εχω βρει το ονομα “ναυτης”, για δυο διαφορετικούς μουσικούς.
ειχαν και οι δυο το ίδιο παρατσούκλι?
η
έγινε το ιδιο οπως με τον Καρακώστα (κλαρίνο), που “φύτρωσαν” διάφοροι με το
ιδιο παρατσούκλι?
Στις εποχές που πολλοί δούλευαν στα καράβια δε μου φαίνεται απίθανο να έτυχε να έχουν το ίδιο παρατσούκλι. Και οι δύο έκαναν καριέρα στην Αμερική με διαφορά μερικών χρόνων. ΙΣΩΣ και να συναντήθηκαν (???).
Ο Κώστας Παπαδάκης - Ναύτης, βιολί κισαμίτικο, υπήρξε εμβληματική μορφή στην κρητική μουσική. Δεν ήταν «γενικός» μουσικός. Δύσκολα κάποιος μουσικός εκτός Κρήτης και κρητικού θα είχε παρατσούκλι με αναφορά προς εκείνον. Λογικά, ανεξάρτητα παρατσούκλια πρέπει να ήταν.
Νομίζω δε ότι υοήρχε κι ένας ακόμη βιολάτορας, Ναύτης το κανονικό του επώνυμο, στην εποχή των 78στρ., ίσως σχετικός με τους κύκλους Παπαγκίκα… - δε θυμάμαι περισσότερα.
Απ’ όσο ξέρω, υπήρχε ο Νικος Καρακώστας και υπήρχε και κάποιος άλλος που του βγάλαν το παρατσούκλι Καρακώστας επειδή το παίξιμό του έμοιαζε με του Καρακώστα ή επειδή γούσταρε πολύ Καρακώστα, κάτι τέτοιο. Δεν ξέρω αν υπήρξαν κι άλλοι. Υπάρχει και ο Χρήστος Καρακώστας σήμερα, ο περίφημος ζουρνατζής του Φλάμπουρου, που είναι το κανονικό του επώνυμο (δεν είναι δα και τόσο σπάνιο).
Γενικά, το να σε βγάλουν «Καρακώστα» λόγω του κανονικού Καρακώστα είναι κάτι αρκετά φυσικό, και έχει συμβεί και μ’ άλλα τέτοια ονόματα. (Και τώρα ξέρω έναν λυράρη «Βάρδα», προς τιμήν του Γιάννη Βάρδα.) Όταν βέβαια αρχίζεις να το χρησιμοποιείς και στους δίσκους, το μπέρδεμα που δημιουργείται μπορεί να είναι και λίγο εκ του πονηρού.
ακριβώς αυτο ειναι το πρόβλημα οπως το 1976 με το LP “το χρυσό κλαρίνο του Καρακώστα”, οπου τα μισά σχεδόν, ειναι με τον Κώστα Φιλίππου (Καρακώστας).
ο γνήσιος Νίκος Καρακώστας πέθανε το 1955(αν θυμάμαι σωστά.
στη Θεσσαλία σημερα, θα βρης καμια δεκαριά με αυτο το όνομα.
Παίδες με τα παρατσούκλια δε θα βγάλουμε άκρη. Βλάχος και ο Τσιτσάνης, βλάχος και ο Παπαβασιλείου. Το γιατί ο καθένας έχεις το τάδε παρατσούκλι ναι συνήθως έχει ενδιαφέρον (άλλες φορές πάλι όχι).
Ειδικά στην επαρχεία μέχρι σήμερα τα παρατσούκλια “βασιλεύουν”.
Ναι, αλλά το ζήτημα ποιο είναι:
Στα χωριά πολλοί σού λένε «αν με ζητήσεις με το κανονικό μου όνομα δε με ξέρουν, πρέπει να πεις το παρατσούκλι». Ωραία; Ωραία. Ε λέω λοιπόν το παρατσούκλι Καρακώστας και ιδού τα αποτελέσματα! 
Ειδικά και μόνο στο χωριό του “δικού σου” “Καρακώστα”;
Νίκο, σήμερα ίσα ίσα άκουγα στο ραδιόφωνο (όχι πολύ συγκεντρωμένα, μη μου γυρέψετε λεπτομέρειες) για κάποιον που, από την πολλή αγάπη στη μουσική του Μότσαρτ, έβγαλε τον γιο του Μότσαρτ. Ο γιος όμως σταδιακά εξελίχθηκε σε σημαντικό μουσικό της κλασικής, και συνειδητοποίησε ότι δεν μπορεί να κυκλοφορεί με τέτοιο όνομα, λες και βάζει τον εαυτό του ίσα με τον Μότσαρτ, οπότε έβγαλε ως καλλιτεχνικό ψευδώνυμο ένα φυσιολογικό μικρό όνομα.
Στο χωριό «Δισκογραφία Κλαρίνου» όμως δεν είναι όλοι των ίδιων αντιλήψεων.
Υπάρχει η περίπτωση του βραζιλιάνου πατέρα που ήταν κολλημένος με τον προσκοπισμό και έβγαλε το γιο του Μπάντεν Πάουελ. Αλλά ο γιος έγινε κιθαρίστας και κράτησε το όνομα.
Ναί,αυτοί οι δύο βλέπω έτυχε να είχαν το ίδιο παρατσούκλι. Καμία σχέση με αυτό που έγινε με τους θεσσαλούς κλαριτζήδες…
