Οι παλιοί ξέρουν πως είναι το επιφώνημα του Μάρκου, όταν κλήθηκε να “χαιρετήσει” το κοινό στο θέατρο Κεντρικόν, το 1949. Αποκομένος τους τελευταίους 6 μήνες από το Ιντερνέτ, και φυσικά πολυάσχολος όπως είπε η Ελένη, επιστρέφω με όσο χρόνο μπορώ να διαθέσω.
Φυσικά και όλες οι απόψεις (θετικές ή αρνητικές) είναι ευπρόσδεκτες. Αρκεί φυσικά να αφορούν “πραγματικά περιστατικά”, κι όχι ερμηνείες υποκειμενικές γιά τις προθέσεις του δημιουργού, πόσο μάλλον όταν το έργο δεν αντιμετωπίζεται ολοκληρωμένο.
Τα στοιχεία της εκπομπής λοιπόν είναι τα εξής:
Τίτλος: ΟΝΕΙΡΟΥ ΕΛΛΑΣ (ήταν και ο τίτλος της “παράστασης” στο μικρό Διογένη, πριν από 15 χρόνια (υπάρχει και δίσκος).
Το συγκρότημα με τον τίτλο “Το Καφέ Αμάν του Φέρρη” ιδρύθηκε πριν από 8 χρόνια, στ’ Αστέρια της Γλυφάδας. Συνεργάστηκε από τότε και επανειλημμένα με πάρα πολλούς καλλιτέχνες (π.χ. Χρυσούλα Χριστοπούλου, Σωτηρία Λεονάρδου, Θεοδοσία Στίγκα, Θοδωρή Παπαδόπουλο κ.λ. κ.λ.) καθώς και σε παράλληλες δουλειές με ακόμα περισσότερους (Μανώλης Καραντίνης, Σπύρος Λιώσης, Γιώργος Ξηντάρης, Κυριάκος Γκουβέντας, Νίκος Φιλιππίδης κ.λ. κ.λ.)
Στην εκπομπή το “Καφέ-Αμάν” εμφανίζεται σε πολλά και διαφορετικά σχήματα, από κιθάρα-φωνή ΜΟΝΟ (Ήσουνα ξυπόλητη) ίσαμε και 20 άτομα BIG BAND. Τραγουδούν 10 διαφορετικοί τραγουδιστές, κι ανάμεσά τους ο Γρηγόρης Μανινάκης μας έκανε την τιμή να μας χαρίσει την πρώτη εν Ελλάδι εμφάνισή του, και τον ευχαριστούμε μ’ όλη μας την καρδιά. Τα ονόματα μουσικών και τραγουδιστών θα τα βρείτε όλα στους Τίτλους Τέλους της εκπομπής, αλλά θα σταθώ στη φιλοξενεία του Γιάννη Μωραϊτη, που εμφανίζεται και τώρα μαζί μας στ’ “Αστέρια”, και την αποκάλυψη δύο νέων 18χρονων αστεριών, της Λευκοθέας Φιλιππίδη (17,5 γιά την ακρίβεια) και του Σωτήρη Σοφιά (18,5 γιά την ακρίβεια).
Οι φετεινές εκπομπές είναι 30 τον αριθμό, ωριαίες, και αποτελούνται από δύο κύκλους: Μιά περιπλάνηση στις πηγές τη γέννηση και την ανάπτυξη του ρεμπέτικου τραγουδιού, με ιστορικές, κοινωνιολογικές, λογοτεχνικές, ακόμα και ανεκδοτολογικές προεκτάσεις. Και μιά σειρά αφιερώματα: Μάρκος, Τσιτσάνης, Παπάζογλου, Σκαρβέλης, Τούντας, Περιστέρης, Χατζηχρήστος κ.λ. κ.λ.
Γιά το θέμα της ενορχήστρωσης και των εκτελέσεων:
Φυσικά και δεν κάνομε μουσειακή αναπαράσταση.
Και φυσικά δεν αναπαράγομε την ενορχηστρωτική λιτότητα των πρώτων εκτελέσεων, παρά μόνο όταν υπάρχει λόγος.
Φυσικά και δεν εντασσόμαστε στην κακομοιριά κάποιων σύγχρονων κομπανιών.
Φυσικά και αξιοποιούμε την ελευθερία του σύγχρονου δημιουργού, να ενορχηστρώνει και να διασκευάζει κατά το δοκούν τα πρωτότυπα έργα.
Με δυό λόγια: Απόψεις (ή και κριτικές) αποσπασματικές που είναι δέσμιες δογμάτων, δε με απασχολούν.
Αντίθετα, το “μ’ άρεσε” ή “δε μ’ άρεσε”, με προβληματίζει πολύ, γιατί αν δεν κατάφερα να σπάσω τις προκαταλήψεις και να μεταδώσω τη συγκίνηση που εγώ νιώθω, πρέπει να είναι δικό μου το λαθος. Ή η ανεπάρκεια. Ή ακόμα, να είμαι ένα βήμα πέρα από τις αντοχές μας. Άλλωστε, μην το ξεχνάτε, είμαι και εικονοκλάστης.
Φιλάκια
Φέρρης (Α.Ε.Κ.Δ.)
Άρτι Επανακάμψας Και Δριμύτερος