Στο πλαίσιο της έρευνας για τον Α.Σταθόπουλο μόλις σήμερα ανακάλυψα τον πέμπτο εμπορικό 36σέλιδο κατάλογο του μεγάλου Έλληνα οργανοποιού.
Ευρύτατη η γκάμα οργάνων τα οποία κατασκεύαζε και εμπορευόταν.
Ωστόσο επειδή θέλει μελέτη και λίγη ανάλυση δεν θα κάνω πρώιμες αναφορές.
Γρηγόρη! Το μπουζούκι σου ο παππούς σου το αγόρασε 10$.
Του Σταύρου Κ κοστολογείτο στα 30$.
Πάντως έκανε και πολύ ακριβότερα όργανα.
Χαρακτηριστικά αναφέρω:
Κατασκευές
Βιολία τυπου Guarneri,amati stadivari κλπ.βιολες
Μπουζούκια,μαντολινα μαντολες,Ταμπουράδες!,λαούτα,ούτια!
μπαλαλάικες,γιουκαλίλι,σαντουριακλπ
Κιθάρες σε διάφορους τύπους και Harp guitar με πολλά μπάσα.
Εμπορια πνευστών(χάλκινα και ξύλινα) και ακκορντεόν,μέχρι και οκαρίνες κατασκευής βιέννης.
Για κάθε όργανο του καταλόγου υπάρχει λεπτομερής περιγραφή και φωτογραφίες σε ορισμένα.
Επίσης θήκες χορδές αναλώσιμα,μέθοδοι εκμάθησης.
Με λίγα λόγια πουλούσε τα πάντα.
Προσθέτω και κρουστά δικής του αλλά και τούρκικης κατασκευής.(νταούλια)
Πολύ ενδιαφέρον αυτό
Ξέρουμε εαν τα βιολιά και οι βιόλες που είναι στον κατάλογο που αναφέρεις είναι δικής του κατασκευής ή έστω κατασκευής εργαστηρίου; Με άλλα λόγια υπάρχει περίπτωση να βρεθεί πουθενα βιόλα με label House of Stathopoulo; Ξέρουμε τι όργανα ακριβώς κατασκεύαζαν οι μάστορες στο εργαστήριο και τι έφερνε απ’εξω;
ευχαριστώ
Εδώ η φτήνεια δεν έφαγε τον παρά!
Βέβαια 10$ μάλλον ήταν 10 καλά μεροκάματα την εποχή αυτή (αν δεν κάνω λάθος)! Άρα να το θεωρούμε σαν ένα μπουζούκι των 800 ευρώ με τα σημερινά δεδομένα. Ενώ του Σταύρου των 2.500.
Είσαι καταπληκτικός Γιάννη.
Έκανε και εισαγωγές φτήνά βιολιά,από 3$.Τα δικά του κοστολογούνταν 90-100$.
(Είχε δοξάρια Tουrte και ένα τσέλλο Tompson που του τα έκλεψαν)
Αναφορικά με τα μπουζούκια είχε μοντέλα μέχρι 75$.
Γρηγόρη δεν είμαι καταπληκτικός,απλά ψοφάω για ψάξιμο.
Γιαννη ,πολυ ενδιαφερον μπραβο και παλι για την ερευνα
Στα 75$ τι διαφορετικο τι λεει για την κατασκευη του συγκεκριμενου μοντελου ,εχει καμια φωτογραφια?
Οι ταμπουραδες ειναι το πιο εντυπωσιακο στον ολο καταλογο,παροτι οτι και ο Καραμπας λεει οτι εφτιαχνε δεν εχει βρεθει τιποτα μεχρι σημερα.
Του Ταμπουρά φώτο έχει.Του ακριβού μπουζουκιού όχι.Πάντως έναι φουλ εξτρα.Οστρακα πολλές δογες κλπ.
Ειρήσθω εν παρόδω,το μπράβο πάει σε σενα Σταύρο για την έρευνα σου για τον Καραπιπέρη.
Σ’ευχαριστω Γιαννη.
Ελπιζω στο τελος με τα στοιχεια που μαζευεις για τον Σταθοπουλο να εχεις σκεφτεις να εκδοσεις καποιο αναλογο βιβλιο .
Ο καταλογος αυτος σαφως αποδεικνυει την παραδοσιακοτητα του Μαστορα Σταθοπουλου και τις καταβολες του
Θα έλεγα όχι μονο τις παραδοσιακές καταβολές του αλλά και τον κοσμοπολιτισμό του.Χαρακτηριστική είναι η παρακάτω εικόνα του καταλόγου, όπου έχουμε ελληνικά χαβανέζικα, ρώσικα και ευρωπαικά όργανα.
Καλα μιλαμε απιστευτο.
Τι σαντουρι απιθανο ειναι αυτο ,μας κανεις να αναρωτηθουμε για πολλα.
Η φωτογραφια με την αρμονικα ειναι ς απο τις ελαχιστες που υπαρχουν με τετοιο οργανο ,ισως η δευτερη .
Λιγο δυσκολο να τα εφτιαχνε ολα αυτα μονος του ,μαλλον εισαγωγεας θα ηταν ,βεβαια στην Αμερικη ποσοι θα ξεραν να φτιαξουν σαντουρια.
Παντως για τα μπουζουκια εχω ακουσει οτι ειχε βρεθει καποτε ενα φανταστικο μπουζουκι με πολλα οστρακα το οποιο ειχε και σκαλιστη θηκη με την ονομασια του Μαστορα πανω ειδικα φτιαγμενο απο το Σταθοπουλο για το συγκεκριμενο οργανο ,ενα εργο τεχνης ,δυστυχως ομως το οργανο αυτο συντηρηθηκε απο καποιον που δεν ηξερε καλα την τεχνη της συντηρησης και το αποτελεσμα ηταν καταστροφικο .Γιαννη αν θες βεβαια και δεν ζηταω πολλα ειμαι πολυ περιεργος για την φωτο του ταμπουρα ,βεβαια μπορω και να περιμενω εφοσον ετοιμαζεις κατι.
Η αρμόνικα είναι εισαγωγής.Πουλαγε θήκες με την φίρμα του πράγματι.
Τα παραδοσιακά του όργανα τα μελετώ συνολικά.Θα τα πουμε για αυτά σύντομα.
μια χαζή ερώτηση:
Γιατί ο κατάλογος είναι στα ελληνικά και όχι στα αγγλικά;
Γιατί προφανώς θα υπήρχε και αγγλικός κατάλογος, αλλά στα σεντούκια ελληνικών οικογενειών διασώθηκε ο ελληνόφωνος.
Γιάννη αν θέλεις (βιάζομαι φυσικά μια και θα εκδόσεις κάτι όπως είπες) και δεδομένης της συζήτησης που άνοιξε μετά την εισήγηση του Γιάννη Κουκουρίγκου στην Σπάρτη, για το κατα πόσον ονόμαζε τα μπουζούκια ως τέτοια ή τα έλεγε μάντολες (λόγω σκάφους, ενθέσεων στην ταστιέρα και της τρέλας του μαντολίνου την εποχή εκείνη), μπορείς να μας πείς πώς τα παρουσιάζει στον κατάλογο;
Και εγώ με αφορμή την ερώτηση του Γρηγόρη θα ήθελα να μάθω αν μέσα στον κατάλογο υπάρχουν αυτά τα περιβόητα lioutos που αναφέρει στην ταμπέλα του καθώς και σε τι όργανο αντιστοιχεί…είναι δηλαδή τα μπουζούκια ή κάποιος τύπος λαούτου ή κάτι άλλο…?:112:
Γεια σου
Σε παρακαλώ μπορείς να μας στείλεις το σκαν της σελίδας με τη φώτο του ταμπουρά;
Σ ευχαριστώ
Τα μοντέλα μπουζουκιού του Σταθόπουλου το 1912-1913.
Από φτηνά μέχρι πολύ ακριβά.
Μπράβο σου Γιάννη για την πολύτιμη δουλειά που κάνεις.
Στα πρώτα μπουζούκια αναφέρει εκ κισσού. Αλήθεια τι ξύλο εννοεί;
Τριανταφυλλιά εννοέι παλίσανδρο φαντάζομαι. Έτσι;
Ακόμη έχεις βρεί καμιά φωτογραφίά με αυτά τα πολύ ακριβά μπουζούκια του;
Σε κάποια όργανα λέει ο κατάλογος με ταστιέρα εβένου περιδεδεμένη με ιβορίτιδα. Προφανώς μιλάει για ελεφαντόδοντο.
Ο Καρελάς μου είχε πει για ένα μπουζούκι του Σταθόπουλου που έχει στην κατοχή του, μαρκετερί στο καπάκι είναι από φύλο βακελίτη. Συγκεκριμένα ανέφερε ότι ήταν σύγχρονο υλικό της εποχής φτιαγμένο για τις πρώτες πλακέτες ηλεκτρονικών.
Έχουμε καμιά ένδειξη για τους μισθούς της εποχής για να κάνουμε μια συγκριση με τους σημερινούς τιμοκαταλόγους;
Για εξηγήστε μου αλήθεια, εσείς οι επαΐοντες, τι ακριβώς σημαίνει «τριανταφυλλιά» όταν αναφερόμαστε σε ξύλα χρήσεως (για μουσικά όργανα ή στην επιπλοποιία); Τριανταφυλλιά (που να κάνει μυρωδάτα τριαντάφυλλα) μεγέθους τέτοιου ώστε να χρησιμοποιηθεί το ξύλο της σε παρόμοιες εφαρμογές, εγώ δεν ξέρω να υπάρχει. Μήπως πρόκειται για κακή και πρόχειρη «μετάφραση» του αγγλικού / αμερικάνικου Rosewood, που αν δεν κάνω λάθος είναι ο παλίσανδρος;
Για την «ιβορίτιδα» φαντάζομαι ότι εννοείται όχι το πραγματικό ελεφαντόδοντο, που λέγεται ivory, αλλά κάποιο συνθετικό υποκατάστατό του (η «πάστα»); Όσο για το βακελίτη, εδώ είμαι εγώ επαΐων ως ηλεκτρονικός μηχανικός: Πρόκειται για ένα υλικό πρωτοποριακό στις πρώτες δεκαετίες του 20ού αιώνα, που προέρχεται από το φυσικό ελαστικό (το χυμό του λαστιχόδεντρου). Από νωρίς είχε βρεθεί ότι αν στο χυμό αυτό προστεθεί άνθρακας σε κάποια ποσότητα, το υλικό σκουραίνει το χρωματισμό του, χάνει κάποια από την ελαστικότητά του αλλά κερδίζει σε μηχανική αντοχή. Έτσι π.χ. δημιουργήθηκαν τα πρώτα ελαστικά αυτοκινήτων, που μάλιστα ήταν συμπαγή, με χρώμα μαύρο από τον τον πολύν άνθρακα. Αν προσθέσουμε ακόμα περισσότερο άνθρακα, το υλικό τελικά θα χάσει τελείως την ελαστικότητά του και θα συμπεριφέρεται σαν ένα απολύτως στερεό υλικό. Όμως, απεδείχθη ότι είναι κάκιστος ηλεκτρικός αγωγός, γιʼ αυτό χρησιμοποιήθηκε σε διακόπτες, πρίζες κλπ. της πρώιμης ηλεκτροτεχνικής βιομηχανίας, καθώς και για τα κελύφη και ακουστικά των πρώτων, προπολεμικών τηλεφώνων. Το όνομά του: βακελίτης.
Κισσό λέει το κελεμπέκι και τριανταψυλλιά τον Βραζιλιάνικο Παλίσσανδρο.
Η Ιβοριτιδα είναι το Ivoroid συνθετικό υλικό που μοιάζει με ελεφαντόδοντο και το χρησιμοποιούσαν όλοι οι μεγάλοι κατασκευαστές πχ.(gibson)κατα κόρον τότε.