Καλησπέρα και απο μένα.
Λέγομαι Βαγγέλης είμαι 46 χρονών και μένω στην Θεσσαλονίκη.
Η πορεία μου με το μπουζουκι ξεκίνησε το 1994 ως φοιτητής, όπου μου χάρισε πολλές και όμορφες αναμνήσεις. Μετά απο κάποια χρόνια λόγο οκογενειακων, δουλειά, παιδια, κλπ κλπ, αλλά κυρίως λόγο έλλειψης παρεας,το παράτησα για αρκετό καιρό.
Στα μέσα του 2012 έγινε ενα ατύχημα, με αποτέλεσμα να γίνει μεγάλη ζημιά στα δάκτυλα του αριστερού χεριου και να χρειαστουν περιπου 3 χρόνια για την αποκατάσταση.
Για να μην σας κουραζω, πριν περιπου ενα χρόνο, μου ξαναμπήκε το μικρόβιο και έτσι δειλά δειλά ξεκίνησα παλι.
Φυσικά έγινε μια αλλαγή ως προς το όργανο, έδωσα το τετραχορδο και αγόρασα ενα τριχορδο γιατί εχω διαθέσιμα μονο 3 δάκτυλα , μέσο παραμεσο και μικρό, και αυτά με μεγαλο περιορισμο κινήσεων.
Κουτσα στραβά όμως το παλευω και σύντομα θα με δείτε σε καμία πίστα, χαχαχαχαχαχα.
Ευχόμαι σε όλους υγεία και ελπίζω να μην σας κουράσω με τις ερωτήσεις μου.
Καλώς ήλθες Βαγγέλη και καλες συζητησεις να έχουμε.
Ωραια η παρουσίαση σου !
Σχετικά με το ατύχημα σου και το μετέπειτα αυτού, μου θύμισες έναν φοβερό παίκτη.
Αφήνω και ένα βίντεο για όσους δεν τον έχουν απολαύσει.
Κάπως έτσι είμαι, αλλά λίγο χειρότερα.
Η μουσική είναι για την ψυχή μας… και αν ξεφύγουν και 5-6 νότες δεν έγινε και κάτι.
Ο καθένας βρίσκει διαφορετικούς τρόπους για καλύψει τα κενά είτε είναι ενα όργανο είτε οτιδήποτε άλλο.
Ευχαριστώ για το video. Πόλυ ωραίο παιξιμο.
Βαγγέλη καλώς όρισες! Με συγκίνησε η ιστορία σου, και χαίρομαι πολύ που ξαναπιασες το όργανο.
Αν θες να παίξεις θα βρεις τον τρόπο, όπως ο Κώστας Παπαπαναγιωτου, ο Τζανγκο Ράινχαρτ, και άλλοι λιγότερο διάσημοι. Θα βρεις και την μαγεία του τρίχορδου τώρα, όχι μόνο από ανάγκη αλλά και από επιλογή.
