[εδώ
Τι έχει «εκεί»; Δε βρίσκω τραγούδι, εκτός αν πρέπει να συνδεθώ. Μια «λευκή» σελίδα αναζήτησης μόνο μού βγάζει.
Δεν είμαι μέλος στο σίλαμπς, ούτε μπαίνω (χωρίς να υπάρχει κανένας ιδιαίτερος λόγος, απλώς δεν έτυχε να το ξεκινήσω).
νίκο, δεν δουλεύει το λινκ ούτε σε μένα που είμαι συνδεδεμένος.
περικλή, αξίζει να γίνεις μέλος!
Νίκο δε φταίω, εγώ μόνο το ούρλ αντέγραψα αλλά φαίνεται, χρειάζονταν κι άλλες ενέργειες. Περικλή, ναι, αξίζει να γίνεις μέλος.
καλύτερα να κάνει ο καθένας την αναζήτηση στη σελίδα με ακριβή στοιχεία του τραγουδιού (τίτλος-συνθέτης-τραγουδιστής-χρονολογία).
Έτσι και δόσεις “ελενιτσα” εμφανίζεται και η ηχογράφηση οντεόν 1908 με το Μιχαλάκη.
Δεν καταλαβαίνω τι συζητάμε. Κατ’ αρχήν, η σελίδα που μου ανοίγει το λινκ του Αλέξανδρου και πάλι δεν έχει τραγούδι. Γράφει «μισό λεπτάκι…» εδώ και τρία τέταρτα, έχει κάτω κάτω κάτι κουμπιά τύπου μίντια πλέιερ που είναι νεκρά,και η μόνη διαφορά από αυτήν που άνοιγε το λινκ του Νίκου είναι ότι εδώ έχει τίτλο: Ελενίτσα.
Αλλά πέρα από αυτό.
Είχα πει, όταν ξέθαψα τη συζήτηση, ότι τώρα που άκουσα καθαρά την Ελενίτσα του τραγουδιστή Μιχαλάκη σε ηχογρ. 1908 που παλεύαμε τόσος κόσμος να βγάλουμε τα λόγια, δηάδή αυτήν
…διαπιστώνω ότι δεν είναι ασυνάρτητη, έκανα δε και μια γενίκευση πάνω σ’ αυτό, ότι οι λαϊκοί στιχουργοί συνήθως δε γράφουν ασυναρτησίες.
Ο Νίκος απάντησε ότι εδώ πράγματι δεν έχει ασυναρτησίες, αλλού όμως έχει, και με παρέπεμψε σε ένα λινκ που ξέχασε να το βάλει. Έτσι, όπως είναι λογικό, δεν ήξερα ποιο άλλο τραγούδι έχει στον νου του.
Και τώρα, μετά από 6-7 μηνύματα πάνω στο θέμα του ξεχασμένου λινκ, προκύπτει το τραγούδι που εννοούσε ο Νίκος είναι η ίδια Ελενίτσα του Μιχαλάκη του 1908;
Δεν μπορεί, κάτι έχω χάσει…
Δεν έχεις χάσει τίποτα Περικλή. Το “εδώ” του #21 θα έπρεπε να αναφερόταν στην Ελενίτσα του Μιχαλάκη και κακώς το συνέδεσα, στο #19, με στίχους ασυνάρτητους. Για αυτούς, δεν είχα δόσει παράδειγμα, που ούτως ή άλλως δεν θα έφτανε να τεκμηριώσει αυτά που έλεγα παραπάνω, πάλι στο #19.
Ωραία, Νίκο, πάει αυτό.
Άλλο τώρα:
Σε μια δεύτερη σκέψη, ούτε η πρώτη στροφή με πείθει έτσι όπως την έχουμε βγάλει:
Το πληγωμένο στήθος μου χτύπα και μη λυπάσαι:
Οκέι μέχρι εδώ. Δεδομένου του κακού ήχου, θα μπορούσε ενδεχομένως να λέει και «κοίτα και μη λυπάσαι», αλλά δεν υπάρχει ιδιαίτερος λόγος να υποθέσουμε κάτι τέτοιο, αφού με το «χτύπα» το νόημα είναι μια χαρά. Εκτός αν ο δεύτερος στίχος δώσει άλλο νόημα. Τι λέει όμως ο δεύτερος;
Αν έχεις κι άλλα βάσανα, πε(ς) τα και μη φοβάσαι:
Από μόνο του, κι αυτό είναι οκέι. Τα δύο μαζί όμως κάνουν λίγο περίεργο συνδυασμό: δηλαδή οι πληγές που καταφέρνεις στο ήδη πληγωμένο στήθος μου είναι να μου λες τα δικά σου σπαραξικάρδια βάσανα;
Δεν είναι εντελώς ασυνάρτητο, βγάζει κάποιο νόημα. Ένα νόημα όμως μάλλον ασυνήθιστο, κόντρα στο κλασικό μοτίβο όλων αυτών των τραγουδιών με τις πληγωμένες καρδιές, τους μαζοχιστές εραστές και τις σαδίστριες αγαπημένες (με τα μαστίγια!).
Υποψιάζομαι ότι λέει:
«αν έχει κι άλλα βάσανα, ΧΧΧ μη φοβάσαι», και ότι στο ΧΧΧ λέει κάτι που σημαίνει «αντέχει». Δηλαδή, χτύπα το, μη φοβάσαι, κι ας είναι ήδη πληγωμένο, αντέχει να πληγωθεί κι άλλο.
Ακόμη πιο εύκολα θα έβγαινε το ίδιο νόημα αν έλεγε «Αντέχει κι άλλα βάσανα, ΧΧΧ μη φοβάσαι», αλλά είμαι 99% σίγουρος ότι δεν ακούω -ντ-, αντέχει, αλλά -ν-, αν έχει[ς]. Μάλλον, για να είμαι ειλικρινής, αυτό που ακούω είναι αυτό που γράφει κι ο ανεβάστορας, «αν έχεις … πε τα». Επειδή όμως δε με καλύπτει νοηματικά κι επειδή ο θολός ήχος αφήνει πολλά περιθώρια παρακούσματος, το θεωρώ ακόμη ανοιχτό.
Υ.Γ. Αν συμμερίζεται κανείς άλλος τη δυσπιστία μου, θυμίζω ότι το ΥΤ έχει και τη δυνατότητα μισής ταχύτητας (θεωρητικά και 1/4, αλλά εκεί δεν έχει ήχο). Εγώ δοκίμασα κι εκεί, πολλές φορές, και δε βγάζω κάτι καλύτερο. Άλλος όμως, ίσως.
Έπεσα πάνω σε αυτό το thread και κόλλησα Περικλή, ούτε εμένα μου πάει ο στίχος.
Το ακούω καμιά ώρα τώρα και προτείνω το
“(Σ)το πληγωμένο στήθος μου χτύπα και μη λυπάσαι,
αντέχει κι άλλα βάσανα, έμπα και μη φοβάσαι”.
Πώς το ακούς; Αλλιώς υπάρχει πάντα και το Παπουνάνε.
Να πω κι εγώ την άποψή μου:
Είμαι ανάμεσα σε αυτό που ακούς εσύ @Kostas_P και σε αυτό που ακούει ο @pepe.
“Στο πληγωμένο στήθος μου χτύπα και μη λυπάσαι,
αντέχει κι άλλα βάσανα, πες τα και μη φοβάσαι”
Η νοηματική ακολουθία είναι παρόμοια με αυτή που περιγράφεται στο #30. Δηλαδή αν και το στήθος μου είναι ήδη πληγωμένο μη φοβάσαι να μου πεις τα βάσανα σου, αντέχει κι άλλα “χτυπήματα” (βάσανα).
Νομίζω ότι, τόσο το (ν) στο “αντέχει”, όσο και το (μπ) στο “έμπα” ακούγονται καλύτερα τη δεύτερη φορά που τα λέει ο Μιχαλάκης(;).
Νοηματικά, όπως έγραψε και ο Περικλής, το “πες μου τα βάσανά σου, αντέχω” μου φαίνεται λίγο φιλολογικό για την εποχή και το στυλ του τραγουδιού. Δηλαδή δεν μου κάνει για εξομολογητής/ψυχοθεραπευτής ο Μιχαλάκης, χαχα.
Βασικά, το πρόβλημά μου είναι στο “χτύπα με με τα βάσανά σου”, τώρα που το ξανασκέφτομαι - αντί για κάποια άρνηση/αδιαφορία της Ελενίτσας.
Η ηχογράφηση έχει θορύβους που μπορεί κανείς να εκλάβει για φθόγγους, οπότε ότι θέλει ο καθένας ακούει μάλλον. Μία άλλη εκδοχή θα ήταν
“Στο πληγωμένο στήθος μου κρυφά 'σαι μη λυπάσαι,
αν έχεις κι άλλα βάσανα, πε τα και μη φοβάσαι”.
Πόσο αλήθεια σημαντικό είναι να βρεθεί οπωσδήποτε αποδεκτή από τους περισσότερους εκδοχή για το τί πιθανώς είχε στο μυαλό του ένας στιχοπλόκος, σχεδόν έναν αιώνα πριν;
Πολύ λίγο, σαφώς.
Απλά, συμφωνώ με τον Περικλή, ότι οι (“παραδοσιακοί”) λαϊκοί στιχοπλόκοι δεν έγραφαν ασυναρτησίες, και ότι εντάσσονταν σε μία οριοθετημένη παράδοση - διαφορετική από, ας πούμε, του σύγχρονου “έντεχνου”. Αυτό μόνο.
Σ’ αυτό βέβαια θα συμφωνήσουμε όλοι, φαντάζομαι. Άλλο λαϊκή δημιουργία και άλλο λογία.
Και άλλο “παρα-λογία”!