Υπάρχει μια μικρή κατηγορία μυθοπλαστικών έργων που τοποθετούνται έξω από κάθε πραγματικό τόπο και χρόνο, π.χ. σε υποθετικές πολιτείες του μέλλοντος. Για κάθε άλλο έργο, ένα μίνιμουμ ιστορικού πλαισίου πάντα υπάρχει. Σου λέει π.χ. «Παρίσι» κι εσύ ξέρεις (ή έχεις τη δυνατότητα να ξέρεις) ότι πράγματι υπάρχει τέτοια πόλη και είναι πρωτεύουσα της Γαλλίας. Αυτό σημαίνει ότι πρέπει στο Παρίσι να συνέβησαν αυτά που εξιστορεί το έργο για να μην το θεωρήσουμε παραπληροφόρηση;
…Παρά ταύτα, εκτός του συγκεκριμένου διαλόγου μπορώ να συνεχίσω, έτσι; Θα σχολιάσω λοιπόν, ή θα διορθώσω καλύτερα, κάτι που είπα ο ίδιος τώρα προ ολίγου.
Μπα, τώρα που το σκέφτομαι δεν έμαθα τίποτε. Ήξερα ότι ο Γιοβανίκας υπήρξε, αλλά το βιβλίο απευθύνεται εξίσου και σε αναγνώστες που δεν το ήξεραν. Δεν ήξερα αν είχε σχολή, και φυσικά εξακολουθώ να μην το ξέρω. Κι ο άλλος που δεν ήξερε την ύπαρξη του ανθρώπου, εξακολουθεί να μην την ξέρει.
Σε κάποιες περιπτώσεις, κατ’ εξαίρεση, δίνονται μερικές βασικές εγκυκλοπαιδικές πληροφορίες σε υποσημείωση. Αυτές είναι οι μόνες περιπτώσεις όπου έμαθα κάτι. Είναι επίσης οι μόνες περιπτώσεις όπου διευκρινίζονται ρητά τα όρια ιστορίας και μυθοπλασίας. (Έχει δηλαδή και περιπτώσεις όπου λέει «αυτό δεν συνέβη, είναι φανταστικό». Αλλά προφανώς δεν μπορεί να το λέει όλη την ώρα!)
Να, ο Φώτος Χαρισιάδης για παράδειγμα. Είναι ο κεντρικός ήρωας. Στο βιβλίο γεννιέται και μεγαλώνει στη Σμύρνη, γιος Ηπειρώτη και Καλυμνιάς που εγκαταστάθηκαν εκεί, φοιτά στου Γιοβανίκα, και γίνεται πολύ δυνατό βιολί. Κάνει ένα ταξίδι στις ΗΠΑ όπου γράφει με την Παπαγκίκα και με την κα Κούλα (οι οποίες, παρεμπιπτόντως, είχαν αντιπαλότητα και τους έδωσε αυτός την αφορμή να τα ξαναβρούν), και μετά την Καταστροφή βρίσκεται στην Αθήνα. Ο δε πατέρας του είναι οργανοποιός και έχει διατελέσει τσιράκι στου Μούρτζινου στην Αθήνα (γενικά έχει περιπλανηθεί πολύ αυτός ο πατέρας), παίζει δε και λαούτο.
Υπήρξε όντως Φώτος Χαρισιάδης; Συνέβησαν όλα αυτά, ή έστω κάποια από αυτά; Το μόνο που ξέρω για θετικό γεγονός είναι ότι υπάρχουν Χαρισιάδηδες στην Ήπειρο και μεταξύ αυτών και μουσικοί (είναι το μητρικό σόι των Χαλκιάδων του Δελβινακιού).
(Όχι πως θα χαρώ αν είναι αλήθεια ή πως θα απογοητευτώ αν είναι φαντασία, απλώς έτσι για την περιέργεια.)
Μυθιστορηματικός ήρωας είναι.
Ο πατέρας του, Λεοντάρης Χαρισιάδης, είναι ο Λιόντας, ο πρωταγωνιστής του άλλου βιβλίου της Λιόντας, ένα ταξίδι σε ήχους, τραγούδια, μουσικές παλιών επαγγελμάτων
Νάση Τουμπακάρη «Μινόρε Μανές» εκδόσεις Άγρα. Η μυθιστορηματική ανάπλαση της μουσικής ζωής της Σμύρνης από την μουσικό και δασκάλα μουσικής και συγγραφέα (και πριν πολλά χρόνια φίλη και συμφοιτήτρια, τότε που την φωνάζαμε Νάνσυ).
Λόγω του κάπως προσωπικού τόνου προτιμώ να μη δώσω λινκ -δεν είμαστε άλλωστε και σε επιστημονική ημερίδα-, αλλά πάντως Νίκο είχες δίκιο.
