Πεζόδρομοι παγωνιά λέει, και μάλλον εννοεί να εκδίδεται στο πεζοδρομιο, αφού λέει πριν εξευτελισμοί.
Τεσπα, καμιά σχέση με Ρεμπέτικο το άσμα, απορώ τι έχουμε πάθει και την βρίσκετε κάποιοι με τέτοια χαχαχαχα δεν εννοώ τον φίλο μου τον Πελοπονησιο
1 «Μου αρέσει»
Από όλο το υπόλοιπο τραγούδι πάντως, που αποτελείται από σίγουρες λέξεις, δεν προκύπτει ότι την εκπόρνευσε. Όχι πως αποκλείεται κιόλας (και είναι θέμα που συχνά στα τραγούδια το ανέφεραν με υπαινικτικό τρόπο), αλλά σιγουριά δεν έχουμε, και εξευτελισμοί μπορεί να υπάρχουν χίλιων λογιών.
Η παρτιτούρα φαίνεται να μην έχει ανέβει στο σάιτ αλλά γίνεται έμμεση αναφορά ότι υπάρχει. Πατώντας στο σύνδεσμο που δίνω, κατευθύνεσαι στο λήμμα «Λουντιάνα» και εκεί βλέπεις τα απολύτως βασικά για το τραγούδι «Σμαρτ». Αν προσέξεις, ωστόσο, αναφέρεται ο εκδότης (προφανώς της παρτιτούρας) και από κάτω στις Σημειώσεις βλέπουμε το κείμενο που ανέφερε ο Tony Klein στο άρθρο του: «Χαρισμένο στην γλυκειά ντιζέζ Λουντιάνα με αγάπη, Β. Μπεζ.», το οποίο ουσιαστικά αποδεικνύει ότι τραγουδάει η Λουντιάνα. Γι’ αυτό αναφέρθηκα στην αφιέρωση. Φυσικά και η ετικέτα θα το αποδεικνύει αλλά αυτή δεν την έχω διαθέσιμη. Τώρα, γιατί Β. Μπεζ. κι όχι Κ. Μπεζ; Μάλλον τυπογραφικό, εκτός αν είναι κι αυτό μια περίεργη επιλογή ψευδωνύμου.
Καταλαβαίνω πώς το λες. Ίσως και γιατί είμαστε ρεμπέτικο φόρουμ και τελευταία πιανόμαστε όλο με μη ρεμπέτικα τραγούδια. Όχι πως είναι κακό αλλά σίγουρα υπάρχει στο φόρουμ μια φθίνουσα ενασχόληση με αμιγώς ρεμπέτικα θέματα. Πάντως, βρίσκω ωραίο το τραγούδι και το γεγονός ότι η κιθάρα έχει πρωταγωνιστικό ρόλο μου κάνει πολύ πιο οικείο το άκουσμα απ’ ότι οι κλασικές ορχήστρες σε αντίστοιχα ελαφρά. Και πάλι, όχι πως δεν μ’ αρέσουν οι κλασικές ορχήστρες αλλά σε αυτά τα κιθαριστικά σύνολα βρίσκω μια συγγένεια που μου βγάζει νόημα, αν καταλαβαίνεις τι θέλω να πω. Για παράδειγμα, μου φαίνεται απολύτως φυσιολογικό που το Τρίο Κατάρα παίζει κυρίως ελαφρά ενώ αποτελείται από μουσικούς που τους γνωρίσαμε κατά βάση από την ενασχόλησή τους με το ρεμπέτικο. Άλλωστε, υπάρχουν κάποιες κοινές συνισταμένες μεταξύ ελαφρού και λαϊκού/ρεμπέτικου. Βλέπε το Χιώτη που ξεκίνησε με Γκόγκο αλλά ήταν και στα Άσπρα Πουλιά, τον Παπαϊωάννου που «εγκρίνει» τον Γούναρη ως έναν από «εμάς», τον ίδιο τον Γούναρη που κάνει διφωνίες με τον Χατζηχρήστο αλλού, τον Σκαρβέλη που προ του '30 έπαιξε και γαμώ τις κιθάρες σε κατεξοχήν ελαφρά κομμάτια που ερμήνευσε ο τραγουδιστής Γιώργος Πασχάλης, ο μέγας Νταλγκάς που ως γνωστόν έκανε στροφή προς το τέλος αποκλειστικά στα ελαφρά (ίσως και για βιοποριστικούς λόγους), ο Στελλάκης που είπε κάποια πιο ελαφρά του Τούντα, άλλοι τραγουδιστές του ελαφρού που συνεργάστηκαν με λαϊκούς μουσικούς (όχι πάντα επιτυχώς κατά τη γνώμη μου), ακόμα κι ο Μάρκος είπε κάτι «Τικ Τακ» σε μεγάλη ηλικία αν και ήταν πολύ κακή επιλογή. Δεν του πήγαινε καθόλου το ύφος του τραγουδιού, ακόμα και με αυτήν τη λαϊκότροπη ενορχήστρωση. Άσε που είναι εμφανώς καταβεβλημένη η φωνή του λόγω ηλικίας. Αλλά αυτά τα ξέρεις, τι στα λέω; (Μάλλον γιατί έχει γούστο η κουβέντα…)
2 «Μου αρέσει»
Αυτό είναι και δίστιχο:
Χαρισμένο στη γλυκειά ντιζέζ
Λουντιάνα με αγάπη, Βήτα Μπεζ (ή έστω Κάπα). !
Τυχαίο; Δε νομίζω… 
Αλλιώς θα έγραφε «Μπ.», τι σόι συντομογραφία είναι το «Μπεζ.»;
(Κατά τα άλλα: ναι, το κατάλαβα ότι για άλλο λόγο το πόσταρες, απλά έλεγα μήπως βρίσκεται κάπου κι η ίδια η παρτιτούρα να μας λύσει την απορία…)