Χαίρετε,
Ονομάζομαι Παλαμιώτης Γ. Και φοιτώ στο Πανεπιστήμιο Πειραιώς, στο τμήμα Βιομηχανικής Διοίκησης και Τεχνολογίας. Το πρόγραμμα σπουδών της σχολής απαιτεί από κάθε φοιτητή να παραδώσει μια πτυχιακή εργασία στο τελευταίο έτος των σπουδών τους. Λόγω του προσωπικού μου πάθους με την μουσική και ιδιαίτερα το Ρεμπέτικο, επέλεξα ένα ανάλογο θέμα. Η εργασία αυτή έχει τίτλο: “Η ΕΦΟΔΙΑΣΤΙΚΗ ΑΛΥΣΙΔΑ ΕΓΧΟΡΔΩΝ ΛΑΪΚΩΝ ΜΟΥΣΙΚΩΝ ΟΡΓΑΝΩΝ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ: Η ΜΕΛΕΤΗ ΠΕΡΙΠΤΩΣΗΣ ΤΟΥ ΜΠΟΥΖΟΥΚΙΟΥ.” και πραγματεύεται τόσο κατασκευαστικά θέματα όσο και και θέματα διανομής του μπουζουκιού.
Σκοπός της εργασίας είναι η ανάλυση της επικρατούσας κατάστασης της Ελληνικής οργανοποιίας κυρίως από άποψης προμηθειών (ξυλεία, Α’ ύλες, κόστος παραγωγής κ.τ.λ.) και της πορείας που ακολουθεί το τελικό όργανο μέχρι να φτάσει στα χέρια του οργανοπαίχτη (Εφοδιαστική Αλυσίδα).
Για να μπορέσω να αναλύσω περαιτέρω, είναι αναγκαίο να διεξάγω έρευνα και για αυτό ακριβώς τον λόγο χρειάζομαι δεδομένα.
Η συλλογή δεδομένων δεν έχει κάποιον πονηρό σκοπό, είναι ο τρόπος με τον οποίο θα μπορέσω να συνεχίσω την συγγραφή της εργασίας μου.
Οπότε με την συμπλήρωση του παρακάτω ερωτηματολογίου συμβάλλετε σημαντικά στην έρευνα μου και με βοηθάτε στην δημιουργία νέας γνώσης.
Σημειώνεται πως τα δεδομένα που χρειάζομαι είναι ανώνυμα και δεν συσχετίζονται με τίποτα άλλο πέραν της έρευνας μου.
Σας ευχαριστώ εκ των προτέρων!!!
Με εκτίμηση,
ΠΑΛΑΜΙΩΤΗΣ ΓΕΩΡΓΙΟΣ.
Να πω κάτι, κι ελπίζω να μην το θεωρήσεις Γιώργο ότι στρέφεται εναντίον σου.
Εμένα αυτό το στυλ των τελευταίων ετών με τα ερωτηματολόγια δε μου αρέσει. Είναι δουλειά του ερευνητή να βρει έναν έναν τους ερωτώμενους και να τα συμπληρώσει ο ίδιος, με το δικό του χέρι και στον δικό του χρόνο. Μια επιστημονική εργασία δεν έχει μόνο επιστημονική δουλειά, έχει και ατελείωτη λάντζα. Θα μου πεις, μα αν τα αφήσω να διακινούνται θα μαζέψω εκατοντάδες, τόσα που για να τα κάνω μόνος μου θα έπρεπε να μην κάνω άλλη δουλειά για χρόνια!
Ναι, αλλά τότε κάνεις μια επιλογή: ή θα διαθέσεις περισσότερο χρόνο, ή θα έχεις πιο λίγα ερωτηματολόγια. Η επιλογή να βάλεις τους ερωτώμενους να κάνουν δική σου δουλειά δε θα έπρεπε να παίζει.
Φυσικά, αυτή τη στιγμή που μιλάμε η πρακτική των διακινούμενων ερωτηματολογίων είναι απολύτως καθιερωμένη, κι εσύ Γιώργο ήρθες και τη βρήκες να υπάρχει ήδη, ως άλλη μία μέθοδος στο οπλοστάσιό σου. Δεν την επινόησες. Γι’ αυτό και λέω ότι δε στρέφομαι εναντίον σου.
Αυτοί όμως που την πρωτοξεκίνησαν, άνοιξαν ένα κακό προηγούμενο κατά τη γνώμη μου. Μου θυμίζει την ιστορία με τον τραπεζικό στο χασάπικο, αν την έχετε ακούσει (ο χασάπης τον έβαζε να κόβει μόνος του το κοτόπουλο κλπ. όπως γίνεται όταν πηγαίνουμε ως πελάτες στην τράπεζα!)
Καταλαβαίνω απόλυτα τι μου λέτε. Κάθε γνώμη είναι ευπρόσδεκτη , καθώς έτσι γίνεται διάλογος και βγαίνουν καινούριες ιδέες. Όσον αφορά τα ερωτηματολόγια με τη βοήθεια του διαδικτύου ακόμα και εκεί υπάρχουν λάθη , τα οποία πρέπει να τα “διορθώσω”
(Π.χ. Ερώτηση : Ποια είναι η ηλικία σας ;
Απάντηση: Όσο μου φαίνεται … 58 καλά είναι )
Όπως καταλαβαίνετε και αυτό έχει μια αντίστοιχη διαδικασία φιλτραρίσματος.
Συμφωνώ πως ο καλύτερος τρόπος συλλογής είναι η συνάντηση πρόσωπο με πρόσωπο, αλλά δεν έχω όλο τον χρόνο στην διάθεση μου, δυστυχώς. Αν είστε διαθέσιμος κάποια μέρα , θα ήθελα να συναντηθούμε , για να συμπεριλάβω την απάντηση σας στην έρευνα μου. Βάλτε στον λογαριασμό πως είμαι ένας φοιτητής(δεν ευλογώ τα μούσια μου αλλά δεν χρωστάω μαθήματα) που εργάζεται και προσπαθεί να ρίξει καμία καλή πενία . Ευχαρίστως να έστηνα ερευνητική ομάδα για να εξοικονομήσω πολύτιμο χρόνο , δεν μου επιτρέπεται όμως.
Επίσης επέλεξα αυτό τον τρόπο (Διαμοιρασμό τύπου χιονοστιβάδας ) για τον λόγο που αναφέρετε: Μεγάλο όγκο απαντήσεων. Εκτός από τον όγκο βέβαια έχω υπόψιν μου οι απαντήσεις να είναι όσο πιο αμερόληπτες γίνεται.
Όπως και να έχει σας ευχαριστώ που αφιερώνετε χρόνο για να μου απαντήσετε. Είναι σημαντικό , επειδή κάπως έτσι διαμορφώνεται η μεθοδολογία
Παρακολουθώ με ενδιαφέρον το ζήτημα που βάζει ο Περικλής. Κατά τα άλλα, θεωρώ απαραίτητο να μπει στα όργανα επιλογής η λαϊκή κιθάρα, μια που έχει μπει για τα καλά στην κατασκευή λαϊκών οργάνων και μάλιστα από μπουζουκομάστορες. Σίγουρα περισσότερο από μπάντζα και τσουμπούς.
Επίσης, στην διατύπωση ή στην ιεράρχηση ορισμένων ερωτήσεων έχω την εντύπωση ότι δεν είναι μεγάλη ή τόσο άμεση η επαφή με τον χώρο των εγχόρδων και των οργανοποιών τους. Λογικό βέβαια, άλλο είναι το αντικείμενο των σπουδών για τις οποίες φτιάχτηκε το ερωτηματολόγιο.
Καλή επιτυχία!
Εγώ έχω την εξής απορία: η συλλογή δεδομένων δεν πέφτει μέσα σε fieldwork ethics? Δηλαδή δεν απαιτεί έγκριση απο το τμήμα, αν τηρεί ηθικούς κανόνες έρευνας και επίσημη συγκατάθεση εκείνων που συμμετέχουν;
Ρωτάω γιατί πρόσφατα πέρασα τέτοιο λούκι Αγγλία και οι μίνι-συνεντεύξεις που είχα ετοιμάσει έπρεπε να προ-εγκριθούν απο το τμήμα και οι συμμετέχοντες ένας-ένας να δώσουν γραπτή συγκατάθεση, παρότι το θέμα μου ήταν όσο αθώο όσο και το δικό σου και δεν υπήρχε σοβαρή περίπτωση να βλάψει κανέναν.
Στο πρώτο ερωτηματολόγιο που είχα ετοιμάσει , υπήρχε η επιλογή της κιθάρας . Κατά τον πιλοτικό έλεγχο παρατήρησα πως οι ερωτούμενοι καταλάβαιναν την κιθάρα όχι ως μέρος της ελληνικής μουσικής παράδοσης ,αλλα ως κάτι universal. Ακόμη και αν έγραφα Λαϊκή κιθάρα . Δεν μπορώ να καταλάβω πως έγινε αυτή η συσχέτιση στα μυαλά τους , οπότε την απέρριψα. Η αλήθεια είναι όμως πως η εργασία είναι στραμμένη προς το μπουζούκι και ιδιαίτερα το τρίχορδο. Θεώρησα επίσης καλό να συμπεριλαβω το μπάντζο και το Τσομπούς στην ίδια κατηγορία ,επειδή είναι δύο παρεμφερή όργανα . Γενικά στην εργασία θέλω να επικεντρωθώ στα λαουτοειδη και γι’αυτό το λόγο ανηρτησα αυτό το κράμα ερωτησεων , το οποίο δείχνει μέχρι στιγμής πως εξυπηρετεί τον σκοπό της εργασίας.
Σοβαρά; Υπερβολή το βρίσκω. Δηλαδή άμα πάει ο ερευνητής στην Αμαζονία για να πάρει συνέντευξη από τα μέλη της τεευταίας πρωτόγονης φυλής που επιβιώνει, θα πρέπει πρώτα να του δώσουν γραπτή συναίνεση; Γιατί; Υπάρχει περίπτωση να τους πάρει συνέντευξη χωρίς τη θέλησή τους; Δε θα ήταν συνέντευξη, ανάκριση θα ήταν!
Ή υπάρχει καμία ρήτρα «α, άμα είναι δύσκολο αφήστε το», και πας χωρίς συναίνεση στην Αμαζονία αλλά με υποχρεωτική συναίνεση στην πόλη σου;
Καταλαβαίνω το σκεπτικό σου, αλλά μήπως θα ήταν καλό να επιμένουμε λίγο περισσότερο σε κάτι που θεωρούμε σωστό; Δεν είναι η ακαδημαϊκή έρευνα ένας ακόμα τρόπος να διαχυθεί η γνώση στην κοινωνία;
Το έβαλα πολύ γενικά, αλλά νομίζω είναι ένα καλό παράδειγμα για γενικότερες αναζητήσεις.
Πολύ καλά κάνατε , έβαλα πάλι την Λαϊκή κιθάρα ως επιλογή με την ελπίδα πως οι επόμενοι που θα απαντήσουν το ερωτηματολόγιο θα έχουν διαβάσει και την συζήτηση μας.
Δεν είναι υπερβολή αν σκεφτείς οτι η έρευνα μπορεί να έχει πολύ βαριές συνέπειες για τους συμμετεχοντες και παντα πρέπει η διαχείρηση πληροφορίας να ακολουθεί έναν αυστηρό κώδικα. Φαντάσου πχ να κάνεις fieldwork εθνομουσικολογικού χαρακτήρα σε ομάδες προσφύγων των οποίων η κατάσταση είναι εύθραυστη και απο εκεί που έφυγαν και εδώ που είναι. Δεν είναι στην κρίση του ερευνητή να αποφασίσει αν εκθέτει ή όχι τους συμμετέχοντες γιατί μπορεί απλά να μην κατανοει τις συνθήκες του καθενός. Για αυτό λοιπόν η έρευνα(fieldwork) απαγορεύεται χωρίς την έγκριση επιτροπής που θα εξετάσει τυχών κινδύνους και παρατράγουδα.
Να σου δώσω 1 παράδειγμα: Έκανα μια ψευτοέρευνα στη Ρεμπέτικη σκηνή του Λονδίνου. Οι ερωτήσεις μου είχαν να κάνουν με εργαλεία μεταδοσης και ρωτούσα αν υπήρχαν επίσημες σπουδές, χρήση παρτιτούρας κλπ. Στην διαδικασία προέκυψε λίγο ένταση καθώς η δομή των ερωτήσεων μου άφησε να εννοηθεί πως υπάρχει μια ιεραρχία και οι μουσικα εγγράματοι μουσικοί είναι κατα κάποιο τρόπο ανώτεροι. Επίσης, εφόσων μέρος της έρευνας μου ήταν immersive δηλαδή με εμένα να συμμετεχω ενεργά σε μουσικά σύνολα, όταν ρώτησα μουσικούς αν έχουν δει κανέναν να χρησιμοποιεί πεντάγραμμο, η απάντηση ήταν: Ναι, εσένα!
Μέσω της συμμετοχής μου λοιπόν άλλαξα τα δεδομένα της ίδιας μου της έρευνας.
πολύ καλά έκανες που το ανέβασες για να είσαι καλυμένος απο την σχολή σου
εγω το συμπλήρωσα και εύχομαι καλή επιτυχία
Ναι, αυτό παίζει πολύ. Όχι μόνο η συμμετοχική παρατήρηση αλλά και το να γίνεται ο ίδιος ο ερευνητής αντικείμενο έρευνας του εαυτού του (π.χ. «ο μόνος μουσικός που συνάντησα που να χρησιμοποιεί παρτιτούρα ήμουν εγώ ο ίδιος!»)
Το προηγούμενο δεν το κατάλαβα. Οκέι, κάποιος κατάλαβε κάτι λάθος και προέκυψε μια μικροένταση. Συζήτηση είναι, μπαίνουμε στη μέση και εξηγούμε. Κι αν οι εξηγήσεις μας δεν πιάσουν, καταγράφουμε και μια αποτυχία -ή μια όχι πλήρη επιτυχία- στο χρονικό της έρευνας. Δε βλέπω ποια εκ των προτέρων συναίνεση θα μας εξασφάλιζε τη βέβαιη αποτροπή τέτοιων απρόβλεπτων.
Η βέβαιη αποτροπή θα εξασφαλίζονταν μονο χωρίς την έρευνα. Δεν είναι θέμα λοιπόν πλήρους αποφυγής τριβής ή αποτυχίας παρά ζήτημα εξασφάλισης εγκυρότητας της ίδιας της εργασίας. Στην συγκεκριμένη περίπτωση, η φοιτητική έρευνα μάλλον είναι περισσότερο άσκηση έρευνας παρά εργασία που θα αποφέρει αποτελέσματα με κύρος και ενδιαφέρον. Εδώ λοιπόν ο Γιώργος ξεκίνησε έρευνα χωρίς την φόρμα συναίνεσης, σε δημόσιο χώρο. Υποθετικά, όποιον τον επιτηρεί και το δει, θα μπορούσε να ακυρώσει ότι προέκυπτε απο αυτήν εφόσων ο ίδιος δεν έδειξε κατανόηση αυτών των αρχών.
Καλά έκανε λοιπόν και την συμπεριέλαβε εδώ, πιστεύω.
Η μόνη περίπτωση όπου μπορώ να φανταστώ να αμφισβητείται η εγκυρότητα της εργασίας είναι αν κάποιος υποψιαστεί ότι τα ερωτηματολόγια είναι πλαστά, δηλαδή τα συμπληρώνεις μόνος σου. Νομίζω ότι αν κάποιου του κατέβει τέτοια υποψία, είναι δικιά του υποχρέωση να την αποδείξει, κι όχι του ερευνητή να πείσει ότι δεν είναι ελέφαντας.
Εξάλλου, όποιος θα έκανε πλαστά ερωτηματολόγια δε θα κώλωνε να κάνει και πλαστές συναινέσεις.
~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~
Το παράδειγμα της Αμαζονίας το σκέφτηκα από ένα βιβλίο που διάβαζα αυτό τον καιρό. Ένας φοιτητής Γλωσσολογίας στο Περού έρχεται σε επαφή με την «τελευταία» «παρθένα» φυλή του Αμαζονίου, και με την ομάδα ερευνητών που μελετούν τη γλώσσα τους και την κουλτούρα τους. Σιγά σιγά αρχίζει να υποψιάζεται ότι η τόση μελέτη δε θα βγει σε καλό για τους ιθαγενείς. Πράγματι, μετά από κάποιες δεκαετίες που τους ξαναβρίσκουμε, οι ιθαγενείς έχουν γίνει καθολικοί, έχουν εγκατασταθεί σε χωριά, γενικώς έχουν υποταχτεί, έχουν μείνει μόνο κάποιοι λίγοι σκληροπυρηνικοί που ζουν με τον παλιό τρόπο σκόρπιοι στη ζούγκλα, και μεταξύ αυτών ο τότε νεαρός γλωσσολόγος, που έχει απαρνηθεί ολόκληρο τον δικό του πολιτισμό κι έχει γίνει ένα με τους τελευταίους επιζώντες του πολιτισμού που θαύμασε και αγάπησε…
Και βέβαια σε κλίμακα λιγότερο εντυπωσιακή το έχω δει κι εγώ να συμβαίνει μπροστά στα μάτια μου αυτό, με την «ευγενή» υποταγή ανυπόταχτων.
Πιστεύω πως υπερβάλετε λιγάκι , χωρίς να θέλω να παρεξηγηθουμε . Αισθάνομαι μια δόση ρομαντισμού στην σκοπιά σας, το οποίο εμένα μου δείχνει πάθος.
Σκοπός μου δεν είναι να επηρεάσω το ρου της ιστορίας , αλλά να καταγράψω μερικα στοιχεία και να αναδείξω την τέχνη της οργανοποιίας με σύγχρονες παραγωγικές μεθόδους. Επίσης δεν θέλω να θυσιάσω την τέχνη στον βωμό της μελέτης. Ανέβασα το ερωτηματολόγιο αυτό για να δω μέσα από ένα δείγμα του πληθυσμού τις ανάγκες που έχουν δημιουργηθεί. Δυστυχώς δεν υπάρχει αντίστοιχη βιβλιογραφία για αυτό , οπότε έστρεψα το βλέμμα μου σε εσάς.
Η ουσία της εργασίας είναι το τι χρειάζεται ένα εργαστήριο οργανοποιίας για να είναι καλό (λειτουργικό, ποιοτικό , κερδοφόρο για να υπάρχει περιθώριο βελτίωσης, αειφόρο ). Τα παραπάνω είναι παράμετροι που έθεσα ο ίδιος , βάσει αντίστοιχων παραγωγικών συστημάτων
Και για το τέλος έχω μια ερώτηση γενικού ενδιαφέροντος.
Δεν σας φαίνεται πολύ ψυχρός ο όρος “παραγωγικό σύστημα”, όταν μιλάμε για την κατασκευή ενός μουσικού οργάνου;