Με αφορμή αυτό το ωραίο τραγουδάκι που έβαλε ο @gibson355 απόφασισα και με λίγο ψάξιμο βρήκα την βιογραφια του Μαρίνου Γαβριήλ. Την αφήνω εδώ για όποιον ενδιαφέρεται
https://rebetiko.sealabs.net/mediawiki/index.php/Μαρίνος_Γαβριήλ
3 «Μου αρέσει»
επισεις σε καποια τραγουδια κανει επιτηδες την φωνη με γρεζι οπως ο μαρκος… ενας απο τους παλιους και αυτος…
1 «Μου αρέσει»
Και εγώ το πρόσεξα. Αλλά νομίζω ότι το πετυχαίνει μια χαρά.
1 «Μου αρέσει»
εχει και καποια κομματια απο κατσαρο εκτελεσεις νομιζω… η να τα επαιζαν και αυτοι τοτε ετσι…?
εδω παιζει κυπριακο ταμπουρα νομιζω, κυπριος πρεπει να ηταν… γαβριηλ επιθετο… 
https://www.youtube.com/watch?v=1ARkUtktLRU
2 «Μου αρέσει»
Δεν τον ήξερα καθόλου. Κι εγώ χτες-προχτές τον έμαθα από το τραγούδι που λέει κι ο Γιάννης. Το οποίο εντωμεταξύ δε μου άρεσε και πολύ, αλλά κάτι είχε και μου κίνησε την περιέργεια! Συντέλεσε και το σχόλιο «ντουζένια στη δεκαετία 70»!
Άκουσα λοιπόν μερικά ακόμη τραγούδια στο ΥΤ, και σ’ ένα από αυτά βρήκα και βιογραφικό του στην περιγραφή του βιντέου. Αν δεν απατώμαι είναι το ίδιο κείμενο που έχει και το Σίλαμπς στο λινκ του #1.
Αξιόλογη περίπτωση οπωσδήποτε.
Όχι υποχρεωτικά, αλλά έτσι κι αλλιώς μάλλον δεν έχει κάποια σημασία. Αν ισχύουν όσα λέει το βιογραφικό, έζησε ως καθαρός πειραιώτης, ανεξαρτήτως απώτερης οικογενειακής καταγωγής.
το LP του 1976
|Α1|Ρεμπέτικη Κυβέρνηση||
|Α2|Η Ζωή Κυλάει Σαν Το Νεράκι||
|Α3|Ο Κολπαδόρος||
|Α4|Παράτα Το Παλιό Βιολάκι||
|Α5|Μποέμικα Θα Ζήσω||
|Α6|Για Ένα Παληόπαιδο||
|Β1|Ο Περιπλανώμενος||
|Β2|Πότε Πρόκοψε Η Καϋμένη||
|Β3|Δως Μου Το Κλειδάκι Σου||
|Β4|Νάμουνα Τι νάμουνα||
|Β5|Μανωλάκη Μου||
|Β6|Στα Μονοπάτια Της Ζωής|
2 «Μου αρέσει»
εχεις τον δισκο…? 
και δεν μιλαγες τοσο καιρο… μερικες φορες βρισκεις διαμαντια εκει που δεν το περιμενεις… ακου και αυτο…
κλασικο κομματι με πολλες εκτελεσεις. και τα βαρια τα κομματια τα λεει με την φωνη αλλα μαρκο. τυχαιο…? δε νομιζω…
2 «Μου αρέσει»
Είπαμε είναι της Πειραιώτικης σχολής και χασαπάκι σαν τον Μάρκο!
1 «Μου αρέσει»
και εχει και καποια ωραια κομματια, τα οποια οι ‘‘ρεμπετες’’ της εποχης μας αλλα και οι προηγουμενοι, τα αγνοουν επιδεικτικα. οπως και κομματια του γενιτσαρη παλι. μηπως επειδη δεν ακουν το γνωστο χρατς-χρουτς του 78αρη δεν τα θεωρουν ρεμπετικα και καλα…?
1 «Μου αρέσει»
Δίκαιο έχεις ! Χωρίς χράτσ - χρούτσ δεν είναι αυθεντικό !!!
1 «Μου αρέσει»
σοβαρα μιλας…? 
πω πω… δεν το ηξερα… τωρα τι κανω…? να πατησω το ντελιτ…? 
2 «Μου αρέσει»
Από πού προκύπτει αυτό; Ο κυπριακός ταμπουράς καλά καλά δεν είμαστε σίγουροι τι ακριβώς ήταν, πως κουρδιζόταν κλπ. σε αντίθεση με το βιολί, λαούτο και πιθκιαύλι που έχουμε αρκετές ηχογραφήσεις από το ΡΙΚ, τον Νοτόπουλο, το Πελοπονησιακό ίδρυμα, διάφορες δισκογραφικές καταγραφές κλπ.
2 «Μου αρέσει»
στο τελος της εκπομπης…
Καθηλωτικός ο Κωνσταντίνου! (Και ωραίο λόγο.)
Στον ταμπουρά είναι μια σχολή μόνος του.
Ομολογώ ότι δεν έχω καταλάβει σε τι βαθμό ξέρει πράγματα που γίνονταν και πού αρχίζει ο προσωπικός του πειραματισμός. Νομίζω πάντως ότι υπερισχύει το δεύτερο. Ειδάλλως, θα ήταν ο μόνος που έρχεται σε αντίθεση με τη γενική εικόνα ότι
Για παράδειγμα, το κίτελλί του προέρχεται από δική του τροποποίηση, μας λέει: πριν, τζουράς δεν ήταν; Εγώ μ’ αυτή την εικόνα μένω. Ότι πάνω σ’ έναν τζουρά αναζήτησε να αναστήσει ένα παλιό κυπριακό όργανο για το οποίο είχε ακουστά.
Δεν προκύπτει άμεσα τέτοιο συμπέρασμα από τα δύο αποσπάσματα, αλλά ούτε και το αντίθετο, καθώς δε γίνεται καμιά σχετική ερώτηση. Προφανώς οι εκπομπές εστιάζουν στον άνθρωπο (και δικαίως), όχι στις δικές μου εθνομουσικολογικές-οργανολογικές απορίες.
Μα λέει ξεκάθαρα ότι έβγαλε την ταστιέρα. Και στην αρχή νομιζω λέει ότι όταν παίζει σάζι ακολουθεί την τεχνική του σαζιού, ενώ όταν παίζει ταμπουρά δεν υπάρχει γνωστή τεχνική/ρεπερτόριο, παίζει ότι γουστάρει. Αλλά η συνέντευξη είναι ένα χάος, ο Κωνσταντίνου είναι ένα φαινόμενο, και σαν άνθρωπος, και σαν μουσικός και τα όργανα που κουβαλά, ο παρουσιαστής αρχίζει 10 διαφορετικές ερωτήσεις και μετά του λέει : άσε μην απαντήσεις, παίξε γιατί δε θα προλάβουμε.
Εδώ είναι που φαίνεται η αξία της μεθοδολογίας του Χρήστου Παπαδόπουλου. Ο Παπαδόπουλος θα τον καλούσε πρώτα για συζήτηση και πρόβα, ακόμη κι αν ήταν ντουέτο ταμπουρά με ovation 
, θα έπαιρνε μια ιδέα του φαινομένου, και μετά θα ήξερε που να εστιάσει στη διάρκεια της εκπομπής.
Αλλά βγήκαμε εντελώς από το αρχικό θέμα μας. Από τον κυπριακό ταμπουρά, στον ταμπουρά που παίζει ο κύπριος Κωνσταντίνου, στο όργανο που παίζει ο Γαβριήλ και ακούγεται λίγο σαν του Κωνσταντίνου, παρεμβάλλονται κάτι άλματα λογικής.
1 «Μου αρέσει»
καθολου αλματα… ενδειξεις επιβαιβεωσης βλεπω ως προς το ικιτελι, η κυπριακο ταμπουρα… εχει και στο μουσειο στην πλακα ενα τετοιο οργανο, με δυο διπλες χορδες.
1 «Μου αρέσει»
Αυτό, Μιχάλη, πού το στηρίζεις; Αφού και ο ίδιος ο Κωνσταντίνου λέει ξεκάθαρα ότι δεν επέζησε η παραμικρή αναφορά σε τρόπους παιξίματος του οργάνου, οπότε και αισθάνθηκε ελεύθερος να κάνει ό,τι θέλει, και ακριβώς αυτό έκανε. Πολύ σωστά το θέτει ο emc: Άλματα λογικής από την μία πλευρά ως την άλλη.
Αυτό που δε λέει ξεκάθαρα είναι τι όργανο ήταν πριν. Εμένα μου φαίνεται τζουράς, και θεωρώ λογικά πιθανότατο να μην πρόλαβε τα κυπριακά ικιτέλια ούτε από μακριά. Αλλά κάπου λέει ότι αυτό το όργανο ήταν ιδιαίτερα ερωτικό (κάτι τέτοιο). Αυτό μπερδεύει λίγο: μοιάζει λες και το έχει ακούσει, πέρα εννοώ από να ακούει τον εαυτό του να το παίζει.
Δίχορδοι ταμπουράδες υπήρχαν γενικώς. Με δύο μονές είναι εκείνοι οι περίφημοι που έπαιζαν οι δυο γριές στο Άγκιστρο Σερρών, στην εκπομπή που όλοι ξέρουμε και κανείς δεν έχει δει. Με δύο μονές είναι και τα αλβανικά τσιφτελιά, και αν θυμάμαι καλά υπάρχει και κάποια μαρτυρία ή και εικόνα από Σύρα. Και κάθε λεκτική αναφορά σε ικιτέλι (π.χ. στην Αλανιάρα Μερακλού) σε δίχορδο αναφέρεται, αφού αυτό σημαίνει η λέξη.
Άλλο όλο αυτό, και άλλο αν τα πρόλαβε ο Κωνσταντίνου.
Εγώ την είχα δεί.
Στη δημοσίευση του Ι. Π. Σιδέρη ΟΙ ΖΕΪΜΠΕΚ, έθιμα των απόκρεω εν Σύρω, Λαογραφία 4 (1913 -14) αναφέρεται (αντιγράφω) Εις παλαιοτέραν εποχήν τα όργανα άτινα συνόδευον τον χορόν ήσαν: δύο κιντέλια, είδος μπουζουκιού με δύο χορδάς (πρόκειται για το ικι -τέλι), μία τραμπούκα και έν τέφιον. Σήμερον όμως χρησιμοποιείται η λατέρνα».