Εγώ πάντως ακούω αυτό που έγραψα στην παρτιτούρα, και δε μου θυμίζει καθόλου τζαζ, ειδικά προπολεμική τζαζ, πιο κοντά σε κάτι μοντέρνους συνθέτες σαν τον Villa-Lobos είναι, που χρησιμοποιούν κιθαριστικό λεξιλόγιο χωρίς να κολλούν στην κλασική τονικότητα. Βαριέμαι τώρα να το γράψω κανονικά με τρεις φωνές.
Αλλά αυτό που ίσως να κάνει σκόπιμα ο Κατσαρός είναι αυτό που συζητούσαμε για το Γρύλλη στη τσαμπούνα και που το ακούμε και στο λαούτο σε παλιές ηχογραφήσεις: Παίζουν ένα φαινομενικά παράφωνο ισοκράτη στη διάρκεια μιας μουσικής φράσης, για να «προσγειωθούν» στον «σωστό» ισοκράτη στο τέλος.
Η κιθάρα όμως δεν είναι τσαμπούνα, ούτε λαούτο, το κούρδισμα της είναι φτιαγμένο για κανονικές φουλ συγχορδίες, και επιπλέον ο Κατσαρός δεν παίζει απλά ισοκράτη σε μια η δυο χορδές αλλά κιθαριστικότατα αρπίσματα. Οπότε το αποτέλεσμα είναι πιο κοντά στον Villa-Lobos 