<<Είχα την τύχη να ξανασυναντήσω το όργανο
αυτό στην έκθεση λαϊκής κιθάρας με αφορμή
της παρουσίασης του βιβλίου του Δημήτρη
Μυστακίδη “Aστικές λαϊκές μουσικές”.
Το αρχείο φωτογραφιών στο οποίο υπήρχαν
και οι προ επισκευής φωτογραφίες δυστυχώς
καταστράφηκε παίρνοντας μαζί του ένα
μεγάλο κεφάλαιο της δραστηριότητας μου
στην κατασκευή και επισκευή οργάνων.
Η κιθάρα αυτή ανήκε σε ένα φίλο του
Δημήτρη Μυστακίδη και με αφορμή την
έκθεση βρέθηκε πάλι και στη διάθεση μου να
την ξανά φωτογραφίσω…
Τέλος πάντων, στο συγκεκριμένο όργανο
χρειάστηκε να βγει η πλάτη, έτσι ώστε να
ενισχυθεί το καπάκι εσωτερικά σε όσα σημεία
ήταν σπασμένο και ξεκολλημένο. Στα σημεία
που υπήρχε ρωγμή στο καπάκι εσωτερικά
κολλήθηκε μια λεπτή φέτα από έλατο και
εξωτερικά επίσης εφαρμόστηκε ένα πολύ
λεπτό κομμάτι από έλατο (όσο το πάχος του
“νερού” του ξύλου) για καθαρά αισθητικούς
λόγους(διακρίνεται σαν μια ελαφρώς πιο
ανοιχτόχρωμη γραμμή).
Το μανίκι ήταν σκεβρωμένο και αυτό
αντιμετωπίστηκε με ελαφρύ τρίψιμο και
αλλαγή τάστων.
Στο δεύτερο μανίκι αντικαταστάθηκαν τα
κλειδιά (στο τρίτο μάλιστα χρειάστηκε
μηχανουργείο για να φτιαχτεί τόσο μεγάλος
πύρος που να φτάνει από τη μια μεριά στη
άλλη).
Η πλάτη επανακολλήθηκε όπως και κάποια
σημεία στο καράολο, το όργανο ξαναβάφτηκε
στο αρχικό του χρώμα (μαύρο) Και με
γομαλάκα στο καπάκι.
Αυτά θυμάμαι λίγο εώς πολύ, έχουν περάσει
και 6-7 χρόνια απο τότε…
ΥΓ. επίσης δεν θυμάμαι τα διαμετρήματα των
χορδών που επιλέχτηκαν από τον Μυστακίδη
για τις χορδές του δεύτερου μανικιού. Αυτό
που θυμάμαι πάντως είναι οτι αποφασίσαμε
να χρησιμοποιήσουμε μόνο τις τρεις από τις
τέσσερις επιπλέον χορδές, και αυτό για να
μην επιβαρύνουμε περισσότερο το όργανο
από τις τάσεις σε μανίκι και καπάκι…>>
