Ο Κατσαρός τα λύσει αυτά μέσα του! 
Γι΄αυτό έζησε 108 χρόνια.
1 «Μου αρέσει»
Διαπιστώνω ότι εαν ειχα αυτή την δυνατότητα επειδη ειχα σταματήσει καποια χρόνια να παιζω δεν θα χρειαζόταν να ξανα θυμηθω κάποια μέρη κομματιών που εχουν επαναληξης της ιδιας νοτας για να καλύψουν το 7-8-9 ή ότι άλλο μερος…
π.χ ενα απλό κομματι το "πορτοφόλι σε- σι ουσακ ", μετα απο κάθε κουμπλέ που ξαναπαιζει την εισαγωγή
το F# το παιζει δεν το εχω μετρησει αλλα καμια 7-8 φορες για να κλεισει το μέτρο. Εχοντας κιθαρα διπλα ακουω που κλεινει και δεν χρειαζεται να μετράω από μεσα μου.
Άλλοι παιζουν 5-6 (οτι τους βγει εκεινη την στιγμη) και μετα παυση για να κλεισει το μετρο…οποτε σε ερωτηση πως ξερεις ακομα και τωρα που παιζεις σολο που ξεκιναει, μου απαντάνε αφου το μετράω με το ποδι…πως αλλλιώς ?
Τι να πω…ισως οι επαγγελματιίες ή αυτοι που παιζουν 20 χρόνια (αλλά παιζουν χωρίς να σταματάνε όπως εγω) αποκτουν εσωτερικη μνηνη στα μετρα…ή έχουν το χάρισμα να απομονώνουν το ρυθμο στο ποδι με την μελωδία.
Τεσπα ευχαριστω…απο οτι κατάλαβα δεν ειναι ότι ολοι οσοι παιζουν το έχουν να μετράνε με αυτο τον τρόπο.
πώς αλλιώς > νοερά.
Δε χρειάζεται 20 χρόνια εμπειρία. Απλώς, όλα τα όγδοα (αν παίζεις 9/8) δεν είναι ίδια, όσο κι αν είναι ίσα σε διάρκεια.
Αν λείψει ο κιθαρίστας, και μείνεις μ’ ένα σόλο όργανο, θα πάψει το ζεϊμπέκικο να είναι ζαϊμπέκικο; Όχι βέβαια.
Αλλά αν δεν το νιώθεις εσωτερικά αυτό το πράγμα, πρέπει να ψάξουμε να δούμε πώς να το εξηγήσουμε με λόγια… Κοίτα, έχεις σκεφτεί ότι το εννιάρι αποτελείται από δύο όμοια τεσσάρια συν έναν έξτρα χρόνο στο δεύτερο τεσσάρι; Σ’ ένα τεσσάρι, που είναι πιο μαζεμένο από τους εννιά ατελείωτους χρόνους του ζεϊμπέκικου, είναι πιο εύκολο να παρακολουθείς αν είσαι στην αρχή ή στη μέση, στα κύρια (πιο τονισμένα) ή στα δευτερεύντα (τα λιγότερο τονισμένα) όγδοα. Τελειώνει το τεσσάρι, αρχίζει το επόμενο. Αυτό όμως θα είναι επαυξημένο με τον έξτρα χρόνο στο τέλος, άρα είμαστε προετοιμασμένοι να τον περιμένουμε…
Πραγματικά σ’ το λέω, ψάξε ηχογραφήσεις που να μην περιλαμβάνουν ένα ξεκάθαρο ρυθμ-τρακ, όπως το τούρκικο που πρότεινα, και προσπάθησε να τις μετρήσεις. Αν υπάρχει δυσκολία, θα είναι μόνο στην αρχή. Μόλις του πάρεις τον αέρα, θα δεις τα ίδια και τα ίδια να επαναλαμβάνονται από τραγούδι σε τραγούδι.
Αυτό ισχύει για τα ζεϊμπέκικα, αλλά περισσότερο για τα αργά.
Τα γρήγορα (καμηλιέρικα) μετρώνται καλύτερα ως “τρία αργά-τρία γρήγορα”, όπως πατάει ο χορευτής και όπως παίζει τις γεμάτες το μπουζούκι. Δηλαδή τα τρία αργά είναι τα τρία πρώτα μπάσα της κιθάρας (2+2+2 όγδοα) ενώ τα τρία γρήγορα είναι τα τρία όγδοα του τελευταίου μπάσου με την τριάδα ογδόων (1+1+1 όγδοα).
Νομίζω ότι ξέχασα να γράψω ότι πάντα τραγουδάω τα τραγούδια και μετά ο ρυθμός έρχεται από μόνος του, όπως στο ΜΑΡΚΟΣ ΒΑΜΒΑΚΑΡΗΣ Ο ΔΕΡΒΙΣΗΣ, 1933
1 «Μου αρέσει»
Προσωπικά, ποτέ μα ποτέ δεν είδα το εννιάρι ως δύο τεσσάρια σύν έναν ακόμα χτύπο που προστίθεται στο δεύτερο τεσσάρι, μουσικός είμαι, όχι μαθηματικός. Το εννιάρι (στον ζεϊμπέκικο) έχει τη διάταξη 2 2 2 3 που είναι η ακολουθία “τεσσάρι - πεντάρι” δηλαδή: 2 2 + 23.
Ε άρα, πού διαφωνούμε;
Το 2-2-2-3 γίνεται πιο αισθητό στα πιο γρήγορα, όπως το περιέγραψε ο Λίγκα.
Το “4άρι + 4άρι με ουρίτσα” είναι όντως ένας τρόπος χωρίσματος και μετρήματος του ζεϊμπέκικου, αφού σαν χτυπήματα είναι “ντου-ουμ τέκε / ντου-ουμ τε-εκ” και ακολουθεί “ντου-ουμ τέκε / ντου-ουμ τε-εκ τε-εκ”.
(τροποποίησα κάπως το #27 μου, σε μία προσπάθεια απλοποίησης που ελπίζω να μην μπερδεύει)
Ο ζεϊμπέκικος ρυθμός είναι (9/8) άρα σύνθετο σχήμα (έτσι είναι όσα έχουν πάνω από (3/8 ή 4). Επομένως ομαδοποιείται σε 4 μέρη (τεταρτμόρια μέτρου) πάντα αποτελούμενα είτε από (2/8) είτε από (3/8). Λόγω της φύσης του τραγουδιού και του χορού με σημεία διακριτά, καθαρά και μάγκικα τα 3/8 συνήθως δεν αναλύονται. Τα μέρη με 2/8 είτε είναι καθαρά (1/8+1/8) είτε αναλύονται πχ. (1/8 +2/16), (1/16 +1/8+1/16) για πιο γρήγορη και παιχνιδιάρικη διάθεση. Η συνήθης δυτική μουσική απόδοση (πλην τζαζ) θέλει ο πρώτος χρόνος να είναι ηχηρός, σε όρους Νταραμπούκα ας πούμε DUM (1/8), οι επόμενοι θα είναι ΤΕ(1/8) ή te (1/16) ή dum (πρώτο 1/16). Σαν να μην έφτανε αυτό έχουμε διάφορες τοποθετήσεις των μερών (3/8) ή (2/8). Έτσι ο καρσιλαμάς είναι DUMTE-DUMTE-DUMTE, DUMTETE, το απτάλικο DUMTETE-DUMtete-DUMTE-DUMtete, παλιό ζειμπέκικο DUMtete-DUMTE-DUMtete-DUMTETE κοκ. Επομένως δοκίμασε να τραγουδήσεις το τραγούδι DUM και ΤΕ και θα καταλάβεις πως θα πάνε οι πενιές.
Αυτό που λέει ο Σπύρος είναι το σωστό και η “λύση” Αν δεν χωνέψεις το ρυθμό, δεν υπάρχει κανένα “κόλπο”.
οτιδηποτε προβλημα υπαρχει, το λυνει η σωστη και προσεκτικη μελετη. και μουσικης και οργανου…