‘Ne Itsoun Saidin’ (Columbia E5272 και Columbia 75022-F)
‘Ben Yiarimi Giordoum’ (Col. E9030)
Channakale και ‘Sinanai’ (μαζί ως Col. E5283).
Μου φαίνεται παράξενο πως κανένα από τα τραγούδια αυτά δεν εμφανίζουνται στης υπαρκέτες συλλογές των τραγουδιών της. Γνωρίζω οτί γεννήθηκε στη Κω αλλά θα’θελα να καταλάβω αν ήταν και τουρκόφωνη η απλώς έμαθε και τραγουδούσε αργότερα στα καφέ αμάν της Αλεξάνδρειας και ιδίος το ‘Marika’s’ στη Ν.Υόρκη.
Πέραν τούτου θέλω να ακούσω αυτή την υπέροχη φονή να πεί το σιναναϊ!
Ελπίζω οτί μερικοί θα πρέπει να γνωρίζουν αρκετά για το θέμα αυτό.
Δεν ήταν τουρκόφωνη η Παπαγκίκα, από χριστιανική Κώτικη οικογένεια ήταν και γεννήθηκε είτε στην Κώ, είτε στην Κων/λη αλλά μεγάλωσε στην Κώ (δες εδώ). Η δική μου εντύπωση είναι πως η κατάσταση στην Ελλάδα την εποχή του μεσοπολέμου (αλλά και σήμερα, σε μεγάλο βαθμό…) ήταν τέτοια που δεν προωθούνταν τραγούδια με Τούρκικο στίχο, αφήνονταν μόνο σιωπηλά να αγοραστούν από μερίδα των προσφύγων, καλύπτοντας φυσικά με το παραπάνω το έξοδο της ηχογράφησης.
Δε θα ήταν απίθανο να υπήρχε κάποια διγλωσσία στην Κω. Σε περιοχές όπου συνοικούν κοινότητες με διαφορετικές γλώσσες, συνήθως όλο και κάτι ξέρει ο ένας από τη γλώσσα του άλλου, και η Κως ακόμα και σήμερα είναι λίγο τέτοια περίπτωση.
Χωρίς αμφιβολία η παρουσία τουρκόφωνων μουσουλμάνων στο νησί, αλλά βεβαίως και η οθωμανική διοίκησή του συνέβαλαν στο να υπάρξει θετικότητα στην πιθανή χρήση και της Τουρκικής γλώσσας στους ελληνόφωνους χριστιανούς, Έλληνες πια στον 20όν αιώνα. Πάντως για την Παπαγκίκα, επαναλαμβάνω, δεν έχουμε (μέχρι στιγμής) μαρτυρία ότι ήξερε Τούρκικα. Το ότι ηχογράφησε τραγούδια με τουρκικό στίχο, δεν σημαίνει κατ’ ανάγκην και ότι χειρίζεται και τη γλώσσα. Απλά, ίσως βοηθήθηκε στη σωστή προφορά από παιδικά ακούσματα.