Όπου υπάρχει καπνός…
δεν υπάρχει απαραίτητα και φωτιά!
1 «Μου αρέσει»
Μάλιστα, ευχαριστώ.
Δύο στοιχεία που έχω παρατηρήσει να εμφανίζονται συστηματικά στον Τσιτσάνη, αλλα΄όχι στο προπολεμικό ρεμπέτικο, είναι:
-η εναλλαγή ποιητικών μέτρων από στίχο σε στίχο (στο παραδοσιακό ρεμπέτικο το ποιητικό μέτρο είναι σταθερό)
-στροφές που καταλήγουν όλες σε ένα κοινό τελείωμα, κάπως σαν ρεφρέν, αλλά που δεν είναι ρεφρέν γιατί δεν είναι ξεχωριστή μελωδική ενότητα, ούτε στιχουργική. Π.χ. Απόψε κάνεις μπαμ, Σερσέ λα φαμ…
Καθόλου όμως δεν έχω ψάξει αν αυτά τα έκανε πρώτος ο Τσιτσάνης ή άλλος. Πόσο μάλλον αν τυχόν υπήρχαν σε άλλα είδη τραγουδιού πριν περάσουν και στο ρεμπέτικο.
Ναι, δεν εχεις αδικο. Τωρα, σχετικα με την προελευση (εννοειται οτι και η επινοηση απο καποια επιρροη προκυπτει) μονο οι εθνομουσικολογοι θα μπορουσαν να μας πουν λεπτομερειες, αλλα δεν ξερω αν υπαρχει τετοιου ειδους ερευνα στο εργο του Τσιτσανη.
Ο πιο ακουστός τσιτσανολόγος είναι ο Ορδουλίδης, αλλά δεν τον έχω διαβάσει. Ίσως να έχει πιάσει κι αυτό το θέμα.
1 «Μου αρέσει»
Εχω διαβασει δυο βιβλια του. Ειναι πολυ καλος, αλλα δεν εχει ασχοληθει με κατι τετοιο, δηλ χαρακτηριστικους τυπους τραγουδιων που θα μπορουσαν να αποτελουν “οικογενεια”. Απ οσο γνωριζω δηλαδη.