Ενα τραγούδι που το αφιερώνω σε κάποιον που αγαπώ.
Πρωτομαγιά βράδυ μαζευτήκαμε στο σπιτικό του Νικόλα,και περάσαμε δυο καινούργια τραγούδια.
Θέλω να ευχαριστήσω και δημόσια τα παιδιά ,που πάντα με χαμόγελο και καλή καρδιά, προσφέρουν τις γνώσεις τους,αλλά και τον πολύτιμο χρόνο τους και περνάμε τα τραγουδάκια μου.
Οσο για την φωνή της Γεωργίας,δεν θα πω τίποτα παραπάνω.Η κοπέλλα το εκανε δικό της αμεσως,και μετα απο μια πρόβα που κάναμε,εβαλε την ψυχή της και το απογείωσε κατά την γνώμη μου!!.!!
με έπιασε ανατριχίλα τώρα που το ξανάκουσα. βαρύ κομμάτι, και η γεωργία το ένοιωσε και το είπε συγκλονιστικά.
κώτσο μου σε ευχαριστούμε πολύ που τα μοιράζεσαι μαζί μας.
(στο φόντο μια σύνθεση του παύλου νιαούρη, πέρα από τα μερακλήδικα όργανα φτιάχνει και υπέροχα διακοσμητικά)
Μπράβο για τη δημιουργία και την ερμηνεία (φωνές - όργανα).
Ένας αυθεντικά σεμνός δημιουργός, που προβάλλει αυτό που έχει να πει κι όχι τον εαυτό του:
Ούτε μία λέξη, ούτε μία νότα, δε σε τραβάει από το μανίκι να σου δείξει πόσο εμπνευσμένος, γνώστης, ή πρωτότυπος είναι ο μάγκας που έγραψε το τραγούδι. Θα μπορούσε να το 'χει γράψει οποιοσδήποτε, οποτεδήποτε, δε μοστράρει την προσωπική του υπογραφή. Το καθετί ακούγεται σαν η απόλυτα φυσική και αναμενόμενη συνέχεια του προηγούμενου (της προηγούμενης λέξης ή νότας), χωρίς όμως να είναι κλισέ, βαρετό ή βέβαια αντιγραμμένο.