Το πιστεύω κι εγώ. Δεν το έχω ψάξει ώστε να μιλώ με στοιχεία, αλλά τόσο ο ρυθμός/χορός του γρήγορου χασάπικου όσο και ο δρόμος νιγρίζ μού φαίνονται να σχετίζονται με τη Ρουμανία. Μάλιστα για την ακρίβεια μάλλον ένα είδος μινόρε που η κλίμακά του συμπίπτει με αυτήν του νιγρίζ -το καθαυτού νιγρίζ ως μακάμι είναι άλλο πράγμα. Εδώ πρέπει μάλλον να έχουμε ένα πακέτο μουσικών στοιχείων που μας ήρθαν όλα μαζί από αυτή τη διαδρομή, και που περιλαμβάνουν εκτός από τα παραπάνω και το τσίμπαλο / σαντούρι ως όργανο, και μια ορισμένη χρήση των ντιμινουιτών, και άλλα, που όλα μαζί ζυμώθηκαν με ό,τι ήδη είχαμε εδώ -την ντόπια παράδοση σαντουριού, τον μακελάρικο χορό, το μακάμ νιγρίζ. Αν μιλήσω πιο συγκεκριμένα ρισκάρω να πετάξω καμιά πατάτα, γενικώς όμως κάτι τέτοιο μου μυρίζει.
Και εγώ δεν έχω στοιχεία, αλλά σίγουρα τα μαυροθαλασσίτικα ήταν δημοφιλέστατα στην Πόλη και βεβαίως οι εμπορικές και πολιτιστικές σχέσεις μεταξύ νότιου Ευρωπαϊκού Ευξείνου και Κων/λης πάρα πολύ στενές. Και δεν είναι τυχαίο ότι το ρεπερτόριο της λατέρνας στην Κων/λη περιλαμβάνει πάρα πολλά οργανικά κομμάτια και ελάχιστα που να είχαν προηγουμένως γίνει γνωστά και δημοφιλή ως τραγούδια με στίχο. Προφανώς, οι λατερνατζήδες έψαχναν για δημοφιλή οργανικά κομμάτια περισσότερο από τραγούδια με στίχο, αφού ο στίχος βέβαια δεν μπορούσε να περάσει μέσα από τον κύλινδρο.
ένα τραγούδι που αγαπάω πολύ…το ανεβάζω εδώ μιά και δεν πρόκειται να είναι σχετικό πουθενά αλλού:
http://www.youtube.com/watch?v=w0lcoFwdmFU Η Βραϊλα, τρ. Μ. Παπαγκίκα
η σμύρνη επίσης είχε έντονες οικονομικές σχέσεις με την παραλιακή ρομανία και οι ελληνικές παροικίες της…
Εννέα χρόνια αργότερα, αξιώθηκα ν’ ακούσω την εκτέλεση με Κώχ. Πολύ ενδιαφέρουσα παραγωγή, ωραία ενορχήστρωση και ο πιανίστας μακράν πάνω απ’ όλους. Η τραγουδίστρια, που μάλλον έγινε φανερό απ’ τα τότε γραφόμενά μου ότι δεν ήταν / είναι η αδυναμία μου, αξιοπρεπέστατη πραγματικά.
Σε συνέχεια της ανάρτησης της Ελένης:
(Γ. Κοκκώνης):
Η μελωδία όμως είναι προγενέστερη: είναι η πασίγνωστη «Hora Morii», γνωστή επίσης και ως «La Moara la harta-scarta», της οποίας το θέμα χρησιμοποιεί ο George Enescu το 1901 στην Πρώτη ραψωδία του (Romanian Rhapsody No 1 in A major, Op. 11)
επισεις στη ρουμανια απανταται πολυ και ο δρομος χιτζαζ, και λιγο λιγοτερο χιτζασκαρ και σαμπα, αλλα με καπως διαφορετικα ακκορντα. αυτο σημαινει στανταρ, μουσικα δανεια και αντιδανεια. γιατι οι μικρασιατες δεν κολλουσαν πολλες φορες, ρουμανικες χορες μετα απο αμανεδες? η οι μπουζουξηδες μεχρι το 60’ δεν ειχαν ολοι ιδιαιτερη αγαπη στις χορες? κι εγω παντως για ρουμανικο το ξερω…
Ρουμανία και Μολδαβία
Στο βίντεο του Μιχάλη #23 είναι πράγματι 100% ο Καροτσέρης όπως τον ξέρουμε κι εδώ, μόνο το τέμπο είναι πιο γρήγορο.
Μα είναι πασίγνωστο ότι όλα τα “Μαυροθαλασσίτικα” που βεβαίως τροφοδότησαν με μπόλικο ρεπερτόριο τους σταμπαδόρους της πολίτικης λατέρνας, Ρουμάνικα ή Μολδαβίτικα είναι.
πρέπει να είναι η ορχήστρα Ιερόθεου Σχίζα (ηχογράφηση Αμερικής), η εχω λάθος?
Σπύρο, το #24 λες; Ναι, του Σχίζα είναι:
Παίζει η μανδολινάτα του Ιερόθεου Σχίζα
έτος ηχογρ.1928 Νέα Υόρκη
Παραδοσιακό
(Από την περιγραφή στο ΥΤ)
Εγώ προσωπικά από αυτήν πρωτοέμαθα τον Καροτσέρη. Στο μυαλό μου είναι η «πρωταρχική» εκτέλεσή του, το μέτρο σύγκρισης για να πω ότι κάποια άλλη εκτέλεση είναι «ίδια», «διαφορετική», «κλασική», «ασυνήθιστη»…
γιαυτό που έβαλε ο Μιχάλης λεω 23?
ασχετη φώτο βέβαια που βλέπω.
24 είναι, όχι 23. Τον σωστό αριθμό σχολίου τον βλέπεις όταν το σχόλιο που σ’ ενδιαφέρει είναι στην κορφή της οθόνης σου (αν στην κορυφή έχει έστω και 1-2 εκατοστά από το προηγούμενο, ας είναι και κενά, εμφανίζεται ο αριθμός του προηγούμενου).
Το #23 είναι το ρουμάνικο, με σωστή φτγρ. Στο #24 εμφανίζεται μια μαντολινάτα, δεν ξέρω αν είναι του Σχίζα, αλλά πάντως αυτό που ακούμε είναι του Σχίζα.
υπάρχει προγενέστερη ηχογράφηση?
εστω και απο “Μαυροθαλασσίτες”?
Ισως αν ψαξεις στην δισκογραφια της ρουμανιας…
Ναι, αλλά με τί στοιχεία;
ελα ντε, με τι στοιχεία?
τωρα που ήρθε η κουβέντα, έχουμε καμιά εικόνα απο Βαλκανικά Φόρουμ? τι κανουν αυτοί ? που τους βρίσκουμε?
καιρός ειναι να “αδελφοποιηθούμε”!