εχω βρει το ονομα “ναυτης”, για δυο διαφορετικούς μουσικούς.
ειχαν και οι δυο το ίδιο παρατσούκλι?
η
έγινε το ιδιο οπως με τον Καρακώστα (κλαρίνο), που “φύτρωσαν” διάφοροι με το
ιδιο παρατσούκλι?
Στις εποχές που πολλοί δούλευαν στα καράβια δε μου φαίνεται απίθανο να έτυχε να έχουν το ίδιο παρατσούκλι. Και οι δύο έκαναν καριέρα στην Αμερική με διαφορά μερικών χρόνων. ΙΣΩΣ και να συναντήθηκαν (???).
Ο Κώστας Παπαδάκης - Ναύτης, βιολί κισαμίτικο, υπήρξε εμβληματική μορφή στην κρητική μουσική. Δεν ήταν «γενικός» μουσικός. Δύσκολα κάποιος μουσικός εκτός Κρήτης και κρητικού θα είχε παρατσούκλι με αναφορά προς εκείνον. Λογικά, ανεξάρτητα παρατσούκλια πρέπει να ήταν.
Νομίζω δε ότι υοήρχε κι ένας ακόμη βιολάτορας, Ναύτης το κανονικό του επώνυμο, στην εποχή των 78στρ., ίσως σχετικός με τους κύκλους Παπαγκίκα… - δε θυμάμαι περισσότερα.
Απ’ όσο ξέρω, υπήρχε ο Νικος Καρακώστας και υπήρχε και κάποιος άλλος που του βγάλαν το παρατσούκλι Καρακώστας επειδή το παίξιμό του έμοιαζε με του Καρακώστα ή επειδή γούσταρε πολύ Καρακώστα, κάτι τέτοιο. Δεν ξέρω αν υπήρξαν κι άλλοι. Υπάρχει και ο Χρήστος Καρακώστας σήμερα, ο περίφημος ζουρνατζής του Φλάμπουρου, που είναι το κανονικό του επώνυμο (δεν είναι δα και τόσο σπάνιο).
Γενικά, το να σε βγάλουν «Καρακώστα» λόγω του κανονικού Καρακώστα είναι κάτι αρκετά φυσικό, και έχει συμβεί και μ’ άλλα τέτοια ονόματα. (Και τώρα ξέρω έναν λυράρη «Βάρδα», προς τιμήν του Γιάννη Βάρδα.) Όταν βέβαια αρχίζεις να το χρησιμοποιείς και στους δίσκους, το μπέρδεμα που δημιουργείται μπορεί να είναι και λίγο εκ του πονηρού.
ακριβώς αυτο ειναι το πρόβλημα οπως το 1976 με το LP “το χρυσό κλαρίνο του Καρακώστα”, οπου τα μισά σχεδόν, ειναι με τον Κώστα Φιλίππου (Καρακώστας).
ο γνήσιος Νίκος Καρακώστας πέθανε το 1955(αν θυμάμαι σωστά.
στη Θεσσαλία σημερα, θα βρης καμια δεκαριά με αυτο το όνομα.
Παίδες με τα παρατσούκλια δε θα βγάλουμε άκρη. Βλάχος και ο Τσιτσάνης, βλάχος και ο Παπαβασιλείου. Το γιατί ο καθένας έχεις το τάδε παρατσούκλι ναι συνήθως έχει ενδιαφέρον (άλλες φορές πάλι όχι).
Ειδικά στην επαρχεία μέχρι σήμερα τα παρατσούκλια “βασιλεύουν”.
Ναι, αλλά το ζήτημα ποιο είναι:
Στα χωριά πολλοί σού λένε «αν με ζητήσεις με το κανονικό μου όνομα δε με ξέρουν, πρέπει να πεις το παρατσούκλι». Ωραία; Ωραία. Ε λέω λοιπόν το παρατσούκλι Καρακώστας και ιδού τα αποτελέσματα! 
Ειδικά και μόνο στο χωριό του “δικού σου” “Καρακώστα”;
Νίκο, σήμερα ίσα ίσα άκουγα στο ραδιόφωνο (όχι πολύ συγκεντρωμένα, μη μου γυρέψετε λεπτομέρειες) για κάποιον που, από την πολλή αγάπη στη μουσική του Μότσαρτ, έβγαλε τον γιο του Μότσαρτ. Ο γιος όμως σταδιακά εξελίχθηκε σε σημαντικό μουσικό της κλασικής, και συνειδητοποίησε ότι δεν μπορεί να κυκλοφορεί με τέτοιο όνομα, λες και βάζει τον εαυτό του ίσα με τον Μότσαρτ, οπότε έβγαλε ως καλλιτεχνικό ψευδώνυμο ένα φυσιολογικό μικρό όνομα.
Στο χωριό «Δισκογραφία Κλαρίνου» όμως δεν είναι όλοι των ίδιων αντιλήψεων.
Υπάρχει η περίπτωση του βραζιλιάνου πατέρα που ήταν κολλημένος με τον προσκοπισμό και έβγαλε το γιο του Μπάντεν Πάουελ. Αλλά ο γιος έγινε κιθαρίστας και κράτησε το όνομα.
Ναί,αυτοί οι δύο βλέπω έτυχε να είχαν το ίδιο παρατσούκλι. Καμία σχέση με αυτό που έγινε με τους θεσσαλούς κλαριτζήδες…
Για τον Κώστα Παπαδάκη, Χανιά, τα 'παμε. Τον Βαγγέλη Ανδριά δεν τον ήξερα, τώρα τον μαθαίνω. Φαίνεται πως δεν ήταν κανένας τυχαίος:
Εδώ σ’ ένα οργανικό τσάμικο, «Τσελιγκοπούλα στο βουνό», Columbia Ελ DG-6056 / CG-1203. Παρόλο που η ψηφιοποίηση ή η κόπια έχει μάλλον φτωχό ήχο, και πάλι ακούμε σπουδαίο βιολί:
Πρέπει να ήταν από την Κόρινθο, αλλά δεν έπαιζε μόνο τοπικά. Σίγουρα θα βρίσκονται κι άλλες δισκογραφικές ηχογραφήσεις του. Από αδισκογράφητες, τον έχει γράψει ο Νοτόπουλος εδώ https://mps.lib.harvard.edu/sds/audio/459640869, σε μερικά μαζί με τον Ρέλια κλαρίνο και σε άλλα χωρίς κλαρίνο, με το βιολί του Ναύτη πρώτο όργανο. Παρακαλώ προσέξτε ιδιαίτερα τον Μεγάλο Καλαματιανό, που αρχίζει στο 27’15’': είναι εκπληκτικό πώς μπορεί και χώνει τόσα στολίδια και νοτούλες και το τελικό αποτέλεσμα δεν είναι φλύαρο, ούτε εφετζήδικο, παραμένει μια εκπληκτική μελωδία σε κορυφαία απόδοση.
Σίγουρα; Τα κατιόντα glissando του (0.13 και συχνές επαναλήψεις) θυμίζουν ηπειρώτικη τεχνική. Πραγματικά πάντως, ούτε φλυαρία, ούτε διάθεση επίδειξης, σωστότατος και συμμαζεμένος.
Ναι, θυμίζουν ηπειρώτικα. Αλλά έπαιζε διάφορα. Αλλού τον πέτυχα να παίζει και νησιώτικα, πολύ καλά.
Η καταγραφή του Νοτόπουλου έγινε, σύμφωνα με τις σημειώσεις του*, σίγουρα στην Πελοπόννησο και με ερωτηματικό στην Κόρινθο. Ο Νίκος Ρέλιας, κλαρίνο, που σε μερικά του Νοτόπουλου παίζουν μαζί, ήταν από την Γκούρα Κορινθίας, χωρίς να έχω εξακριβώσει αν ζούσε στο χωριό της καταγωγής του: είχε κάνει στην Αμερική, και μετά επέστρεψε «στην πατρίδα» (Ελλάδα; Κορινθία; Γκούρα; δε διευκρινίζεται) όπου έκανε μεγάλη καριέρα - θα μπορούσε και Αθήνα, ή και να πηγαινόρχεται, δεν ξέρω…
*Σημειώσεις Νοτόπουλου: βλ. λινκ στον πάτο αυτής της σελίδας.
Ε ναι, όμως το συγκεκριμένο δεν ειναι ούτε ηπειρώτικο, ούτε νησιώτικο, γνήσιο και ίσως το πιο χαρακτηριστικό μωραΐτικο είναι βεβαίως, άρα, μωραΐτικη προσέγγιση ήθελε.
Ε τι, κι αυτός λάθος προσέγγιση έκανε;
Ναι, λάθος προσέγγιση. Δηλαδή τί; Απαγορεύονται τα λάθη;
Κάτσε βρε Νίκο. Μορΐτικη προσέγγιση, στο βιολί, σημαίνει «όπως οι Μοραΐτες βιολιτζήδες». Χωρίς να ειδικεύομαι στα μοραΐτικα, αν ένα τέτοιο δυνατό βιολί δεν είναι το πρότυπο, αυτό δηλαδή που εννοούμε όταν λέμε «όπως οι Μοραΐτες», τότε ποιος είναι;
Παρόμοια κουβέντα είχαμε και τις προάλλες για τον Σμυρναίικο μπάλο που έπαιζαν οι Ανδριώτες:
Όχι μόνο τις διορθωτικές παρατηρήσεις, αλλά και τη συγκαταβατική υποδοχή (ευχάριστο να ενθαρρύνονται τέτοιες προσπάθειες) τα βρίσκω εντελώς λάθος, από τη στιγμή που η Άνδρος είναι ακριβώς η πηγή αυτής της μουσικής, στις μέρες μας.
Και τώρα που πήγα σ’ εκείνο το νήμα, βλέπω και το σχόλιο για τη Σμυρνο(ιταλο)αμερικάνα τραγουδίστρια, ότι δε μιλάει επαρκώς σωστά τα σμυρναίικα (#2793).
Όλοι αυτοί οι μουσικοί δεν είναι υποψήφιοι στις εξετάσεις για το πιστοποιητικό αυθεντικότητας. Είναι οι πηγές μας, οι δασκάλοι μας. Αν δεν ακολουθούν αυτό που περιμένουμε σύμφωνα με κάποια θεωρία, το λάθος το έχει η θεωρία μας.
Δε χρειάζεται να είναι κανείς 50+ χρόνια μακαρίτης (που ο Ναύτης μπορεί και να είναι!) για να είναι σωστός.
Όχι, εκτός κι αν αυτά συμβαίνουν στην πλειοψηφία των ακουσμάτων μας, κάτι που στη συγκεκριμένη περίπτωση δεν ισχύει. Και σε κάθε περίπτωση, στο ότι το παίξιμο του Ναύτη στο κομμάτι θύμισε ηπειρώτικα, συμφώνησες κι εσύ.
Ή αυτοί δεν ξέρουν, ή εμείς.
Ποιο φαντάζει πιθανότερο;
