Κάντονε Σταύρο Κάντονε - Δρόμος

Θα μπορούσε κάποιος να με βοηθήσει σχετικά με το Καφτονε Σταύρο καφτονε;
είναι χουζαμ; είναι ραστ; με έχει μπερδέψει.

Καλές γιορτές σε όλους και καλά παιξίματα!!

είναι ραστ που κλείνει με σεγκιάχ.

3 «Μου αρέσει»

Ευχαριστώ Νίκο, καλές γιορτές να έχεις!

1 «Μου αρέσει»

Αυτό που μάλλον σε μπερδεύει είναι το χρώμα μουστεάρ… οι τρόποι που μπλέκονται εδώ είναι
ραστ
σεγκιαχ
μουστεάρ
και υποθετικά ζασκιάρ ως συνδιασμός των 2 πρώτων. όλα αυτά τα χρώματα βέβαια τα αγγίζει πολύ επιφανειακά αλλά σίγουρα περίτεχνα.

αλλά μάλλον σε μπέρδεψα χειρότερα τώρα

@alk Δεν με μπέρδεψες γιατί ακόμη δεν γνωρίζω τόσα πράγματα περί δρόμων, οπότε επί της ουσίας δεν κατάλαβα και πολλά. :crazy_face:
Έχω αρχίσει τη μελέτη για δρόμους εδώ και περίπου 2 μήνες αλλά ξέρω μόνο τα πολύ επιφανειακά.
Καλό είναι πάντως να ακούμε και καμιά λεπτομέρεια να μπαίνουμε περισσότερο στο νόημα σταδιακά!!

ΥΓ: Το ζασκιάρ το εξέλαβα ως χιτζασκιάρ. Αυτό είναι ή κάτι άλλο που δεν το ξέρω ακόμη;

1 «Μου αρέσει»

Τα παραπάνω είναι ονομασίες μακαμ και όχι δρόμων.Ο Νίκος σου έδωσε τις ονομασίες δρόμων.
Το χιτζασκιάρ δεν είναι ζασκιαρ.
Αν θεωρήσουμε πως το βασικό μακάμ είναι το ραστ, το σεγκιαχ καταλήγει στην τρίτη του βαθμίδα αποκτώντας προσαγωγέα ημιτονίου ως μόνιμη έλξη.
Δηλαδή απο ραστ ρε, η βάση ορίζεται το φα# με προσαγωγέα το μι#. (παράδειγμα : το τραγούδι στρίβε λόγια)
Το μουστεάρ κάνει ότι κάνει και το σεγκιαχ αλλά δίνει προσαγωγέα ημιτονίου και στη νότα λά.οπότε έχεις τη δομή φα# σολ# λα. (δεν γνωρίζω τραγούδια γραμμένα καθαρά σε αυτό το μακάμ)
Το ζασκιάρ έχει συμπεριφορά του σεγκιάχ αλλά καταλήγει στην τονική του ραστ…δηλαδή το ρε.(παράδειγμα : στο φάληρο που πλένεσαι)

Το “ώρες με θρέφει ο λουλάς” είναι γραμμένο με τον ίδιο τρόπο με το τραγούδι που ρωτάς

Γενικά στο μακάμ, όταν κάποια χρώματα περνάνε γρήγορα ως αποχρώσεις του βασικού μακαμιού μιλάμε για cesni δηλαδή για “γεύση” . Φαντάσου λοιπόν πως το μουστεάρ ίσα που το παίρνουμε μυρωδιά , δεν κάθεται.

2 «Μου αρέσει»

Ωραίο πράγμα η μουσική και δεν σταματάς ποτέ να μαθαίνεις κάτι νέο. (Προφανώς δεν το λέω σαν να το έφτασα στο τοπ, γενικότερα μιλάω.)
Για μακάμια έχω βιβλίο αλλά είπα να ασχοληθώ αργότερα και να μάθω πρώτα τους δρόμους. Μακάμ είδα είναι πιο πολύπλοκο οπότε ας μάθουμε αρχικά τα βασικά και μετά πάμε και σε αυτά!

Επειδή και το ‘‘Ώρες με θρέφει ο λουλάς’’ το έχω στα υπ’ όψιν, αλλά ακόμη δεν το έχω ψάξει, είναι και αυτό ραστ και μετ’ έπειτα σεγκιάχ ως προς το δρόμο;
Ή δεν έχει άμεση σχέση ο δρόμος που λέγαμε παραπάνω με το μακάμι;

1 «Μου αρέσει»

Μπράβο, και το ώρες με θρέφει ο λουλας έχει την ίδια συμπεριφορά. Κοίτα να πιάσεις το νόημα της τροπικοτητας και των 4/5χορδων και μην κολλάς τόσο στις ονομασίες που γίνεται μπέρδεμα, ή στην ακριβή αντιστοίχηση με μακαμι.

3 «Μου αρέσει»

Φίλε John88, επειδή προφανώς δε φιλοδοξείς να κατανοήσεις πρώτα τι σημαίνει ο καθένας από αυτούς τους μυστήριους όρους και μετά να βγάλεις το κομμάτι, η περίληψη είναι η εξής:

Έχεις ένα ραστ. Ρε, Μι, Φα#, Σολ, Λα, Σι, Ντο#, Ρε, που το Ντο# μπορεί να είναι και Ντο φυσικό σε κάποια σημεία. Απ’ όλες αυτές τις νότες υπάρχουν τέσσερις που είναι βασικότερες από τις άλλες: το Ρε της τονικής, το Φα# με το Λα που συμπληρώνουν τη συγχορδία Ρε ματζόρε, και το Ρε της οκτάβας. Δηλαδή οι νότες της βασικής συγχορδίας.

Αυτές οι τέσσερις νότες είναι πάντα στη θέση τους. Όλες οι ενδιάμεσες είναι λιγότερο σταθερές. Η δεύτερη νότα, το Μι, μπορεί να γίνει και Μι# (=ίδιο τάστο όπως όταν παίζεις τη νότα Φα φυσικό). Η τέταρτη νότα, το Σολ, μπορεί να γίνει και Σολ#. Η έβδομη είναι άλλοτε Ντο και άλλοτε Ντο#, και αν είναι Ντο# τότε μπορεί και η έκτη, το Σι, να γίνει Σι# (=ίδιο τάστο με το φυσικό Ντο). Όλα αυτά λέγονται έλξεις: οι ασταθείς νότες (2η, 4η, 6η, 7η) ενίοτε έλκονται άλλοτε από τη μία και άλλοτε από την άλλη σταθερή νότα, και ψηλώνουν ή χαμηλώνουν ένα ημιτόνιο για να βρεθούν πιο κοντά της.

Τώρα: επειδή μερικές φορές μια έλξη γίνεται μόνιμη, δηλαδή η ασταθής νότα ξεχνάει εντελώς πού ήταν κανονικά η θέση της και σταθεροποιείται στην κουνημένη της θέση, το σύστημα των μακάμ έχει δώσει ειδικές ονομασίες γι’ αυτές τις περιπτώσεις. Αν λ.χ. έχεις κάτι σαν Ραστ όπου όμως αντί για Μι (που καμιά φορά να έλκεται από το Φα# και να γίνεται Μι#) έχεις μόνιμα Μι#, δεν το ονομάζουμε πια Ραστ αλλά ζασκιάρ*.

Και τα άλλα ονόματα που ανέφερε ο Αλκ, παρόμοιες καταστάσεις περιγράφουν.

Δεν έχεις ανάγκη να ξέρεις το ειδικό μακαμίστικο όνομα κάθε τέτοιας περίπτωσης. Αρκεί να ξέρεις ποιες νότες είναι σταθερά σε συγκεκριμένη θέση και ποιες ανεβοκατεβαίνουν, πράγμα που βγαίνει και με το αφτί.


*ζασκιάρ: για την ακρίβεια, σαζκιάρ το ήξερα. Από το «σαζ» = όργανο και το «κιαρ» που δεν ξέρω τι σημαίνει αλλά υπάρχει σε πολλές ονομασίες μακαμιών.

1 «Μου αρέσει»

@pepe Ενδιαφέρον αλλά και πολύπλοκο. Τώρα προσπαθώ να μάθω τους δρόμους και τις σταθερές νότες σε κάθε έναν όπως περιεραψες παραπάνω για το ραστ.
Ωραία η ανάλυσή σου περί μακαμιών αλλά δεν έχει μάθει κάποιος τα στάνταρ πρώτα -των δρόμων- δεν θα μπορέσει να κατανοήσει το μακαμ.
Γενικότερα από ότι κατάλαβα το παν είναι το τετράχορδο. Σε κάθε παραλλαγή του εκεί πάνω ορίζονται όλα

Ρε ραστ είναι φίλε,ωραίο, και “κόλλας” και ένα μαγκιορικο ταξιμακι και είναι μουρλια!!!

Το μουστεάρ κάνει ότι κάνει και το σεγκιαχ αλλά δίνει προσαγωγέα ημιτονίου και στη νότα λά.οπότε έχεις τη δομή φα# σολ# λα. (δεν γνωρίζω τραγούδια γραμμένα καθαρά σε αυτό το μακάμ)

[/quote] υπαρχουν πολλα δημοτικα https://www.youtube.com/watch?v=bRGVVnVAGFA και το εχουνε και οι ρουμανοι https://www.youtube.com/watch?v=7QoKXT4I0cw&pp=QAA%3D