Μπουζούκι Δημητρίου Μουρτζινου

Εξαιρετικό και σπανιότατο Μπουζούκι Δημητρίου Μουρτζινου στο λινκ: http://trixorda.blogspot.com/2010/08/19.html
Το όργανο διατίθεται προς πώληση

Πολύ ενδιαφέρον, μπράβο Γιάννη που μοιράζεσαι τέτοιες πληροφορίες μαζί μας.
Μπορώ να ρωτήσω κάποια πράματα;
Το καπάκι φαίνεται να έχει ρόζους ή κάτι τέτοιο; Η επίλογή του κομματιού ξύλου που χρησιμοποιήθηκε είναι λίγο ιδιαίτερη ή μου φαίνεται;

επίσης, αφού στις διαφημίσεις του, όπως λες έγραφε οτι έκανε και μπουζούκια, γιατί στην ετικέτα του είναι ζωγραφισμένα μόνο ένα μαντολίνο και μια κιθάρα αν δεν κάνω λάθος; Υπάρχουν φωτογραφίες ή άλλα στοιχεία απο άλλα μπουζούκια του;Γνωρίζουμε κάποιον γνωστό που έπαιζε όργανό του;Εκτος απο την ετικέτα, υπάρχουν άλλα στοιχεία στην τεχνοτροπία κατασκευής του συγκεκριμένου οργάνου που να δείχνουν οτι έχει πραγματικά κατασκευαστεί απο τον Μούρτζινο;
Ευχαριστώ

Καταπληκτικό! Είναι οι πρώτες φωτογραφίες από μπουζούκι του Δ. Μούρτζινου που βλέπουμε. Μπράβο μάστορα! :109:

Στην ταμπέλα δεν γράφει ημερομηνία κατασκευής;

ΥΓ
Το ενδιαφέρον είναι ότι τις επόμενες ημέρες πρόκειται μάλλον να δούμε και ένα ακόμα μπουζούκι του Δ. Μούρτζινου. Φαίνεται ότι οι καιροί ωρίμασαν και θα αρχίσουν να εμφανίζονται και άλλα.

Η ταμπέλα δεν γράφει ημερομηνια αλλά είναι απ΄το πρώτο εργαστήριο του Μούρτζινου.Επομένως τοποθετείται πριν το 1900.
Η διαπίστωση αυτή δεν είναι δική μου, ανήκει στον μουσικολόγο και ερευνητή της ελληνικής οργανοποιείας Πέτρο Μουστάκα. Πράγματι το καπάκι έχει ρόζους και η επιλογή αυτή ξένισε και εμένα αλλά έτσι είναι και είναι το αυθεντικό.Πιστεύω πως ο Μουρτζινος σαν οργανοποιός της αστικής τάξης θα έδειχνε μεγαλύτερη επιμέλεια στα μαντολίνα και τις κιθάρες.Το σκάφος είναι χαρακτηριστικό της εποχής και του Μούρτζινου-πιστεύω ωστόσο ότι είναι πιο κοντα στο λαούτο απ΄το μαντολίνο.

Τα σημεία που “ροζίζουν” στο σκάφος τί είναι;

Πάντως αν ο καβαλάρης είναι ο αρχικός (που μάλλον δείχνει να είναι) ουδεμία αμφιβολία έχουμε για τον αριθμό των χορδών και αποδεικνύεται ότι τα κλειδιά απλά περίσσευαν.

Τα σημεία που ροζίζουν είναι στόκος και δείχνουν ότι το όργανο έχει φάει τις επισκευές του και μάλιστα δεν είναι και καλές…πάντως για να αναφερθώ και σε μια προηγούμενη συζήτηση παίζει να είναι το πιο παλιό σωζόμενο μπουζούκι…αν και μεταξύ μας μπορεί να είναι και αυτό του Γομπάκη φωτογραφία του οποίου μας έδειξε ο κος Καγιάφας…γιατί όπως και να το κάνουμε ο δάσκαλος Γομπάκης σαν πιο παλιός οργανοποιός μάλλον προηγήθηκε των μαθητων του (Μούρτζινος, Κοπελιάδης…κτλ…) στην κατασκευή μπουζουκιού…

να πω και κάτι ακόμα που μου έκανε εντύπωση…το σχήμα της φιγούρας είναι σύνηθες σε λαούτο και όχι σε μπουζούκι…δηλαδή έχουμε μια φιγούρα λαούτου πάνω σε καπάκι μπουζουκιού…δεδομένου ότι όπως ειπώθηκε τα ξύλα δεν είναι τα πιο καλά για το μέγεθος του οργανοποιού αυτού τότε ή μάλλον δεν ήθελε να “σπαταλήσει” πολύ καλά ξύλα σε τέτοιο όργανο ή πειραματιζόταν ίσως αφού πρέπει να μιλάμε για την πρώιμη φάση της δουλειάς του…

Σε άλλο θέμα, είχα υποσχεθεί φωτογραφίες από σωζόμενο μπουζούκι κορυφαίου παλιού μάστορα …αλλά βλέπω με πρόλαβε ο Γιάννης, που δημοσίευσε τις φωτογραφίες που τράβηξε ο Πέτρος που είδε πρίν λίγες μέρες το όργανο του Μούρτζινου. Πρόκειται για το ίδιο όργανο !

Άκυρη λοιπόν η υπόσχεσή μου. Έχω κανονίσει να δω το εν λόγω όργανο από κοντά, εντός των προσεχών ημερών. Φαντάζομαι ότι θα έχω πιό ολοκληρωμένη εικόνα και παρατηρήσεις, οπότε θα σας ενημερώσω σύντομα.

Ειλικρινά μάστορα δεν είδα το μην. σου.
Με τον Πέτρο μίλησα αλλά αυτές δεν είναι οι φωτογραφίες που τράβηξε ο ίδιος.
Αναμένω όπως και πολλοί άλλοι τις παρατηρήσεις σου.

Eμείς οι…κοινοί οργανοπαίχτες περιμένουμε λοιπόν και περισσότερα σχόλια και περισσότερες φωτογραφίες και ότι έχετε ευχαρίστηση να μοιραστείτε μαζί μας.

Σχετικά με τους ρόζους: Το πρώτο πράγμα που πήγε στο μυαλό μου όταν είδα τις φωτογραφίες είναι ένα άλλο όργανο που είδα πριν κάνα χρόνο. Είναι μια βιόλα,Amati Brothers, σίγουρα όχι Αντρεα Αμάτι, η οποία έχει κάνα δύο ρόζους στο καπάκι. Η συγκεκριμένη έχει μειωθεί σε μήκος, όπως η περισσότερες της εποχης εκείνης αλλα, και μειωμένη και με ρόζους , απο ήχο είναι πραγματικά …μπαρούτι…την παίζει βέβαια και καλός βιολίστας.
Μια και βρήκα λοιπόν μάστορες μαζεμένους ας ρωτήσω άλλη μια ερώτηση: εκτός απο το οπτικό μέρος, υπάρχει άλλος λόγος να αποφεύγονται κομμάτια ξύλου, (έλατου συγκεκριμένα) με ρόζους;
Φαντάζομαι οι αδελφοί Αμάτι μπόρεσαν και κάναν τη δουλειά τους…Γενικότερα οι ρόζοι σε ένα μουσικό όργανο είναι …συμβιβασμός;
Ευχαριστώ

Κaι εγώ στο American Lutherie έιχα δει ένα νομίζω Del jesu με έναν τεράστιο ρόζο κάτω ακριβώς απ΄τον καβαλάρη.Η λεζαντα της φωτογραφίας ήταν :In your face Lutherie

Μετέφερα το μήνυμα του κ. Νίκου γύρω από τους ρόζους που μπορεί να έχει ένα καπάκι εδώ. Ας συνεχιστεί σε τούτο εδώ το ποστ αυτή η ενδιαφέρουσα συζήτηση.

Λοιπόν σήμερα,μαζί με τον Παναγιώτη Καγιάφα είδαμε από κοντά το περίφημο μπουζούκι του Μούτζινου.
Ήταν ιδιαίτερη συγκίνηση και γιά τους δύο , γιατί ήταν η πρώτη φορά που εξετάζαμε ένα μπουζούκι Μούρτζινου.

Το όργανο, δεν ήταν βέβαια στην καλύτερη κατάσταση, μιά και, όπως διέκρινα από τις κόλλες, είχε υποστεί τουλάχιστον δύο επισκευές, εκ των οποίων η τελευταία, κακή. Το καπάκι είχε έξι διαμήκη ανοίγματα, επισκευασμένα μεν (τα δύο με ένθετο ξύλο), αλλά πάλι ανοιχτά. Έχουν επίσης αλλαχτεί τα κλειδιά, τα τάστα και ο καβαλάρης. Το σκάφος επίσης έχει αρκετά (επισκευασμένα άσχημα) ανοίγματα. Ως εκ τούτου, εγώ δε θα συνιστούσα, στην σημερινή του κατάσταση, να κουρδιστεί και να παίξει.

Έχει παρ`όλα αυτά πολύ μεγάλη συλλεκτική αξία, αν και δεν αποτελεί κορυφαίο δείγμα της τέχνης του μάστορα. Πρόκειται γιά μπουζούκι πρώιμης μορφής, του πιό ονομαστού μάστορα της ελληνικής οργανοποιίας. Το σκάφος του είναι ρηχό και πεπλατυσμένο, βάθους μόλις 14 εκατοστά, με σχετικά μικρό μήκος χορδής (66,5 εκ.). Τα στοιχεία της κατασκευής του παραπέμπουν περισσότερο στο λαούτο παρά στο μαντολίνο, από την κατασκευή του οποίου επηρρεάστηκε τα αμέσως επόμενα χρόνια η κατασκευή του μπουζουκιού. Ευχής έργον θα ήταν αν κατέληγε τελικά σε κάποιο μουσείο, η σε αντίθετη περίπτωση σε κάποιο συλλέκτη που θα το σεβαστεί και θα το φροντίσει δεόντως.

Ο Παναγιώτης, που πήρε αρκετές φωτογραφίες, φαντάζομαι σύντομα θα μας δείξει κάποιες με περισσότερες λεπτομέρειες.
Και επειδή οι αποκαλύψεις διαδέχονται η μία την άλλη, ενδέχεται να μας έχει και άλλη μιά έκπληξη…:089:

1 «Μου αρέσει»

Πράγματι η συγκίνηση ήταν ιδιαίτερη! Δεν είναι λίγο να πιάνεις στα χέρια σου ένα από τα πρώιμα μπουζούκια. Το σχήμα του πλησιάζει πάρα πολύ εκείνο του λαούτου. Αλλά για τα τεχνικά … “αρχηγού παρόντος” δεν έχω να πω και πολλά πράγματα. Απλώς θα παραθέσω τρεις από τις φωτογραφίες που τράβηξα.

Μια για να φανεί το αβαθές του σκάφους (14 εκατοστά), μια από την ταμπέλα στο εσωτερικό του οργάνου (πράγματι το μπουζούκι πρέπει να κατασκευάστηκε στην αυγή του 19ου αιώνα ή ενωρίτερα) και μια με το Νίκο να παίζει με το ιστορικό αυτό όργανο (Σημειώνω ότι παρά την αντίθεση του Νίκου να κουδιστεί επειδή το όργανο δεν είναι σε καλή κατάσταση, ο ιδιοκτήτης επέμενε. Ετσι έστω και ατελώς είχαμε και μια ακουστική εντύπωση).

ΥΓ

  1. Θα λείψω μερικές ημέρες, αλλά μετά ελπίζω να έχουμε την καινούργια ευχάριστη έκπληξη που μνημόνευσε ο Νίκος!
  2. Επειδή σήμερα ανακοινώθηκαν τα αποτελέσματα, συγχαρητήρια σε όσους έχουν παιδιά και πέτυχαν στις σχολές που ήθελαν!

IMG_5033res1000..jpgIMG_5017res640..jpgIMG_5072res1000..jpg[LEFT]
[/LEFT]

Εξαιρετικά!Ωραίο το μουσάκι Μάστορα!!

Επειδή δεν μπορώ να διορθώσω το αρχικό μου μήνυμα, το σωστό είναι ότι … το μπουζούκι πρέπει να κατασκευάστηκε στην αυγή του 20ου αιώνα ή ενωρίτερα (ευχαριστώ Διονύση).

Συμπληρώνω ότι συμφωνα με δημοσίευμα σε εφημερίδα της εποχής, το 1902 το εργαστήρι του Δ. Μούρτζινου ήταν στον αριθμό 67 της οδού Κολοκοτρώνη. Στη συνέχεια τον Σεπτέμβρη του 1911 μετακόμισε στον αριθμό 57. Άρα στον αριθμό 68 που γράφει η ταμπέλα σίγουρα θα ήταν ενωρίτερα από το 1902.

Όχι στα γένια Νίκο:019::019:

Ας καταθέσω και εγώ την άποψή μου μια και είδα το μπουζούκι.
Κατ’ αρχάς πιστεύω ότι αρχικά είχε ξύλινα κλειδιά και πως τα μηχανικά κλειδιά έχουν μπει στον καράβολα αργότερα - με πολύ καταστρεπτικό θα έλεγα τρόπο. Οι αυθεντικές τρύπες απέχουν υπερβολικά μεταξύ τους για να προσαρμοστεί σε αυτές οποιοσδήποτε τύπος κοινών μηχανικών κλειδιών. Ως εκ τούτου όλα τα κλειδιά είχαν χρηστικό ρόλο και το όργανο είχε συνολικά οκτώ χορδές.
Στη συγκεκριμένη διεύθυνση ο Μούρτζινος βρισκόταν πριν το 1900, άρα το μπουζούκι πρέπει να ανήκει στον 19ο αιώνα.
Μία από τις ομοιότητες που υπάρχουν με το μπουζούκι που απεικονίζεται στον πίνακα του Κουμέλη είναι ότι το “τσάκισμα” του καπακιού (που είναι πολύ ελαφρύ σε σχέση με μελλοντικές κατασκευές) βρίσκεται πολύ χαμηλά - το ίδιο και ο καβαλάρης. Αν λάβουμε υπόψη μας ότι και ένα ακόμα μπουζούκι που βρίσκεται στο ΜΕΛΜΟΚΕ -το οποιό ο Ανωγειανάκης έχει χρονολογήσει στα τέλη του 19ου αιώνα- έχει το ίδιο χαρακτηριστικό, υποψιάζομαι ότι αυτό δεν είναι τυχαίο, αλλά ίσως αποτελούσε ένα κοινό χαρακτηριστικό των μπουζουκιών της εποχής.

Αυτό θα πει παλαιό μπουζούκι. Τυχερός αυτός που το έχει, και φυσικά μπράβο στην παρουσίαση που κάνατε.
Φαίνεται λιγάκι πρόχειρη κατασκευή από ένα τόσο μεγάλο κατασκευαστή. Σε καμία περίπτωση μέχρι τώρα δεν πρέπει να αποκλείουμε το ενδεχόμενο ότι αυτό το μπουζούκι φτιάχτηκε από τους βοηθούς που είχε στο εργαστήρι του και όχι από τον ίδιο, αφού δεν έχουν βρεθεί ανάλογα μπουζούκια του (τουλάχιστον από τα σχετικά μέλη του φόρουμ) για να μπορέσει να γίνει κάποια σύγκριση.

Εκτός από το ότι λαουτοφέρνει στην κατασκευή το όργανο, μου κάνει επίσης εντύπωση (αν φυσικά η ταστιέρα είναι η αυθεντική) που τα διακριτικά της ταστιέρας είναι στην ίδια θέση με τα σημερινά μπουζούκια, και όχι αλά Σταθόπουλο, όπως είχε συζητηθεί παλιότερα στο φόρουμ. Σύμφωνα με κάτι τέτοιο, φαίνεται ότι αυτή η τεχνοτροπία κρατούσε από παλιά στην Ελλάδα.

Κάτι που διάβασα στο μπλοκ του Γιάννη, σχετικά με την διεύθυνση του εργαστηρίου του. Δεν γνωρίζω αν είναι απόλυτα διασταυρωμένο για τα δύο μαγαζιά στην ίδια οδό. Κατά πάσα πιθανότητα ο αριθμός 67 και 57 είναι ακριβώς το ίδιο μαγαζί στο ίδιο μέρος.
Με τα χρόνια, συνήθως αυξάνονται οι αριθμοί στους δρόμους. Άλλες φόρες πάλι στην περίπτωση που υπήρχαν πολλά μαγαζάκια ένα δίπλα στο άλλο, τα ενώνανε για να τα κάνουν μεγαλύτερα, με αποτέλεσμα οι αριθμοί στην οδό να μειώνονται. Κάτι τέτοιο συνέβαινε στην Πόλη.

Συγχαρητηρια σε όλους τους φίλους που βοηθουν να βρεθουν αυτα τα όργανα κ να αντλήσουμε πληροφορίες από αυτά.
Είναι δυνατόν να έχουμε ένα μικρό δείγμα ήχου ?

ΥΓ. Καλό φθινόπωρο και καλές συζητήσεις κ φέτος.

Μέχρι τώρα από τον συγκεκριμένο οργανοποιό, έτυχε να πιάσω στα χέρια μου, τρία μαντολίνα και δυο λαούτα.

Το συγκεκριμένο, αν και από φωτογραφίες μόνο βλέπω το εν λόγω όργανο, νομίζω ότι αδικεί πολύ σαν δείγμα τέχνης το μεγαλύτερο ίσως Έλληνα κατασκευαστή της εποχής εκείνης, βέβαια με όλο το σεβασμό της συλλεκτικότητάς του και της ιστορικότητάς του.

Πάντως κι εγώ όπως και ο Τάσος Θεοδωράκης, δεν αποκλείω το ενδεχόμενο να φτιάχτηκε ίσως και από κάποιους βοηθούς του.

Αυτό που ήθελα να ρωτήσω, επειδή το μάνικο φαίνεται βαμμένο μαύρο (που μάλλον θα έγινε εκ των υστέρων από άλλους) μπόρεσε κανείς να διακρίνει από αυτούς που το έπιασαν στα χέρια τους, από τι ξύλο είναι; αν έχει κόντρες μέσα; ή αν είναι ντυμένο;

Σας ευχαριστώ!