(Γιώργος Βαβουλές)
“Της γυναικας η καρδια”, “Μας υποχρεωσες” και “Εγω να δεις” του ΔΙΟΝΥΣΙΟΥ τα χιλιοπαιγμενα και καταξιωμενα πια λαικα αυτα ασματα -ιδιως το 1ο τα αλλα ακολουθουν πολυ πισω ιδιως απο στιχο μερια- ειναι σε ρυθμο 6/8 τον λεγομενο και σλοου ροκ (“slow rock”).
Ο ρυθμος αυτος -με τις λιγοστες μου γνωσεις- πρεπει να διαδοθηκε στις ΗΠΑ τη δεκαετια του '50 με καποια πανεμορφα τραγουδια που θα τα λεγαμε και μπαλλαντες κυριως απο την ετικετα Atlantic. Εκει εδρασαν οι Ray Charles, Ben E King, Platters, Coasters και λοιποι κολοσσοι της λεγομενης μαυρης μουσικης και ειδικα του ρυθ’εν μπλουζ καθολα μεγαλου κεφαλαιου της παγκοσμιας μουσικης με συγγενη ειδη την τζαζ, τα γκοσπελ, τη σουλ μεχρι και τα μεσα των '70.
Απο εκει περασε και στην Ευρωπη σχεδον αμεσως σε καλλιτεχνες της ελαφρο-ποπ προ Μπητλς οπως Κλιφ Ριτσαρντ, Τζωρτζυ Φεϊμ, Σαντοους, Αζναβουρ κ.α. εως το '63 οπου οι Ανιμαλς σε διασκευη του αρμονιστα τους Αλαν Πραϊς διασκευαζουν το παραδοσιακο καντρυ-μπλουζ “The house of rising sun” σε αυτον ακριβως το ρυθμο και γινεται τεραστια παγκοσμια επιτυχια !!
Οι μαεστροι και συνθετες στην Ελλαδα που υιοθετουν το συγκεκριμενο αυτο ρυθμο φαινεται να ειναι πρωτοι ο Πλεσσας, ο Νικος Λαβρανος ισως και ο Σπανος δυτικοθρεμμενοι οντας αλλα αριστοι μουσικοι και συνθετες και μαλιστα σε μουσικη απο ταινιες της περιοδου '60-'70.
Αυτη τη στιγμη δεν θυμαμαι καποιο συγκεκριμενο ασμα, μεχρι το ‘68 οπου βγαινει η “Αγωνια” του Ζαμπετα και ενα χρονο μετα αν δεν κανω λαθος το “Επισημη αγαπημενη” του Μπιθικωτση τραγουδια που επισκιασαν τεραστιες επιτυχιες της εποχης οπως το “Πετραδακι”, “Ταμπα τουμπα” κ.α.
Στο καπακι ερχεται και ο “Αλητης” με τη Μοσχολιου
και μια και τα τρια αυτα ειναι γνησια λαικα τραγουδια με ενα ελαφρολαικο πρωτοφαντο για την εποχη στοιχειο καθιερωνουν πιστευω αυτο το ρυθμο στους λαικους καλλιτεχνες ευρυτερα.
Για να μη μακρηγορω στη συνεχεια αυτος ο ρυθμος σχεδον κατωχυρωθηκε απο τους ελαφρολαικους καλλιτεχνες και συνθετες αλλα και τους “ερωτικους” λεγομενους εως και τους
“καψουροτραγουδιστες” απο Καφαση εως ξερω γω τι …και εγινε και αγαπημενος ρυθμος των μαεστρων των μπουζουκαδικων οπου εδειχναν τη μαεστρια τους στις ενορχηστρωσεις και χρησιμοποιηση των νεοεμφανισθεντων συνθεσαιζερς ενω παραλληλα και οι φιρματοι και μη τραγουδιστες φαινεται να τα δινουν ολα στα καψουρικα αυτα τραγουδια κανοντας “ρεσιταλ” ερμηνειας και καλα !!
Σημειωτεον οτι τα τραγουδια αυτα εμπαιναν και μπαινουν ακομα στα α’ προγραμματα των μαγαζιων στις “λεζάντες” (τι λεξη κι αυτη !!) ή προς το φιναλε …
Ο ρυθμος επιβιωνει ακομα και σημερα ενδοξως με επιτυχιες οπως “Κερναω αποψε εγω” Πετρελης,
“Μη ρωτας το γιατι” Γονιδης και ας μου επιτραπει και ενα πολυ ωραιο ασμα της Πιεριδη σ’αυτο το ρυθμο που λεει “γυρω μου κοσμος και φασαρια …”
Οι αλλοι ρυθμοι που αναφερεις ειναι ετσι για να τα τσουβαλιασουμε ολα μαζι χωρις ενδοιασμο : ρουμπες
εκτος το “Αγαπη μου επικινδυνη” που ειναι μπολερο.
Για το μπολερο εχω προσωπικα αναφερθει οι ρουμπες μοιαζουν πολυ με το δικο μας συρτο και επειδη εχουμε τη γνωστη μας ξενομανια προτιμαμε να τα λεμε ρουμπες παρα συρτο.
Ναι ρε παιδι μου ειμαστε κοσμοπολιτες, γιατι κακο ειναι ;;
Υπ’οψιν πολλα απο αυτα ειναι Περσικα, Ιρακινα, Ινδικα, Αιγυπτιακα, Συριακα, Τουρκικα και δε συμμαζευεται … Προσωπικα οταν ακουσα το “Αυτη η νυχτα μενει” στα Ινδικα με αρεσε καλυτερα, το ιδιο και το “Εξω ντερτια και καυμοι” στα Τουρκικα.
(Το μήνυμα τροποποιήθηκε από τον/ην yiorgosv 12 Φεβρουάριος, 2006)