!
Α ωραία, τόσο το καλύτερο!
Δε θυμάμαι αν έχουμε ξαναδεί την παρτιτούρα, ίσως μόνο το εξώφυλλο. Πάντως αυτή την απροσδόκητη ένδειξη «φοξ οριεντάλ» τη θυμάμαι να αναφέρεται σε σχετικά πρόσφατη συζήτηση.
Μεγάλη περιέργεια θα είχα να το ακούσω με πιάνο, έτσι όπως είναι γραμμένο εδώ, και δεσποινίδες με τις τουαλέτες τους και κυρίους με τα βραδινά τους κοστούμια να χορεύουν φοξ στη μεγάλη σάλα.
Θα υπέθετα ότι φοξ οριεντάλ δε θα σημαίνει διαφορετικό χορό (όπως φοξ τροτ, φοξ ανγκλέ) αλλά απλώς ένα φοξ που η μουσική του έχει οριεντάλ χρώμα. Πάντως, είτε δηλώνει παραλλαγή του χορού είτε ύφος της μουσικής, βρίσκω ότι το είδος «φοξ οριεντάλ» υπήρχε, δεν είναι πατέντα του Τούντα, ούτε ελληνική. Να π.χ. ένα «οριένταλ φοξ τροτ» του 1918: Out of the East (Oriental Fox Trot) by Joe Rosey .
Θα υπέθετα, επίσης, ότι ο Τούντας απλώς έγραψε ένα σμυρναίικο κομμάτι, χασάπικο, και του κοτσάρισε αυτό τον χαρακτηρισμό, φοξ οριεντάλ, έτσι για λόγους εμπορικότητας. Ξαφνικά αρχίζω να αναρωτιέμαι μήπως ανάμεσα στις παμπλήθεις και πολυειδείς επιρροές του υπήρχε και αυτό, το ευρωπαϊκό φοξ οριεντάλ. Η διαφορά είναι σημαντική, γιατί ο μεν Τούντας ήταν ένας βέρος Ανατολίτης, έστω και με δυτική μουσική παιδεία, για τον οποίο φανταζόμουν ότι θα έκανε και κινήσεις προσέγγισης της δυτικής μουσικής, ενώ οι συνθέτες των φοξ οριεντάλ πρέπει λογικά να ήταν το αντίστροφο, βέροι Δυτικοί που σε κάποιες συνθέσεις τους έβαλαν κι ένα ανατολίζον επίχρισμα…
Πάντως βλέπω ότι η παρτιτούρα παρουσιάζει τη μουσική σαν να ήταν μια κανονική ευρωπαϊκή μελωδία σε Λα μείζονα: τόσο τα μέρη Χιτζάζ όσο και τα Σαμπάχ -δηλαδή όλο το κομμάτι- αποδίδονται απλώς με τυχαίες αλλοιώσεις.