κοντά είναι και ο Παναγιώτης Τουλίκας που ήταν μαθητής του και έχει εξελιχτεί σε καλό μάστορα.
η βεργα ειναι καλη πιο πολυ για τα τετραχορδα. αυτα επιρεαζονται περισσοτερο απο την υγρασια και τον καιρο, επειδη εχουν μεγαλυτερη ταση. 8 χορδες. και η φα και η ντο συνηθως λιγο τσιτωμενες σε αναλογια με τις λα και ρε κατω. τα τριχορδα δεν εχουν τοσο προβλημα. αυτο φυσικα με την προυποθεση οτι ειναι καλη η κατασκευη απο τον μαστορα. αμα γνωριζει τι δουλεια του και σου φτιαξει καλα το μανικι, με τις απαραιτητες κοντρες, αναποδα νερα, και εννοειται πολυ καλα ξυλα, δεν νομιζω να εχεις προβλημα.
Μα, ρε παιδιά, για σταθήτε! Το μπουζούκι γεννήθηκε ως τρίχορδο* και «άβεργο». Άβεργο επειδή στην ευρύτερη περιοχή μας δεν υπήρχε ιδιαίτερο πρόβλημα υγρασίας. Όταν, κάποια στιγμή επί Χιώτη, οι οργανοποιοί κλήθηκαν να «γεννήσουν» τετράχορδο, το «γένησαν», χωρίς βέργα βέβαια, και όλα πήγαν καλά, που σημαίνει ότι οι άνθρωποι, ξέροντας τη δουλειά τους, έφτιαξαν το τετράχορδο με τις απαραίτητες για την περίπτωσή του ενισχύσεις σε μπράτσο και ό,τι άλλο μπορεί να παρουσιάσει θέμα. Πότε «εισήχθη» η βέργα; Όχι πάντως επί Χιώτη.
( * ) εντάξει, προπολεμικά αρματωνόταν και με τετράχορδη προσέγγιση, αλλά οι τάσεις των χορδών ήταν πολύ χαμηλότερες από την τάση του σημερινού ρε λα φα ντο και δεν προέκυπτε θέμα.
Τα παλιά τρίχορδα, χωρίς βέργα, είχαν όμως μπράτσο χοντρό σαν φτυάρι, μην το ξεχνάτε αυτό !!
Ήταν ιδιαιτέρως χοντρά και η ταστιέρα πλατιά, είχαν άλλωστε και μια επιπλέον χορδή πριν το 50…
Η ανάγκη για λεπτότερα μπράτσα, πιο βολικά, ξεκούραστα και που εξυπηρετούσαν το πιο δεξιοτεχνικό παίξιμο που γεννιότανε, έφερε την επιλογή της βέργας που ως σκληρότερο υλικό προφανώς έδινε κάπως μεγαλύτερη σταθερότητα και δυνατότητα ρύθμισης σε ένα λεπτότερο μπράτσο.
Το ζήτημα πια είναι το εξής:
Μόνο μέσα σε αυτό το φόρουμ, εδώ και κοντά 20 χρόνια, συζητάμε αν πρέπει να έχει βέργα το μπουζούκι… και ποιά είναι η απάντηση; αν θες να έχει, ας έχει. Αν νομίζεις ότι πρέπει να έχει κόντρες, ας έχει. Αν νομίζεις ότι πρέπει να έχει ανθρακόνημα, ας έχει.
Τι γουστάρεις εσύ είναι το θέμα.
Μέσα σε όλα αυτά τα χρόνια, φτιάχτηκαν από δεκάδες οργανοποιούς πολλά καλά και πολλά κακά μπουζούκια με βέργα/ανθρακόνημα ή με κόντρες, και είχαν ευχαριστημένους ή απογοητευμένους πελάτες.
Αν ξέρεις τι ήχο θες και τι εργονομία και τι λειτουργία από το όργανο, εμπιστεύσου έναν μάστορα που σου το προσφέρει και μια χαρά… είτε με βέργα είτε με ανθρακόνημα είτε χωρίς…
3 «Μου αρέσει»
Όχι πάντα. Στον δικό μου Σταθόπουλο (1910) το φάρδος της ταστιέρας είναι 2,8 cm στο καράουλο και 3,7 cm στο σκάφος.
Φαντάζομαι με μικρό μήκος χορδής.
64
(και η απαραίτητη προσθήκη, το “παραγέμισμα”)
1 «Μου αρέσει»
Στον δικό μου Σταθόπουλο 1911 είναι περίπου 2,9-3cm στον πάνω καβαλάρη.
Στα άλλα 3 προπολεμικά που έχω είναι 3,4 και 3,5 και 3.
Στα σύγχρονα μπουζούκια που έχω με απλές κόντρες στο μπράτσο είναι 2.6 και 2.5 και με ανθρακόνημα 2,4.
Χονδρικά δλδ υπάρχει μια απόκλιση 0,5 cm μόνο στο πλάτος στον πάνω καβαλάρη (αυτό δεν μπορεί να θεωρηθεί αμελητέο!!). Φανταστείτε τι γίνεται με το πάχος του μπράτσου… (δεν προλαβαίνω δυστυχώς να κάνω άλλες μετρήσεις τώρα!!!)
1 «Μου αρέσει»
Το λεπτό μπράτσο δεν είναι απαραίτητα πλεονέκτημα ή επιθυμητό από όλους. Θυμίζω την αιώνια διαμάχη Fender vs Gibson.
Δεν είναι απόλυτο.Πιο πολύ είναι το πώς θα σχηματιστεί η στρογγυλάδα του μπράτσου,(αν θα είναι ημικύκλιο ή οβάλ), αυτό καθορίζεται από το χέρι του παίκτη,το πως έχει συνηθίσει -διδαχτεί να τοποθετεί τα χέρια στο όργανο, και τι είδους μουσική θέλει να παίζει.Όλα αυτά σχηματίζουν το πλεονέκτημα ή μειονέκτημα
1 «Μου αρέσει»
το μονο που θα με εμποδιζε περα απο ολα τα αλλα που ειναι θεμα γουστου οπως πολυ σωστα ειπανε οι παιχτουρες παραπανω, ειναι οτι σε καποια μπουζουκια με βεργα που επαιξα ακουγεται ενα μεταλλικο ηχοχρωμα στα ανθρακονηματα οχι γιαυτο να ακουσεις καλα το μπουζουκι με βεργα μετα αν σου περασει στο μυαλο αρχιζει και σε χαλαει …
στο μπασο μου (ηλεκτρικο οργανο ) δεν το ακουω αυτο και εχει βεργα ( σκεψου τις τασεις με τετοιες χορδες) και ειναι λογικο γιατι το σκαφος δεν εχει ηχειο